بسیاری از بیماران برای مدتهای طولانی قادرند زندگی فعالی بدون نیاز به بستری شدن در بیمارستان نداشته باشند. پرستاری از بیماردر خانه هم هزینه کمتری را در بر دارد و هم احساس آرامش، آسایش و استقلال بیشتری برای بیماران به ارمغان خواهند آورد. همچنین مشاهده شده است بیمارانی که در منزل تحت مراقبت همسر، والدین و یا سایربستگان قراردارند خیلی سریعتر از بیماریهای رایجی که دیگر افراد آلوده به HIV مبتلا می شوند بهبود حاصل می کنند و در کل از سطح سلامت بیشتری برخوردار خواهند بود.بخاطر داشته باشید هر چند جهت مراقبت بیماران باید از توصیه ها و داروهای پزشکی سود جست ولیکن همراهی بیماران در انجام کارهای بسیار جزیی روزمره از جمله خرید رفتن ، تمیز کردن منزل و یا سایر کارهای خانه نقش بسزایی در حفظ سلامت و روحیه بیماران می تواند داشته باشد.
همچنین به یاد داشته باشید که ایدز با فشارهای روحی فراوانی هم برای بیمار و هم برای شما که مراقبت از بیمار را بر عهده گرفته اید همراه است. قبول مراقبت از بیمار مبتلا به ایدز مسئولیت سنگینی است که نیازمند تلاش بسیار است. در ابتدا شما باید بدانید که قادرید چه نوع کمک هایی و تا چه حدی به بیمار ارائه دهید؟ و همچنین لازم است تا بتوانید تشخیص بدهید چه زمانی برای کمک از دیگران باید اقدام کنید.
اما به تدریج با قدم گذاشتن در این مسیر( مراقبت از عزیزان در منزل) شما مشاهده خواهید کرد که نیروهای معنوی جدیدی را که پیش از این در خویش سراغ نداشته اید در خود کشف خواهید نمود و به نوعی رضایت و اغناء معنوی دست خواهید یافت.
اما هرگز فراموش نکنید؛ همانگونه که از بیمار مراقبت می کنید باید به فکر سلامت و شادابی خود نیز باشید.
* آنچه که باید راجع به HIV و AIDS بدانیم:
در این قسمت اطلاعات محدودی راجع به این بیماری در اختیار شما قرار داده می شود.
بیماری AIDS ( نقص اکتسابی سیستم ایمنی) ناشی ازآلودگی با ویروس نقص سیستم ایمنی انسانی(HIV ) است.
بیماران آلوده به HIV ممکن است به ظاهری کاملاً سالم داشته و حتی سالها از ابتلا خود به بیماری ایدز اطلاعی نداشته باشند و کاملاً احساس سلامتی بکنند. ولیکن واقعیت این است که این افراد به ظاهر سالم قادرند که ویروس را به دیگر انتقال دهند.
ویروس HIV به آرامی سیستم ایمنی بدن را مورد هدف و تخریب قرار می دهد و علایم بیماری تنها هنگامی شروع به تظاهر می کنند که دیگر سیستم ایمنی بدن فرد قادر به مبارزه با ویروس نباشد در این هنگام حتی میکروبهای بسیار ضعیف نیز می توانند خطری جدی برای فرد محسوب گردند تا جائیکه باعث مرگ زودرس بیمار شوند.
علایم ابتدایی آلودگی با ویروسHIV مانند سایر بیماریهای رایج است یعنی با علایمی از جمله تورم لوزه ها، احساس خستگی زودرس، کاهش وزن، تب و یا اسهال همراه است. البته تظاهرات بیماری در افراد مختلف می تواند بسیار متفاوت باشد.
ویروس HIV در خون، منی ، ترشحات جنسی زنانه و شیر یافت می شود.
تنها روشی که می توان فهمید یک فرد مبتلا به HIV است از طریق آزمایش خون وی است.
تاکنون هیچ گونه واکسنی برای پیشگیری از ابتلا به HIV ساخته نشده است.
تاکنون هیچ گونه دارویی نیز برای درمان قطعی بیماران کشف نشده است.
داروهای کنونی تنها باعث افزایش طول عمر بیماران می شود و از ابتلا به برخی از عفونت های رایج در آنان جلوگیری می کند.
اما تحقیقات جهت کشف درمان یا واکسنی موثر هنوز ادامه دارد.
این بیماری بتدریج پیشرفت می کند؛ اما ابتلا به برخی از میکروبهای دیگر( ازجمله ویروس سرماخوردگی و یا میکروبهای ذات الریه و اسهال) در طی بیماری گاهی باعث بدتر شدن حال بیمار میشود که پس از مصرف دارویی مناسب دوباره حال بیمار بهتر می شود ولیکن متاسفانه پس از مدتی به علت ضعف سیستم ایمنی بدن، بیمار مجدداً با عفونت دیگری مواجه می گردد.
گاهی ویروس HIV با صدمه زدن به مغز موجب ایجاد تغییراتی در احساس و یا خْلق و حتی تفکر بیمار میگردد. این بیماران ممکن است در آغاز روز احساس سلامتی کنند ولی بعد از ظهر احساس کسالت به آنان دست دهد، ابتلا به بیماری ایدز گاهی همانند سوار شدن به چرخ فلکی است که به سختی بالا می رود (احساس سلامتی) ولی سریع فرود می آید (احساس کسالت).
* ویروس HIV چگونه انتشار می یابد؟
شایعترین راههای انتقال ویروس عبارتند از :
تماس جنسی حفاظت نشده ( از هر نوع حتی از نوع مقعدی و یا دهانی) با فردی که آلوده به ویروس HIV است.
استفاده از سرنگ و یا سوزن مشترک با فردی که آلوده به ویروس HIV است.
از مادر آلوده به کودک هنگام بارداری، حین زایمان و یا در طی دوران شیر دادن (البته استفاد ه از داروی AZT در طی بارداری احتمال انتقال ویروس از مادر به جنین را به ۳/۲ کاهش می دهد ولیکن این امر قطعی نسیت).
توجه: در اوایل پیدایش اپیدمی HIV برخی افراد بدلیل انتقال خون و فرآورده های خونی آلوده (مثلا ً افراد مبتلا به هموفیلی و یا تالاسمی) و یا براثر پیوند اعضاء به این بیماری مبتلا شدند؛ لیکن در حال حاضر با پیشرفت تکنولوژی خون و کلیه فرآورده های آن و همچنین اعضاء اهدایی قبل از استفاده مورد آزمایش قرار می گیرند.
