علائم افسردگی
روانی می شوند که بر تفکر، خواب و یا میزان انرژی آنها تأثیر می گذارد. علاوه بر این، افسردگی های مختلف و متنوع علایم دیگری را نیز به همراه دارند.
علایم افسردگی عبارت اند از:
1 - روحیه افسرده
2- احساس مداوم ناامیدی، بی ارزشی و احساس گناه
3- خستگی یا کمبود انرژی
4- رفتار بسیار کند و آهسته (گویی فرد خود را کشان کشان حرکت می دهد)
5- عدم رضایت یا کاهش رضایت از زندگی
6- کاهش انگیزه
7- تفکر منفی یا بدبینانه
8- عدم احساس علاقه نسبت به دوستان، فعالیت، سرگرمی یا کار
9- تغییر در عادات غذاخوردن که به صورت پرخوری یا کم اشتهایی بروز می کند
10- مشکلات خواب، از جمله زود برخاستن
11- گریه های مداوم
12- مشکل در تمرکز، یادآوری یا تصمیم گیری
13- اوقات تلخی
14- اضطراب و نگرانی بسیار زیاد
15- فکر کردن به مرگ یا خودکشی
16- اقدام به خودکشی.
متخصصان معتقدند که اگر فردی همه این علایم یا بعضی از آنها را حداقل طی دو هفته هر روز داشته باشد آن فرد مبتلا به افسردگی بالینی است.
افسردگی می تواند بر تمام زندگی فرد (و خانواده و دوستان نزدیک او نیز) تأثیر بگذارد. زیرا افسردگی روی توانایی شخص سایه می اندازد و باعث یأس و دلسردی او می شود. فرد افسرده اغلب از هیچ چیزی لذت نمی برد حتی از چیزهایی که روزی از آنها لذت می بُرد.
- در طول دوره افسردگی بعضی از افراد عملاً از انجام هرگونه کاری عاجز و ناتوان هستند.
- بعضی از افراد افسرده می توانند به کار کردن ادامه دهند اما این افراد فقط در شغل خود دوام می آورند تا به تعهدات خود عمل کنند. اما این کار بسیار سختی برای آنها است.
فرد مبتلا به افسردگی اصلی علاوه بر داشتن علایم عمومی افسردگی، ممکن است علایم زیر را نیز از خود بروز بدهد:
1 - سردردهای مداوم
2- درد و رنج های دیگر، حتی بدون آنکه علت ظاهری داشته باشند
3- مشکلات سوء هاضمه
4- عملکرد ضعیف جنسی.
ممکن است در کودکان و نوجوانان علایم افسردگی واضح تر باشد. این علایم عبارت اند از:
1- افت نمرات 2- اوقات تلخی 3- مشکلات اخلاقی 4- انزوا و گوشه گیری 5- شکایت کردن از مشکلات جسمانی مانند سردرد و دل درد ?- کاهش انرژی 7- عدم تمرکز 8- تغییر در الگوهای خواب یا غذاخوردن
لازم است بدانید:
متخصصان تخمین می زنند که 20 درصد از کودکان و چهار تا هشت درصد از نوجوانان مبتلا به افسردگی هستند. بالاترین مورد افسردگی در دختران پس از سن بلوغ رخ می دهد.
افسردگی می تواند بر تمام زندگی فرد تأثیر بگذارد. زیرا افسردگی روی توانایی شخص سایه می اندازد و باعث یأس و دلسردی او می شود. فرد افسرده اغلب از هیچ چیزی لذت نمی برد حتی از چیزهایی که روزی از آنها لذت می برد.
بهتر است بدانید که:
افراد بالای 65 سال، چهار برابر گروه های سنی دیگر مبتلا به افسردگی هستند. در افراد مسن، افسردگی با علایم دیگری همراه است؛ علایمی مانند گیجی، فراموشی، عدم توجه به بهداشت شخصی و ظاهر. علاوه بر این، بیماری ها نیز می توانند باعث افسردگی شوند مانند بیماری تیروئید، بیماری های سیستم عصبی و برخی سرطان ها.