پرسنل پزشکی از جمله پرستاران چنانچه سر سوزن آلوده ای به بدنشان وارد بشود و یا خون آلوده به چشم، مخاط بینی، دهان و یا زخم ها و یا بریدگی های پوستی بدنشان پاشیده بشود در معرض خطر ابتلا قرار خواهند داشت.
بندرت افرادی که با بیمار در یک منزل بسر می برند و یا مراقبت بیماران را بر عهده دارند ممکن است آلوده بشوند که این امر معمولاً بدلیل استفاده از تیغ مشترک و یا آلودگی زخم های باز آنان با خون بیمار است و یا سایر روشهایی که موجب آلودگی آنان با خون بیمار شده باشد.
در فصل های بعدی به تفضیل چگونگی حفاظت از خود جهت افرادی که مراقبت از بیمار را بر عهده دارند توضیح داده خواهد شد.
* روشهایی که ویروس HIV منتقل نمی شود:
این ویروس از راه هوا، غذا، آب، حشرات، حیوانات، ظرف و ظروف، قاشق و چنگال و چاقو؛ توالت و خلاصه هر چیز دیگری که با خون، منی، ترشحات واژینال و شیر آلودگی نداشته باشد منتقل نمی گردد.
ویروس از راه مدفوع، ترشحات بینی، بزاق دهان، عرق بدن، اشک، ادرار و یا استفراغ منتقل نمی شود مگر اینکه با خون بیمار مخلوط شده باشند.
شما می توانید به بیماران در غذاخوردن، لباس پوشیدن، حتی حمام رفتن بدون ترس از آلوده شدن کمک کنید (به شرط آنکه قبلا ً تمام مراحلی را که در فصل « حفاظت از خود » گفته می شود را مطالعه و رعایت کنید).
* مراقبت از بیماران مبتلا به ایدز
مراقبت بیماران حدالامکان به مقداری که می توانند و تا زمانی که قادرند باید به خود بیماران واگذار شود.
به احساس استقلال آنان احترام گذاشته شود؛ بطوری که بیماران خود برنامه ریزی زندگی شان را بر عهده گرفته و برای زندگی خود تصمیم بگیرند.
همچنین بهتر است برنامه های ورزشی و یا غذائی خود را مطابق گذشته ادامه بدهند.
علاوه بر مراجعه مرتب به پزشک؛ بسیاری از افراد مبتلا به HIV می توانند با تغذیه مناسب و خواب منظم وانجام ورزش روزانه و اجرای نماز و نیایش و یا تمرکز( مدیتیشن) به حفظ سلامتی خود کمک کنند.
چنانچه بیمار معتقد است انجام کاریا برنامه خاصی به حفظ سلامت او کمک می کند جهت ادامه آن؛ وی را تشویق کنید مثلاً یک برنامه ورزشی مناسب با وضعیت فرد با ثابت نگه داشتن وزن و قوام ماهیچه ها موجب می شود که بیمار از احساس سلامت بیشتری برخوردار گردد. همچنین تغذیه مناسب و خوش طعم نه تنها موجب افزایش انرژی و قدرت مقابله بدن در برابر بیماری می شود بلکه احساس سلامت بیمار را نیز تجدید می کند.
توصیه می شود که بیماران مبتلا به HIV از مصرف سیگار و سایر مواد مخدر و الکل بپرهیزند.
همچنین اطلاع پیدا کردن بیماران از داروهای جدید ضد ایدز و همچنین عملکرد و انتظاری که می توان از کاربرد این داروها داشت می تواند جهت حفظ روحیه آنان موثر باشد.
* جهت رفاه بیماران موارد ذیل توصیه می شود:
به استقلال آنان احترام بگذارید.
به آنها اجازه بدهید تا خود کنترل زندگی شان را عهده دار شوند؛ هنگام ورود به اطاق آنان حتماً در بزنید وبرای نشستن در کنار آنها اجازه بگیرید و حتماً قبل از ارائه هر نوع کمک به آنها از ایشان اجازه بگیرید. مثلا بپرسید آیا می توان به شما در انجام … کمک کنم؟
از آنان سوال کنید: جهت حفظ آرامش و راحتی آنان چه کمکی ازشما ساخته است؟ چراکه بسیاری از بیماران جهت کمک گرفتن خصوصاً در انجام کارهایی مانند توالت رفتن، حمام گرفتن، اصلاح کردن، غذا خوردن دچار احساس خجالت و شرمندگی می شوند.
محیط خانه را پاکیزه و زیبا نگاه دارید.
اتاق نزدیک توالت و حمام را به بیمار اختصاص دهید.
وسایلی از قبیل دستمال کاغذی، حوله و ملحفه اضافی و سطل اشغال را دردسترس و نزدیک تخت و یا میز بیمار قرار دهید.
چنانچه بیمار ناگزیر است بیشتر اوقات خود را درتختخواب بگذراند باید به وی کمک نمود تا اغلب جابجا بشوند و دائم در یک وضعیت ثابت قرار نگیرند و تا جائی که امکان دارد او را از تخت خارج کنید (پرستاران می توانند به شما بیاموزند که چگونه بیمار می تواند بدون آنکه به خود و یا شما صدمه بزند از تختخواب به صندلی منتقل شود)؛ تحرک بیمار از بروز سفت و سخت شدن مفاصل و همچنین زخم بستر و برخی از ذات الریه ها جلوگیری می کند.
حتی گاهی بیماران جهت جابه جا و یا مرتب کردن بالشت و پتو به کمک شما نیاز داشته باشند. چنانچه بیمار از قدرت بدنی خوبی برخوردار باشد برخی از وسائل کمک پزشکی ( ) که درکنار بستر بیمار تعبیه شده باشند به بیمار کمک خواهد کرد تا خود و بدون کمک دیگران در بستر جابه جا شود.
چنانچه بیمار از قدرت بدنی مناسبی برخوردار نباشد یک پرستار می تواند به شما بیاموزد که چگونه به کمک ملحفه میتوانید بیمار را در بسترش از یک پهلو به پهلوی دیگر بغلتانید.
توجه داشته باشید که یک بیمار معمولا حداقل هر ۴ ساعت یک بار نیاز به جابجایی در تختخواب دارد.
زخم بستر
زخم بستر و یا سایر ترک خوردگی ها و زخم های پوستی می تواند خطر مهمی جهت بیماران محسوب گردد. باید توجه داشت علاوه بر جابجا کردن مرتب بیماران در بستر استفاده از مواد نرم کننده پوست ( ) نیز درحفظ سلامت پوست آنان می تواند موثر باشد همچنین همیشه باید ملحفه زیر آنان خشک و بدون چروک خوردگی باشد. پشت و سایر اعضاء بدن که به روی بستر فشرده می شوند (از جمله باسن و رانها، بازوها و مچ پاها) باید حتماً روزانه ماساژ داده شوند.