اختلال دوقطبی
در افراد مبتلا به افسردگی اختلال دوقطبی یا افسردگی شیدایی، نوسانات روحیه ای زیادی مشاهده می شود. به طوری که فرد در اوج شیدایی یا شادی غیرمعمول قرار می گیرد و سپس وارد مرحله افسردگی می شود. در طول مرحله افسردگی، فرد همان علایم افسردگی بالینی (عمومی) را از خود نشان می دهد اما در این افسردگی خطر خودکشی بالاتر است.
افسردگی خفیف
افسردگی خفیف یا افسردگی مزمن اغلب از دوران کودکی یا نوجوانی آغاز می شود و در صورت عدم درمان ممکن است چندین سال تداوم یابد.
افراد مبتلا به افسردگی:
1- هیچگونه احساس عاطفی ندارند و از نظر عاطفی کاملاً بی حس هستند، آنها به طور مداوم در حالت افسردگی سطح پایین به سر می برند و با علاقه و اشتیاق کمی به زندگی روزمره ادامه می دهند.
0- دوست دارند افکار منفی داشته باشند؛ معمولاً نیمه خالی لیوان را می بینند.
1- 3- از چیزی لذت نمی برند حتی از چیزهایی که زمانی از آنها لذت می بردند.
بسیاری از مبتلایان به افسردگی خفیف اصلاً به دنبال درمان نیستند زیرا نمی دانند که مبتلا به افسردگی هستند. از آنجایی که افسردگی خفیف به صورت مزمن است فرد مبتلا، خانواده او و دوستان او فکر می کنند که این رفتارها جزیی از طبیعت و منش و شخصیت فرد است. رهایی و بهبودی از این نوع افسردگی اغلب به طور کامل اتفاق نمی افتد و این خطر وجود دارد که فرد دچار افسردگی اصلی شود که در این صورت فرد ِ مبتلا در اصل مبتلا به دو نوع افسردگی است.
اختلال فصلی
این افسردگی شکلی از افسردگی است که تصور می شود با قرار گرفتن در معرض نور خورشید به میزان زیاد، به وجود می آید. علاوه بر روحیه افسرده و علایم عمومی افسردگی، علایم دیگر این افسردگی عبارت اند از:
1 - تمایل به خوردن غذاهای شیرین و نشاسته دار
2- افزایش وزن
3- خواب زیاد.
این حالت عموماً در فصل بهار از بین می رود.
برچسب: ،
علایم افسردگی عبارت اند از:
1 - روحیه افسرده
2- احساس مداوم ناامیدی، بی ارزشی و احساس گناه
3- خستگی یا کمبود انرژی
4- رفتار بسیار کند و آهسته (گویی فرد خود را کشان کشان حرکت می دهد)
5- عدم رضایت یا کاهش رضایت از زندگی
6- کاهش انگیزه
7- تفکر منفی یا بدبینانه
8- عدم احساس علاقه نسبت به دوستان، فعالیت، سرگرمی یا کار
9- تغییر در عادات غذاخوردن که به صورت پرخوری یا کم اشتهایی بروز می کند
10- مشکلات خواب، از جمله زود برخاستن
11- گریه های مداوم
12- مشکل در تمرکز، یادآوری یا تصمیم گیری
13- اوقات تلخی
14- اضطراب و نگرانی بسیار زیاد
15- فکر کردن به مرگ یا خودکشی
16- اقدام به خودکشی.
متخصصان معتقدند که اگر فردی همه این علایم یا بعضی از آنها را حداقل طی دو هفته هر روز داشته باشد آن فرد مبتلا به افسردگی بالینی است.
افسردگی می تواند بر تمام زندگی فرد (و خانواده و دوستان نزدیک او نیز) تأثیر بگذارد. زیرا افسردگی روی توانایی شخص سایه می اندازد و باعث یأس و دلسردی او می شود. فرد افسرده اغلب از هیچ چیزی لذت نمی برد حتی از چیزهایی که روزی از آنها لذت می بُرد.
- در طول دوره افسردگی بعضی از افراد عملاً از انجام هرگونه کاری عاجز و ناتوان هستند.
- بعضی از افراد افسرده می توانند به کار کردن ادامه دهند اما این افراد فقط در شغل خود دوام می آورند تا به تعهدات خود عمل کنند. اما این کار بسیار سختی برای آنها است.