هر نوع سرخ شدگی و یا ترک پوست راباید فوراً به پزشک اطلاع دهید.
ورزش:
بیماران حتی در بستر نیز قادرند با انجام ورزشهای محدود و ساده بازوها، دستها، رانها و ساق پاها از محدودیت حرکتی و یا خشک شدگی مفاصل جلوگیری کنند و ورزش موجب گردش خون در اعضاء می شود و از دردناک شدن ماهیچه ها جلوگیری می کند.
پزشک، پرستار و یا فیزیوتراپ می تواند چگونگی ورزش دادن به بیماران را به شما بیاموزد.
تنفس کردن
چنانچه بیماری نتواند به راحتی تنفس کند باید به وی کمک نمود تا در بستر بنشیند (می توانید قسمت فوقانی تخت بیمارستان را بالا ببرید و در منزل نیز با گذاشتن بالش و یا متکای نرم می توانید به نشستن بیمار کمک کنید).
چنانچه تنفس بیمار با مشکل جدی روبرو گردد باید فوراً به پزشک مراجعه نمود.
استراحت کردن و حفظ آرامش:
مالش (مشت ومال) پشت بیمار نه تنها موجب احساس آرامش وی می شود بلکه به گردش خون در بدن وی نیز کمک خواهد کرد.
پزشک، پرستار و یا یک کتاب مناسب می تواند روش صحیح ماساژ را به شما بیاموزد.
سعی کنید روزنامه و یا کتابهای مورد علاقه بیمار، کنترل از راه دور تلویزیون ، لیوان آب، دستمال و مقداری خوراکی و همین طور یک زنگ یا سوت جهت کمک خواستن همیشه در دسترس وی قرار داشته باشد.
باید دقت داشت تا چنانچه بیمار قادر به برخاستن از بستر نمی باشد ظرف ادرار و یا سایر وسایل مورد نیاز وی دسترس او قرار داشته باشد.
* چگونه از بیماران مبتلا به HIV در منزل می توان مراقبت نمود؟
البته در موقعیت های متفاوت کارهای متفاوتی را باید انجام دارد ولی در اینجا خلاصه ای از موارد کلی خاطر نشان می گردد:
اول: مطالب این کتاب را مطالعه کنید.
بیمار باید حتماً باید این کتاب را بخواند چراکه محتویات آن هم برای افراد مبتلا به ایدز و هم برای افراد آلوده به HIV لازم و ضروری است.
تمامی افرادی که با بیمار در یک خانه زندگی می کنند باید این راهنما را مطالعه کنند.
دوم: چنانچه در درک مطالب مشکلی داشتدید به راهنمای لغات درانتهای کتاب مراجعه نمائید.
سوم: مهارت های لازم جهت نگهداری بیمار را کسب کنید (این مهارت ها را از پرستاران؛ مراکز بهداشتی درمانی نزدیک منزل و مراکز مراقبت از بیماران مبتلابه ایدز می توانید کسب کنید).
شماره تلفن و نام مراکز راهنمایی کننده در ذیل آمده است.
چهارم: با بیمار خود صحبت کنید
از آنها بپرسید که چه کمکی از دست شما ساخته است؟ چنانچه جهت مراقبت از آنها دچار اضطراب و نگرانی شده اید با آنها درمیان بگذارید و قبل از آنکه از پزشک، پرستار، مددکاراجتماعی و مراقبین بهداشتی در مورد آنها سئوال کنید و یا کمک بخواهید از بیمار کسب اجازه کنید.
توجه داشته باشید: شما تنها با همکاری خود بیمار قادر به مراقبت موثر از وی خواهید بود.
پنجم: از پزشک، پرستار، مددکاراجتماعی و مراقبین بهداشتی در مورد شیوه نگهداری بیماران سئوال کنید و کمک بخواهید و با راهنمائی آنان جهت مراقبت موثر بیمار برنامه ریزی کنید.
راجع به داروهایی که برای بیمار تجویز می شود (دوز دارو، زمان مصرف و عوارض جانبی آنها) به دقت سوال کنید و مطالب را در کاغذ تمیزی یاداشت کنید.
از پزشک و پرستار در مورد مسائلی که نیاز به نظارت دقیق دارد سئوال کنید به عنوان مثال بروز سرفه ، تب، اسهال و همچنین مشاهده گیجی و منگی در بیمار می تواند نشانگر مشکل و یا عفونتی باشد که نیاز به داروی جدید و یاحتی بستری نمودن بیمار داشته باشد.
همچنین شما باید بدانید که در صورت بروز چنین شرایطی به چه کسی مراجعه کنید و یا اطلاع بدهید لذا حتماً لیست اسامی پزشکان، پرستاران و سایر افرادی را که ممکن است به کمکشان نیاز داشته باشید را همراه با آدرس و شماره تلفن هر یک در دسترس داشته باشید ( این لیست را همیشه نزدیک تلفن بگذارید).
ششم: مراقبت از فردی که بیمار است نه تنها از لحاظ بدنی کاری سخت وطاقت فرسا است بلکه از لحاظ روحی و روانی نیز با سختی هایی همراه است صحبت نمودن با افرادی که نگرانی مشابه ایی دارند می تواند تا حدودی کمک کننده باشد و اطلاع پیدا کردن از اینکه چگونه سایر افراد با مشکلات خود کنار می آیند به شما خاطر نشان می کند که شما تنها نیستید.
به خودتان توجه داشته باشید :
هنگامیکه خود شما بیمار و کسل باشید قادربه مراقبت از فرد دیگری نخواهید بود لذا حتما ً باید به استراحت، ورزش و تغذیه خود توجه داشته باشید و اموری که موجب شادی و یا آرامش شما می شود از جمله دیدار دوستان وبستگان را از یاد نبرید.
* حمایت روحی روانی از بیماران:
حفظ روحیه ونشاط بیماران به همان اندازه مراقبت از جسم آنان حائز اهمیت است. از آنجا که هر فردی در نوع خود منحصر به فرد است لذا نمی توان یک قانون و یا قاعده کلی برای تمامی بیماران بکار برد ولیکن نکاتی وجود دارند که نوجه به آنها می تواند کمک کننده باشد.
به حفظ استقلال بیماران خصوصاً در راستای مراقبت از خود احترام بگذارید و به جای آنان تصمیم نگیرید و نخواهید که تمامی کارهای آنها را شما انجام دهید. چرا که احساس ناتوانی و عجز برای هیچ فردی خوشایند نیست.
چنانچه بیمار تمایل داشته باشد وی را درانجام کارهای خانه مشارکت بدهید. تمام افراد نیاز دارند که احساس کنند مفید و موثر بودن بکنند و هر کسی دوست دارد بعنوان جزئی از گروه کوچک خانواده خود محسوب گردد.
آنها را در گفتگو های روزمره خانوادگی شرکت دهید و با آنها در مورد برنامه های تلویزیون، کتاب، موسیقی و اخبار جهان صحبت کنید چرا که بیشتر افراد دوست دارند به نحوی در اتفاقاتی که در اطرافشان به وقوع می پیوندد مشارکت داشته باشند.
البته شما جهت ایجاد رابطه با بیمار همیشه مجبور به صحبت کردن با او نیستید بلکه گاهی تنها نشستن در کنار وی و پرداختن به تماشای تلویزیون، مطالعه کتاب و یا روزنامه در اتاق بیمار برای او آرامش بخش خواهد بود.
گاهی بیماران تمایل دارند تا راجع به بیماری خود و احساسات خود نسبت به بیماریشان با کسی صحبت کنند. ابتلا به ایدز مانند ابتلا به بسیاری از بیماریهای صعب العلاج دیگر با خشم، اضطراب، افسردگی، ترس، احساس تنهایی و یا تردشدگی همراه است که دراین هنگام نشستن در کنار بیمار و گوش کردن به حرفهای او و سعی در درک وی و نشان دادن توجه و علاقه مان به کمک کردن به او می تواند بسیار مفید باشد ( البته صحبت کردن بیمار با سایر افرادی که به همین بیماری مبتلا هستند نیز می تواند بسیار کمک کننده باشد، خصوصاً هنگامیکه این امر بصورت هدایت شده و زیر نظر انجمن های حمایت از بیماران مبتلا به ایدز باشد).
اگر بیمار نیازمند مشاوره تخصصی روانپزشکی باشد حتما ً جهت انجام آن باید تلاش کرد.
دعوت دوستان بیمار به خانه گاهی می تواند در حفظ روحیه بیماران بسیار موثر باشد.
با در آغوش گرفتن بیماران، نوازش کردن و بوسیدن آنان و در دست گرفتن دستهایشان مهر و محبت خود را به آنان نشان دهید (البته برخی از بیماران تماس بدنی را دوست ندارند ولی چنانچه اجازه دهد این روش شیوه قدرتمندی برای نشان دادن و ابراز علاقه شما نسبت به آنان خواهد بود).
اگر بیمار قادر به خروج از منزل باشد شرکت نمودن در فعالیتهای اجتماعی مثلاً رفتن به سینما، تئاتر و همچنین خرید کردن، قدم زدن در پارک و یا در محله و حتی نشستن زیر نور خورشید در حیاط منزل و تماشای باغچه و مناظر اطراف و تنفس هوای تازه میتواند موجب نشاط بیمار شود.
* اقداماتی جهت مراقبت در برابر عفونت:
بیماران مبتلا به ایدز حتی نسبت به میکروبهای بسیار معمولی و ضعیف نیز بسیار آسیب پذیر می باشند.
ماساژ دادن، دردست گرفتن دستان بیمار، در آغوش گرفتن وی برای شما خطری در بر ندارد بعلاوه بیمار نیز به آن نیازمند است ولیکن باید توجه داشت که انجام این امور موجب انتقال میکروب از شما به فرد مبتلا به ایدز نگردد.
دستهایتان را بشوئید:
شستشوی دستها ساده ترین و بهترین روش جهت از بین بردن میکروبها است. همیشه پس از توالت و قبل از درست کردن غذا دستهایتان را بشوئید. انجام این کار را هرگز فراموش نکنید.
همینطور قبل و پس از غذا دادن، توالت بردن و یا حمام کردن بیمار؛ دستهایتان را بشوئید.
در صورت سرفه و عطسه کردن یا تماس دستها با مقعد و یا اندام تناسلی، ظروف زباله، نظافت منزل و همینطور کود و خاک حتماً دستهایتان را بشوئید.
در صورت تماس دست با خون، منی، ترشحات جنسی، ادرار و مدفوع سریعاً آنها را بشوئید.
در صورتیکه مراقبت بیش از یک بیمار را بر عهده دارید حتماً پس از انجام کارهای یکی و قبل از شروع کارهای نفر بعدی دستهایتان را بشوئید.
دستها حداقل باید به مدت ۱۵ ثانیه با آب گرم و صابون شسته شوند؛ در صورتیکه پوست دستهایتان دچار خشکی و ترک خوردگی شود می توانید از کرم ها و یا لوسیون های مرطوب کننده استفاده کنید (اما هرگز شستشوی مرتب دستها را فراموش نکنید).
زخم هایتان را بپوشانید:
چنانچه زخم و یا بریدگی خصوصاً در دستهایتان وجود داشته باشد باید جهت جلوگیری از انتقال عفونت به بیمار و همچنین خودتان بسیار مراقبت باشید. در صورت ابتلا به تاول و یا هر نوع عفونت پوستی دیگر به بیمار و وسائل او هرگز دست نزنید چرا که ممکن است موجب انتقال عفونت خود به آنان بشوید ولی اگر ناگزیر به کمک به بیمار بودید حتماً زخم را به کمک بانداژ بپوشانید و قبل از تماس با بیمار دستهایتان را بشوئید.
اگر زخم و یا تاول در دستهای شما وجود دارد باید حتماً از دستکش استفاده کنید و پس از مصرف، آن را دور بریزید و هرگز بیش از یک بار از آن استفاده نکنید (هر بار از یک جفت دستکش تازه استفاده کنید).
چنانچه جوش؛ زرد زخم و یا تب خال مبتلا هستید تا زمان بهبودی از بیمار فاصله بگیرید.
از تماس افراد بیمار با فرد مبتلا به ایدز جلوگیری کنید:
چنانچه شما و یا هر فرد دیگری مبتلا به بیماری هستید باید از اطراف بیمار دور شوید. چراکه بیماران مبتلا به ایدز توان مقابله با عفونتهایی همچون سرماخوردگی؛ آنفلوآنزا و یا سایر بیماریهای شایع دیگر را ندارد.
چنانچه با وجود ابتلا به بیماری شما تنها فردی هستید که قادر به مراقبت بیمار است باید حتما ً قبل از نزدیک شدن به بیمار باید از ماسک جراحی مناسبی بنحوی که دهان و بینی شما را بپوشاند استفاده کنید و قبل از تماس با وی حتماً دستهایتان را بشوئید.
سرخجه:
ابتلا به سرخجه برای بیمار مبتلا به ایدز می تواند کشنده باشد. البته اگر بیمار قبلاً به سرخجه مبتلا شده باشد احتمال ابتلا مجدد وی وجود ندارد ولی با این حال باز هم باید رعایت جوانب احتیاط را نمود.
هرگز بیمار مبتلا به سرخجه با بیمار مبتلا به ایدز نباید در یک اتاق قرار نداشته باشند( حداقل تا زمانی که زخم ها کاملاً بهبود نیافته اند).
هرگز به فردی که با یک بیمار مبتلا به سرخجه در تماس بوده است اجازه ملاقات با بیمار مبتلا به ایدز را ندهید و فقط پس از ۳ هفته چنانچه علایم بیماری در وی ظاهر نگردد می تواند به ملاقات بیمار بیاید.
در صورتیکه شما با فرد مبتلا به سرخجه در تماس بوده اید و حال نیز تنها کسی هستید که مراقبت از بیمار مبتلا به ایدز را بر عهده دارد حتماً قبل از نزدیک شدن به بیمار از ماسک استفاده کنید و دستهایتان را حتماً بشوئید و تاجائیکه امکان دارد از ماندن در اتاق بیمار پرهیزکنید( البته حتماً قبل از آن علت اجتناب خود را از ماندن در اتاق بیمار به وی توضیح دهید).
تب خال
از تماس فرد مبتلا به تب خال تا زمانی کلیه ضایعات کاملاً بهبود پیدا نکرده است با بیمار مبتلا به ایدز باید بشدت اجتناب کرد چراکه ویروس آن می تواند منجر به بروز سرخجه نیز بشود و چنانچه شما خود مبتلا به تب خال شده باشد ضمن پوشاندن کامل ضایعه هر بار قبل از تماس با بیمار باید دستهایتان را کاملاً بشوئید.
در صورت تماس بیمار مبتلا به ایدز با فرد مبتلا به سرخجه و یا تب خال مراتب را سریعاً به پزشک خود اطلاع دهید چراکه داروهایی وجود دارند که اگر خیلی سریع و به موقع مصرف بشوند می توانند از وخامت بیماری نزد بیماران مبتلا به ایدز تا حدودی جلوگیری کنند.
واکسیناسیون
هر فردی که با بیمار مبتلا به ایدز زندگی می کند و یا از وی مراقبت می کند باید حتماً مطمئن بشود که تمامی واکسن های خود را تلقیح نموده است چراکه این امر نه تنها مانع از ابتلا شما به بیماری می شود بلکه مانع از انتقال آن به فرد مبتلا به ایدز نیز می گردد. از آنجا که تلقیح واکسن سرخک، اوریون و سرخجه جزء برنامه واکسیناسیون روتین کشوری نمی باشد باید حتماً جهت تلقیح آن از پزشک خود سئوال نمائید.
چنانچه بیمار مبتلا به ایدز با فرد سرخکی در تماس بود همان روز باید به پزشک اطلاع داده شود چراکه برای این بیماری نیز داروهایی وجود دارند که اگرخیلی سریع و به موقع مصرف بشوند می توانند از وخامت بیماری نزد بیماران مبتلا به ایدز تا حدودی جلوگیری کنند.
چنانچه اطرافیان و یا کودکان در تماس با بیمار مبتلا به ایدز نیازمند تلقیح واکسن فلج اطفال باشندحتما باید از واکسن تزریقی که با ویروس کشته شده درست شده است استفاده نمود چراکه واکسن های روتین خوراکی از ویروس زنده ضعیف شده ساخته شده اندکه این ویروس ها می توانند از فرد واکسینه شده به بیمار مبتلا به ایدز منتقل گردد و باعث بروز بیمار در وی گردد.
هر فردی که با بیمار مبتلا به ایدز زندگی می کند جهت جلوگیری از انتقال میکروب به بیمار باید هر سال واکسن آنفلوآنزا تلقیح نماید و از نظر ابتلا به سل نیز سالانه مورد بررسی قرار داده شود.
در مورد حیوانات ( خصوصاً حیوانات خانگی )، پرندگان و همچنین خاک باغچه نیز باید مراقب بود. بیماران مبتلا به ایدز از تماس با حیوانات و خصوصاً مدفوع آنان و حتی آب تنگ ماهی باید بشدت بپرهیزند چراکه بسیاری از حیوانات ناقل میکروبهایی هستند که برای افراد عادی بیماری زا نیست درحالیکه برای بیماران مبتلابه ایدز بشدت خطرناک محسوب می شوند.
در صورتیکه شما با این گونه حیوانات در تماس هستید باید حتماً پس از تماس دستهایتان را با آب گرم و صابون بخوبی بشوئید.
خاک وکود باغچه نیز می تواند برای بیماران خطرناک باشد لذا بیمار مبتلا به ایدز تنها به شرط آنکه دستکش باغبانی در دست داشته باشد و پس از آن نیز حتماً دستهایش را بشویدمی تواند باغبانی کند( شما نیز بای همین مسائئل را رعایت کنید).
وسائل شخصی :
استفاه مشترک از تیغ، مسواک، ناخنگیر(یا قیچی در صورت استفاده برای کوتاه کردن ناخن ها)، ….گوشواره و یا هر وسیله دیگری که ممکن است با خون آلوده شود می تواند باعث انتقال بیماری ایدز بشود.
شستشوی البسه:
لباس و ملحفه بیماران مبتلا به ایدز را همراه با البسه سایر افراد خانواده و با شوینده های معمولی می توان شست ولیکن چنانچه با خون، منی و سایر ترشحات جنسی، ادرار، استفراغ و مدفوع بیماران آغشته شده باشند باید قبل از دست زدن به آنها حتماً دستکش پوشید و چنانچه فوراً جهت شستشوی آنها نمی توانید اقدام کنید آنها را در یک کیسه پلاستیکی غیر قابل نفوذ گذاشته و سپس آنها را ابتدا جهت لک گیری مدتی در آب سرد قرارداده و یا از مواد سفید کننده استفاده نماید و آنگاه آنها را بشوئید.
توجه داشته باشید تنها شستشوی جداگانه این وسایل جهت از بین بردن ویروس کفایت می کند و نیاز به استفاده از مواد ضد عفونی کننده قوی نیست ولی در صورتیکه با دست شسته می شوند حتماً از دستکش استفاده نمائید.
نظافت خانه
با نظافت خانه بسیاری از میکروبهایی را که ممکن برای بیمار مبتلا به ایدز زیان آور باشد از اطراف وی دور خواهید کرد. شما بصورت هفتگی و حتی روزانه می توانید به شستشوی دوش، وان حمام، سینک ظرفشوئی با مواد شوینده و یا سفید کنده خانگی اقدام نمائید. همچنین توصیه می شود هفته ای یک بار کف زمین ( در صورتیکه ازموزائیک و یا سرامیک باشد) شسته شود.
اما دستشوئی و کاسه توالت را به دفعات بیشتری با استفاده از مخلوط مواد سفید کننده و آب شستشوئی دهید.
ظرف ادرار یا کیسه ادرار را با همین مواد پس ار هر بار مصرف حتماً بشوئید و حتی الامکان ماهانه آنها را تعویض نمائید.
استفاده ازمخلوط ۴/۱ فنجان مواد سفید کننده ( مانند وایتکس و یا آب ژاول) با یک گالن آب ماده ضد عفونی کننده موثری جهت شستشوی توالت و حمام و دستشوئی و کف زمین محسوب می شود.
در صورتیکه به مقدار کمتری از مواد شوینده نیازمند باشید می توانید از مخلوط یک یک قاشق غذا خوری از ماده سفید کننده را با ۲۵۰ سی سی (یک لیوان آب ) استفاده نمائید.
توجه داشته باشید : جهت هر بار استفاده از مواد ضد عفونی کننده باید آنها را بصورت تازه مصرف نمود و چرا که پس از ۲۴ ساعت این مواد قدرت شویندگی خود را از دست خواهند داد.
توجه : مواد سفید کننده و یا مخلوط های تهیه شده جهت ضد عفونی را باید از دسترس کودکان دور نگه داشت.
تغذیه:
اکثر بیماران مبتلا به ایدز قادرند هر غذایی را که میل داشته باشند بخورند در واقع هر چه بیشتر بخورند بهتر است. یک غذای مناسب که سرشار از مواد خوراکی مغذی بوده به همراه میوه ها و سبزیجات تازه بسیار لازم است. این بیماران باید به اندازه کافی نیز از آب و مایعات مصرف نمایند.تهیه غذا جهت بیماران مبتلا به ایدز نیازمند دقت و رعایت اصول خاص است از جمله:
همیشه از شیر و لبنیات پاستوریزه استفاده بشود.
از تخم مرغ خام به هیچ وجه استفاده نشود ( توجه داشته باشید که این مطلب شامل تخم مرغهایی که جهت درست کردن سس مایونز خانگی و یا دسر و بستنی و سایر غذاهایی که با تخم مرغ خام تهیه می شوند نیز می گردد).
کلیه گوشتهای مصرفی( گاو، گوساله، ماکیان، ماهی ) باید به خوبی مغز پخت شده باشند.
هرگز از گوشت ماهی و یا صدف خام استفاده کنید.
قبل ازتهیه کردن غذا و همینطور در حین تهیه ان دستهایتان را بشوئید.
تمامی ظرف و ظروف (قاشق، چنگال، بشقاب،لیوان،چاقو و حتی مخلوط کن ها) را قبل از استفاده مجدد آنها جهت سایر ماد غذایی به خوبی بشوئید.
چنانچه در حین تهیه غذا عادت به چشیدن آن دارید حتماض هر بار از یک قاشق جدید استفاده کنید و هرگز با قاشقی که برای چشیدن استفاده شده است غذا را هم نزنید.
مراقب باشید که خون گوشت های خام و یا آبی که با گوشت ماهی، میگو و صدف آغشته شده است با سایر غذاها مخلوط نشود.
قبل و پس از استفاده از مواد برنده ( چاقو) حتماً باید آن را با آب گرم و صابون کاملاً شست.
میوه و سبزیجات تازه را باید قبل از استفاده کاملاً شست و یا پوست کند و توصیه می شود از کاهو، کلم و غیره که قابل پوست کردن نیست و بصورت خام نیز خورده می شود اصلاً استفاده نشود.
توجه : بیمار مبتلا به ایدز نیاز به جدا کردن بشقاب، قاشق، چنگال،لیوان ندارد و کافی است که پس از هر بار استفاده )همراه با ظروف سایر افراد خانواده( بدون نیاز به استفاده از هر گونه وسیله ضدعفونی کننده تنها با آب گرم و مواد شوینده معمولی این امر امکان پذیر است.
بیمار مبتلا به ایدز می تواند برای دیگران غذا تهیه کند اما مثل سایر افراد باید قبلاً دستها ی خود را کاملاً با آب و صابون بشویند و هرگز انگشتان، قاشق و یا سایر وسایلی را که برای پخت و پز استفاده می کنند بلیسند.
و بطور مطلق هیچ فرد مبتلا به اسهال نباید غذا درست کند.
جهت جلوگیری از فساد مواد غذایی باقیمانده غذاها را بلافاصله پس از مصرف باید درون ظروف در پ.ش دار نهاده و در یخچال نگهداری نمود.
* چگونه از خود محفاظت کنیم؟
بیماری که به ایدز مبتلا است ممکن است به عفونتهایی مبتلا گرد )بغیر از خود ویروس HIV)که شما را نیز بیمارکند.
ولیکن شما قادرید از خود محافظت کنید و برای این کار لازم است از پزشک و یا پرستار خود سئوال کنید که چه میکروبهایی برای شما و سایر افراد خانواه ممکن است آلوده کننده باشد ؛ این مساله هنگامیکه شما خود نیزآلوده به HIV باشید اهمیت بیشتری پیدا می کنید.
بعنوان مثال؛ میکروبهای گوناگونی می توانند موجب ابتلا به اسهال شوند؛ لذا چنانچه به بیمار مبتلا به اسهال کمک می کنید و یا به وسایل او دست می زنید باید قبلاً حتما از دستکش پلاستیکی استفاده کنید و پس از خاتمه یافتن کارها دستهایتان را با آب گرم و صابون بشوئید و از آن دستکش بیش از یک بار استفاده نکنید.
یکی از میکروبهای مولد اسهال کریپتوسپوریدیوم است که از طریق مدفوع انسان و یا حیوان بیمار به انسان و یا حیوان دیگر انتقال پیدا میکند که اغلب بدلیل آلودگی آب، غذاهایی که بصورت خام مصرف می شوند و یا غذاهایی که بخوبی پخته نشده باشند است لذا همیشه پس از شستشوی توالت و قبل تهیه غذا دستهایتان را بشوئید و اگر از پاکیزگی آب لوله کشی مصرفی خود اطمینان ندارید می توانید آبی را که جهت شرب و یا پخت و پز مصرف می کنید را قبل از مصرف به مدت یک دقیقه بجوشانید و پس از خنک شدن آن را مصرف کنید و چنانچه این امر مقدور نباشد از آب معدنی که در بطری فروخته می شود می توان استفاده نمود.
چنانچه فرد آلوده به HIV بیش از یک هفته سرفه کند باید حتماً پزشک را مطلع نمود تا از لحاظ بیماری سل مورد بررسی قرار گیرد و چنانچه وی به بیماری سل مبتلا باشد باید شما و سایر افراد خانواده از لحاظ بیماری سل مورد بررسی قرار داده شوید (حتی در صورتیکه سرفه هم نداشته باشید).
و چنانچه شما ناقل میکروب سل باشید جهت حفاظت جان بیمار مبتلا به ایدز باید داروهایی جهت از بین بردن میکروب در بدن خود بنمائید.
چنانچه فرد آلوده به HIV دچار زردی( یکی از نشانه های هپاتیت حاد) بشود باید و یا به هپاتیت B مزمن مبتلا باشد؛ شما و سایر افرادی که با بیمار زیر یک سقف زندگی می کنند و همینطور تمامی افرادی که با بیمار تماس جنسی داشته اند جهت بررسی از نظر ابتلا به هپاتیت و همین طور جهت انجام اقدامات دیگر بمنظور جلوگیری از بیماری ( نظیر تلقیح واکسن ) باید به پزشک مراجعه نمایند.
چنانچه بیمار تب خال داشته باشد از دست زدن بر روی ضایعات بپرهیزید در صورتیکه ناگزیر به تماس با ضایعات بودید حتماً از دستکش استفاه کنید و به محض در آوردن دستکش دستهایتان را بشوئید؛ این امر چنانچه شما به اگزما ( یک نوع حساسیت پوستی) مبتلا باشید از اهمیت بسیار بیشتری برخوردار می گردد چراگه ویروس تب خال می تواند در مبتلایان به اگزما ضایعات بسیار شدیدتر ی را ایجاد نماید.
در صروت مصرف دستکش ، پس از مصرف ان را دور ریخته و از یک دستکش بیش از یک بار استفاده ننمائید.
بسیاری از افراد سالم و یا مبتلا به HIV ممکن است با ویروسی بنام ویروس سیتومگال CMV آلودگی داشته باشند که توسط بزاق و ادرار آنان به دیگران منتقل می گردد لذا پس از تماس با بزاق یا ادرار فرد مبتلا به HIV حتماض دستهایتان را بشوئید. این امر خصوصاً در زنان باردار از اهمیت بیشتری برخوردار است چراکه در صورت آلودگی می توانند ویروس ار از راه جفت به جنین منتقل کنند که در این صورت ممکن است موجب عوارضی از جمله ناشنوایی ( کری) نوزاد گردد.
پس جهت جلوگیری از ابتلا به این الودگی ها در خود و بیمارمبتلا به HIV حنما قبل از کمک کردن و پس از کمک کردن به وی ( خصوصاً در توالت و حمام )دستهایتان را با اب و صابون بشوئید. همینطور قبل از غذا دادن و پس ا ز درآوردن دستکش.
دستکش:
از آنجا که ویروس HIV از خون و هر نوع مایعات بدن که به خون آغشته باشد( حتی مدفوع خونی ) می تواند از فرد بیمار به شما انتقال یابد لذا تنها با رعایت نکات ساده زیر می توانید از ابتلا خود در امان بمانید.
در صورتیکه ناگزیر از تماس با خون، منی، ترشحات جنسی، شیر، زخم و یا بریدگیهای پوستی بدن بیمار و یا هر گونه ماده آغشته به خون هستید حتماً از دستکش استفاده کنید.
در صورتیکه ناگزیر از تماس با دهان، مقعد و یا اندام تناسلی بیمار هستید حتماً از دستکش استفاده کنید.
هنگام دست زدن و یا تعویض پوشک، لباس زیر، نوار بهداشتی و یا ظروف مربوط به ادرار و مدفوع بیمار از دستکش استفاده کنید و در صورتیکه پوست شما دچار زخم، بریدگی، اگزما و سرخی است حتماض موضع را با بانداژ بپوشانید و سپس دستکش بپوشید.
همچنین جهت شستشوی ادرار، استفراغ و مدفوع بیمار به منظور محافظت از ابتلا و انتقال ویروس HIV و سایر میکروبها از دستکش استفاده کنید.
جهت پاک کردن یک از این مواد از روی سطوح حتماً دستکش پوشیده و از آب گرم و صابون و مواد سفید کنده خانگی همانطور که قبلاً نیز شرح داده شده بود استفاده نمائید.
هرگز از دستکش ها بیشتراز یک بار استفاده نکنید و قبل از مصرف مطمئن شوید که دستکش کاملاً سالم بوده و دارای هیچ گونه بریدگی و یا سوراخ شدگی نمی باشد.
جهت کمک به بیمار هرگز از دستکش ظرفشوئی استفاده نکنید بلکه از دستکش های لاتکس که جهت جراحی و کارهای پشکی می باشد و در داروخانه ها به فروش می رسد استفاده نمائید.
دستکش را باید طوری در آورید که که سطح خارجی آن در داخل قرار گیرد ( پشت و رو بشود) چراکه این امر موجب می شود آلودگی دستکش از سطح خارجی آن به دستهای شما و یا دیگران اصابت نکند.
پس از در آوردن دستکش بلافاصله دستهایتان را بشوئید.
چنانچه بیمار خونریزی شدید دارد از پیش بند پلاستیکی برای محافظت از لباس خود استفاده نمائید (و پزشک را نیز حتماً مطلع نمائید) و هرچه سریعتر محل آغشته شده به خون را پاک کنید و برای این منظور ابتدا خون را از روی سطح با روزنامه و یا یک پارچه غیر قابل نفوذ پاک نمود و سپس به ترتیبی که در بالا شرح داده شد محل را با آب و مواد ضد عفونی کننده پاک نمائید.
چنانچه خون، شیر، ترشحات جنسی و یا سایر مایعات بدن بیمار به چشم و یا مخاط دهان و بینی شما پاشیده شد بلافاصله با مقدار زادی آب باید محل را شستشو داده و سپس به پزشک اطلاع داده تا در صورتیکه نیاز به انجام اقدامات بیشتری باشد فوراً انجام گردد.
سرنگ و سوزن
بیماران آلوده به HIV ممکن استجهت مداوای بیماری و یا سایر مشکلاتشان از قبیل ابتلا به دیابت ، هموفیلی ناگزیر از استفاده سرنگ باشند و ممکن است در این موارد به شما هم نیاز داشته باشند در این وصرت حتماً باید مراقب باشید تا سوزن به بدن یا پوست شما اصابت نکند و یا فرو نرود؛ چراکه این راه یکی از مهمترین راههای انتقال بیماری است.
از هر سرنگ و سرسوزن فقط برای یک بار باید استفاده شود هرگز پس از مصرف سرنگ سعی در گذاشتن سرپوش بر روی سوزن ننمائید.
هرگز سعی در جدا کردن سوزن را از سرنگ ننمائید.
هرگز سعی در خم کردن و یا شکاندن سوزن ننمائید.
چنانچه سوزن روی زمین بیافتد جهت برداشتن آن از قیچی و یا موچین استفاده کنید و هرگز آن را با انگشتان خود برندارید.
همیشه هنگامیکه سوزن داخل سرپوش قرار گرفته به ان دست بزنید و هنگام تزریق نیز قسمت تیز سوزن را از بدن خود دور نگه دارید.
پس از مصرف سرنگ و یا سر سوزن را در ظرفی که غیر قابل سوراخ شدن است مثل قوطی شیر خشک و یا بطری آب بیاندازید و پس از پر شدن جهت انهدام آن با بیمارستان و یا درمانگاه نزدیک محل زندگی خود تماس بگیرید.این ظرف را در همان اتاقی که تزریق صورت می گیرد و دور از دسترس کودکان ولی در محلی که خود شما پس از تزریق سریعاً و به آسانی بتوانید آن را پیداکنید قرار دهید.
چنانچه سرنگی که بیمار آلوده به HIV استفاده کرده است به پوست و یا بدن شما فرو برود نباید زیاد بهراسید چراکه ۹۹% احتمالاً ویروس به شما منتقل نمی گردد ولیکن باید سریعاً به پزشک اطلاع دهید ولی قبل از آن حتماً سوزن را در قوطی مخصوص سرنگ های مصرف شده قرار داده و سپس موضع را با آب فراوان و صابون کاملاً بشوئید و پس از شستشو بلافاصله به پزشک یا بخش اورژانس مراجعه کنید تا در صورت لزوم اقدامات بیشتری برای شما انجام شود. ممکن است پزشک برای شما داروهای ضد ویروس HIV تجویز نماید که در این صورت باید بلافاصله در ساعات اولیه پس از فرورفتن سر سوزن این داروها استفاده گردد.
زباله
تمامی زباله های مایع از قبیل ادرارو استفراغ و همچنین دستمال توالت که با خون مخلوط شده باشند باید در چاه توالت ریخته شوند.
به هنگام ریختن آنها در چاه توالت باید مراقب باشید تا این مایعات به چشم ویا دهان و بینی شما نپاشد.
سایر اشیاء آلوده به خون و یا ترشحات جنسی و یا شیر بیمار که قابل انهدام در چاه توالت نمیباشد از جمله پوشک، نوار بهداشتی، بانداژ زخم و حوله و … باید در یک کیسه پلاستیکی ریخته شود و سر کیسه به خوبی بسته و گره زده شود و چنانچه کیس پلاستیک در دسترس نباشد می توان از روزنامه استفاده کرد .
جهت دفع چنین زباله هایی حتماً با نزدیک ترین مرکز درمانی به محل زندگی خود تماس بگیرید.
تماس جنسی:
چنانچه با بیمار آلوده به HIV تماس جنسی بدون استفاده از کاندوم داشته اید و یا دارید حتماً باید به پزشک اطلاع بدهید چراکه ممکن است شما نیز آلوده به ویروس HIV شده باشید.
همچنین مراکزی که بصورت محرمانه خدماتی از قبیل مشاوره و ارزیابی خطر و در صورت لزوم آزمایش خون از نظر HIV انجام می دهند مراجعه یا تماس حاصل نمائید.
احتمال اینکه شما نیز آلوده به ویروس HIV شده باشید ممکن است به نظر غیر قابل باور و یا حتی آزار دهنده باشد و بطوریکه بصورت ناخوداگاه از انجام آزمایش امتناع نمائید ولیکن بخاطر داشته باشید؛ هر چه زودتر آلودگی شما تشخیص داده شود و درمانهای لازم شروع گردد پی آمدهای بهتری را به همراه خواهد داشت.
همچنین لازم است به همسر و یا شریک جنسی خود نیز اطلاع دهید چراکه مراقبت از ابتلا خود و همسرتان به ایدز و یا سایر بیماریهای آمیزشی دیگر یکی از وظایف مهم شما است؛ حتماً راجع به نحوه و چگونگی تماس جنسی خود با پزشک صحبت کنید و برای مشخص شدن آلودگی با ویروس HIV حتماً به خود جرات بدهید.
از پزشک در مورد راههای که احتمال انتقال ویروس در تماس جنسی را کاهش می دهد سئوال کنید.
چنانچه تصمیم دارید به تماس جنسی ( از هر نوع حتی مقعدی و یا دهانی) با بیمار ادامه دهید حتماً از کاندوم استفاده کنید. استفاده از کاندوم می تواند تا حدودی از ابتلا شما به بیماری ایدز جلوگیری نماید.
سایر خدماتی که می توانید انجام دهید:
بیماران مبتلا به ایدز ممکن است جهت رفتن نزد پزشک، درمانگاه یا داروخانه نیاز به کمک و یا همراهی شما داشته باشند بنابراین قبل از آنکه آنها زا شما طلب کمک بنمایند خدوتان داوطلب همراهی با آنان بشوید.
ثبت وقایع و سایر اطلاعات و پرونده پزشکی مربوط به بیمار میتواند به بیمار و یا سایر افرادی که به غیر از شما ممکن است عهده دارد نگه داری از وی گردند ممکن است بسیار کمک کننده باشد ولیکن دلیل ثبت این وقایع را قبلاً به بیمار شرح دهید.
کلیه داروها، زمان و میزان مصرف و عوارض جانبی هر یک را بطور دقیق از پزشک سئوال نموده و در جایی یاد داشت نمائید. گاهی بیماران زمان و یا مقدار مصرف داروایشان را فراموش می کنند و گاهی داروهای خود را زیادتر و یا کمتر از میزان نورد نیاز مصرف می کنند لذا استفاده از جدول زمان بندی شده و یا قوطی های زمانبندی شده مخصوص مصرف قرص توصیه میشود.
اگر لازم شد بیمار شما در بیمارستان بستری گردد باز شما قادرید که خدماتی را ارائه دهید مثلاً وسایلی که او نیاز دارد را به بیمارستان ببرید و چنانچه بیمار از عادات خاصی برخوردار است جهت رفاه بیشتر وی مساله را با پزشکان و پرستاران در میان بگذارید.
از همه اینها مهم تر؛ هر بیشتر می توانید به ملاقات بیمار بروید
برچسب:
،
ادامه مطلب
بازدید:
دوستم داره.. !!
دوستم نداره .. !!
دوستم داره .. !!
دوستم نداره .. !!