فرد مبتلا به افسردگی اصلی علاوه بر داشتن علایم عمومی افسردگی، ممکن است علایم زیر را نیز از خود بروز بدهد:
1 - سردردهای مداوم
2- درد و رنج های دیگر، حتی بدون آنکه علت ظاهری داشته باشند
3- مشکلات سوء هاضمه
4- عملکرد ضعیف جنسی.
ممکن است در کودکان و نوجوانان علایم افسردگی واضح تر باشد. این علایم عبارت اند از:
1- افت نمرات 2- اوقات تلخی 3- مشکلات اخلاقی 4- انزوا و گوشه گیری 5- شکایت کردن از مشکلات جسمانی مانند سردرد و دل درد ?- کاهش انرژی 7- عدم تمرکز 8- تغییر در الگوهای خواب یا غذاخوردن
لازم است بدانید:
متخصصان تخمین می زنند که 20 درصد از کودکان و چهار تا هشت درصد از نوجوانان مبتلا به افسردگی هستند. بالاترین مورد افسردگی در دختران پس از سن بلوغ رخ می دهد.
افسردگی می تواند بر تمام زندگی فرد تأثیر بگذارد. زیرا افسردگی روی توانایی شخص سایه می اندازد و باعث یأس و دلسردی او می شود. فرد افسرده اغلب از هیچ چیزی لذت نمی برد حتی از چیزهایی که روزی از آنها لذت می برد.
بهتر است بدانید که:
افراد بالای 65 سال، چهار برابر گروه های سنی دیگر مبتلا به افسردگی هستند. در افراد مسن، افسردگی با علایم دیگری همراه است؛ علایمی مانند گیجی، فراموشی، عدم توجه به بهداشت شخصی و ظاهر. علاوه بر این، بیماری ها نیز می توانند باعث افسردگی شوند مانند بیماری تیروئید، بیماری های سیستم عصبی و برخی سرطان ها.
اختلال دوقطبی
در افراد مبتلا به افسردگی اختلال دوقطبی یا افسردگی شیدایی، نوسانات روحیه ای زیادی مشاهده می شود. به طوری که فرد در اوج شیدایی یا شادی غیرمعمول قرار می گیرد و سپس وارد مرحله افسردگی می شود. در طول مرحله افسردگی، فرد همان علایم افسردگی بالینی (عمومی) را از خود نشان می دهد اما در این افسردگی خطر خودکشی بالاتر است.
افسردگی خفیف
افسردگی خفیف یا افسردگی مزمن اغلب از دوران کودکی یا نوجوانی آغاز می شود و در صورت عدم درمان ممکن است چندین سال تداوم یابد.
افراد مبتلا به افسردگی:
1- هیچگونه احساس عاطفی ندارند و از نظر عاطفی کاملاً بی حس هستند، آنها به طور مداوم در حالت افسردگی سطح پایین به سر می برند و با علاقه و اشتیاق کمی به زندگی روزمره ادامه می دهند.
0- دوست دارند افکار منفی داشته باشند؛ معمولاً نیمه خالی لیوان را می بینند.
1- 3- از چیزی لذت نمی برند حتی از چیزهایی که زمانی از آنها لذت می بردند.
بسیاری از مبتلایان به افسردگی خفیف اصلاً به دنبال درمان نیستند زیرا نمی دانند که مبتلا به افسردگی هستند. از آنجایی که افسردگی خفیف به صورت مزمن است فرد مبتلا، خانواده او و دوستان او فکر می کنند که این رفتارها جزیی از طبیعت و منش و شخصیت فرد است. رهایی و بهبودی از این نوع افسردگی اغلب به طور کامل اتفاق نمی افتد و این خطر وجود دارد که فرد دچار افسردگی اصلی شود که در این صورت فرد ِ مبتلا در اصل مبتلا به دو نوع افسردگی است.
اختلال فصلی
این افسردگی شکلی از افسردگی است که تصور می شود با قرار گرفتن در معرض نور خورشید به میزان زیاد، به وجود می آید. علاوه بر روحیه افسرده و علایم عمومی افسردگی، علایم دیگر این افسردگی عبارت اند از:
1 - تمایل به خوردن غذاهای شیرین و نشاسته دار
2- افزایش وزن
3- خواب زیاد.
این حالت عموماً در فصل بهار از بین می رود.
برچسب: ،
امتیاز:
بازدید: