مرکز خرید روغن سوخته و تصفیه روغن سوخته در سراسر کشور ایران

یک حمله مغزی زمانی اتفاق می‌افتد که یک رگ خونی که غذا و اکسیژن را به مغز می‌برد پاره شده یا این که به وسیله یک لخته خون مسدود ‌شده و قسمتی از مغز از دریافت خون مورد نیاز محروم می‌شود. نرسیدن اکسیژن به بافت مغز باعث می‌شود که سلول‌های آن نتواند کار خود را انجام دهند و در عرض چند دقیقه بمیرند.

1 ـ ضعف، بی‌حسی یا فلج ناگهانی صورت،‌دست و پا

2 ـ ‌تاری دید با از دست رفتن بینایی بویژه اگر در یک چشم باشد.

3 ـ از دست دادن توانایی سخن گفتن

4 ـ سرگیجه یا عدم‌تعادل و بی‌ثبات شدن و سقوط

5 ـ‌ بی‌اختیاری در دفع ادرار یا مدفوع

6 ـ سردرد ناگهانی و غیرقابل توجیه

کمک‌های اولیه برای مصدومی که دچار سکته مغزی شده تنها محدود به مراقبت‌های نگهدارنده است.

ـ در صورت مشاهده یک یا چند مورد از علائم ذکر شده فورا با 115 تماس بگیرید.

ـ‌ تعداد تنفس و نبض بیمار را بررسی کنید. تعداد تنفس یک فرد بالغ در هر دقیقه 12 تا 20 بار و تعداد نبض باید بین 60 تا 100 بار باشد.

ـ‌ اگر بیمار نیمه هوشیار است او را به یک طرف بدنش ـ‌که بهتر است قسمت فلج شده در پایین باشد ـ بچرخانید. در این حالت بیمار می‌تواند با اندام‌هایی که حس دارند نیازهای خود را بازگو کند.

ـ ‌اگر یک چشم بیمار دچار ضعف بینایی شده آن را بلافاصله با به هم رساندن مژه‌ها و بستن پلک‌ها محافظت کنید تا در اثر عدم توانایی در پلک زدن از خشک شدن قرنیه چشم جلوگیری شود. خشکی قرنیه می‌تواند باعث نابینایی بیمار تا آخر عمر شود. بهتر است هر دو چشم را با هم به وسیله یک پارچه تمیز بپوشانید. چرا که حرکت چشم سالم ممکن است منجر به باز شدن چشم کم‌بینا شود.

ـ دندان‌های مصنوعی شکسته و هر نوع غذا یا ترشحات مخاطی را به کمک تکه‌پارچه‌ای از داخل دهان بیمار خارج کنید تا راه هوایی وی باز بماند.

ـ‌ هیچ نوع مایع یا غذایی به بیمار ندهید. چرا که ممکن است ناحیه گلو فلج شده باشد و بلع دچار اختلال باشد و ماده غذایی موجب مسدود شدن راه هوایی او شود.

ـ بهتر است که سر و شانه‌های بیمار کمی بالاتر از بدنش باشد تا کمتر به مغز فشار آید.

ـ در تمام این مراحل آرام باشید و به بیمار اطمینان و آرامش روانی دهید.

علائم و نشانه‌های حمله‌های گذرای مغزی اغلب با سکته مغزی اشتباه می‌شود. تفاوت اصلی بین حمله‌های گذرا با سکته مغزی آن است که این حملات زودگذر و از چند دقیقه تا چند ساعت طول می‌کشد و کارکرد عصبی مغز به حالت طبیعی برمی‌گردد. به هر حال این حمله را باید یک هشدار جدی برای بروز سکته مغزی تلقی کرد و حتما آن را به پزشک گزارش کرد.

خانم‌های باردار پس از زایمان، افرادی که دچار سوانح و حوادث مختلف شده‌اند، بیماران سرطانی که تحت شیمی‌درمانی قرار دارند، بیماران تالاسمی، هموفیلی و... از عمده نیازمندان خون در سطح جهان هستند.

علی‌رغم تمام پیشرفت‌هایی که امروزه در حوزه‌های مختلف علم پزشکی انجام شده است هیچ گونه جایگزین مصنوعی برای خون پیدا نشده که بتوان با استفاده از آن نیاز بیماران مختلف را مرتفع ساخت و تنها راه تامین نیاز به این ماده حیاتی، خونی است که معمولا اهدا یا خریداری می‌شود.

نبود یک جایگزین مناسب، محدودیت مدت زمان نگهداری خون و فرآورده‌های آن باعث می‌شود نیاز به خون یک ضرورت دائم باشد و اهدای خون جایگاه ویژه‌ای بیابد.

هر کدام از ما ممکن است در زمان‌های بحرانی از زندگی خود به تزریق خون نیاز پیدا کنیم و تازه شاید آن زمان به اهمیت خون و فرآورده‌های آن پی ببریم.

به طور متوسط از هر 7 نفری که به علتی خاص وارد بیمارستان می‌شوند، یک نفر به تزریق خون احتیاج دارد و از یک واحد خون که از هر اهداکننده دریافت می‌شود، می‌توان سلول‌های قرمز خونی، پلاسما، پلاکت استخراج کرد و با آنها جان 3 نفر را نجات داد. تمام فرآیند اهدای خون حدود 45 تا 60 دقیقه طول می‌کشد و مدت خون گرفتن تنها
15 دقیقه خواهد بود.

تقریبا 25 درصد از ما در تمام طول زندگی دست‌کم به یک بار تزریق خون نیاز پیدا می‌کنیم.

نیاز به این واحدهای خون در روزهای تعطیل سال و نیز در فصول گرم سال که مسافرت‌ها افزایش می‌یابد و در نتیجه آمار تصادفات و جراحات بیشتر می‌شود، جدی‌تر از دیگر فصول سال است.

به طور کلی هر فردی که حداقل 17 سال و حدود 50 کیلوگرم وزن و در ضمن تعداد نبض و میزان فشار خون مناسبی داشته و کاملا سالم باشد، می‌تواند اقدام به اهدای خون کند. به طور کلی آگاهی از سلامت اهداکنندگان در مراجعه به مراکز اهدای خون با طرح سؤالاتی درباره داروهای مصرفی، وجود بیماری خاص و نیز مسافرت به مناطق پرخطر صورت می‌گیرد. تاریخچه‌ای که پزشک مرکز از شما می‌گیرد، به حفظ سلامت خود شما به عنوان اهداکننده و نیز گیرنده خون کمک می‌کند تا در صورت وجود مشکل‌، از اهدای خون ممانعت به عمل آید. در اهدای خون به طور تقریبی از هر فرد، یک واحد خون برابر با 450 میلی‌لیتر گرفته می‌شود که این مقدار در طول 24 ساعت توسط بدن جایگزین می‌گردد. سلول‌های قرمز خون هم که در فرآیند اهدای خون کاهش پیدا کرده‌اند، در مدت چند هفته جبران می‌شوند.

اگر سرماخورده هستید یا به آنفلوآنزا مبتلا شده‌اید تا 48 ساعت پس از پایان علائم بیماری، اگر تحت عمل جراحی قرار گرفته‌اید تا 6 هفته، اگر آنتی‌بیوتیک مصرف کرده‌اید تا 72 ساعت از آخرین دوز مصرفی، اگر آسپیرین مصرف کرده‌اید تا 48 ساعت پس از مصرف این دارو، اگر تتو یا خالکوبی کرده‌اید تا یک سال، اگر تحت درمان‌های تهاجمی دندان قرار گرفته‌اید تا 72 ساعت و چنانچه جرم‌گیری دندان داشته‌اید تا 24 ساعت از خون دادن منع هستید. پس از گذشت این مدت زمان می‌توانید خون خود را اهدا کنید. به علاوه اگر به مناطقی مسافرت کرده‌اید که خطر ابتلا به مالاریا داشته‌اید تا یک سال نباید خون اهدا کنید، اما اگر داروهای آلرژی، فشار خون، ویتامین، قرص‌های رژیمی، داروهای خواب‌آور، ایبوپروفن مصرف می‌کنید برای شما منعی وجود ندارد. همچنین اگر واکسن آنفلوآنزا و نیز واکسن هپاتیت B تنها برای پیشگیری تزریق کرده‌اید، می‌توانید خون اهدا کنید ولی اگر بعد از تماس مشکوک اقدام به تزریق واکسن هپاتیت B کرده‌اید، تا یک سال مجاز به اهدای خون نیستید. تزریق واکسن سرخک و سرخجه هم یک ماه ممنوعیت اهدای خون دارد. در صورتی که هیچ یک از این موارد ممنوعیت نداشته باشد، حتی اگر بیمار دیابتی هستید و از قرص استفاده می‌کنید هم به طور کلی می‌توانید هر 56 روز یک بار خون اهدا کنید.

برای اهدای خون معمولا ارائه کارت شناسایی معتبر ضروری است، چون مشخصات فرد اهداکننده ثبت می‌شود و در ادامه توسط یک پزشک معاینه می‌شود، به این صورت که پزشک پس از مصاحبه مختصری با گرفتن قطره‌ای خون از نوک انگشت فرد اهداکننده، میزان هموگلوبین وی را تعیین می‌کند.

اطلاعاتی که از فرد اهداکننده گرفته می‌شود، کاملا محرمانه بوده و در هیچ صورت افشا نمی‌شود. در آخر به وسیله پرسشنامه‌ای از شما پرسیده می‌شود که آیا فکر می‌کنید بهتر است پس از انجام خونگیری از خون شما برای بیماران مصرف شود یا خیر؟

و شما پاسخ خود را در صندوق خاصی می‌اندازید، به این شیوه خودحذفی محرمانه گفته می‌شود که کارایی بسیار خوبی در تامین ایمنی خون‌ها دارد. در این صورت اگر فرد بفهمد خون وی برای استفاده مناسب نیست و نتواند حقیقت را به پزشک بگوید در این مرحله خون خود را از محدوده قابل استفاده خارج می‌کند.

پس از طی مراحلی یک خونگیر آموزش دیده با وسایل استریل حدود یک واحد خون یعنی 350 تا 450 میلی‌لیتر از شما می‌گیرد، معمولا این کار طی 5 تا 10 دقیقه صورت می‌گیرد. در کل حدود 30 تا حداکثر 60 دقیقه طول می‌کشد تا مراحل خونگیری به پایان برسد.

اهدای خون عملی انسان‌دوستانه محسوب می‌شود که می‌تواند جان انسانی را از مرگ نجات دهد ولی در کنار این اقدام انسانی نباید مزیت‌ها و فواید بی‌شمار خون‌دادن را برای خود فرد اهداکننده نادیده گرفت. اهدای خون به طور مرتب بدن شما را از لحاظ جسمی سالم‌تر نگه داشته و خطر بروز بسیاری از بیماری‌ها را تا حد زیادی کاهش می‌دهد. یکی از فواید اهدای خون این است که در هر بار خون دادن، شما تحت چکاپ قرار می‌گیرید و به این طریق از وضعیت خود آگاه می‌شوید. فشار خون، ضربان قلب و سایر علائم حیاتی شما در این مرحله بررسی می‌شود و در صورت بروز مشکل، اقدامات لازم صورت می‌گیرد.

در خون دادن میزان آهن خون کاهش می‌یابد و از این طریق خطر بروز بیماری‌های قلبی کم می‌شود. تحقیقات ثابت کرده است بالا بودن میزان آهن خون شانس ابتلا به بیماری‌های قلبی ـ عروقی را افزایش می‌دهد، چرا که آهن فرآیند ترکیب کلسترول با اکسیژن را در بدن تسریع می‌کند و به عروق آسیب می‌زند. خون دادن به طور منظم بخصوص در مردان که آهن خونشان را از دست نمی‌دهند می‌تواند خطر بیماری‌های قلبی را تا یک سوم کاهش دهد. همچنین خون دادن سلامت قلب و عروق را بالا می‌برد، به طوری که با اهدای منظم خون خطر حملات قلبی تا 88 درصد و خطر ناراحتی‌های قلبی ـ عروقی مانند سکته تا 33 درصد کاهش می‌یابد.

خون دادن تولید سلول‌های قرمز خونی را نیز افزایش می‌دهد. با گرفتن خون از بدن دهنده، سلول‌های خونی کاهش می‌یابند و سلول‌های جدیدی برای جایگزینی این سلول‌ها توسط مغز استخوان ساخته می‌شود که همین امر خون را تازه می‌کند و در نتیجه اهدای خون تولید سلول‌های قرمز خونی را تسریع می‌بخشد. همچنین اهدای خون خطر سرطان را کاهش می‌دهد. سرطان کبد، ریه، روده بزرگ، معده و گلو از جمله سرطان‌هایی هستند که با خون دادن رابطه مستقیم داشته یا اهدای خون کاهش می‌یابند.

خون دادن از تجمع بیش از حد آهن در بافت‌های بدن و نیز متابولیسم نامناسب آهن که نوعی اختلال ژنتیکی محسوب می‌شود، جلوگیری می‌کند. بالا رفتن مقدار آهن در بدن به اندام‌ها صدمه می‌زند و اهدای خون می‌تواند فرد را از چنین مشکلی نجات دهد.

در ضمن تولید یک واحد خون حدود 650 کالری در بدن می‌سوزاند و بدین طریق فرد اهداکننده، می‌تواند کاهش وزن هم داشته باشد. خون دادن در افراد سالمند می‌تواند قوای آنها را تازه کرده و انرژی و نیروی مضاعفی به آنها بدهد.

از لحاظ روحی نیز اهدای خون تاثیر مثبتی روی افراد می‌گذارد، چراکه فرد احساس می‌کند توانسته برای انسان‌های دیگر کاری انجام دهد و این مساله منجر به ایجاد رضایت قلبی و احساس مفید بودن در فرد می‌شود. جالب اینجاست که مطالعات نشان داده است افراد سیگاری که به طور مرتب خون می‌دهند یک سوم کمتر از افراد مشابه خود که خون نمی‌دهند در معرض بیماری‌های قلبی ـ عروقی بخصوص سکته هستند.

حجم خونی که در طول خون‌گیری از بدن خارج می‌شود طی چند روز جبران می‌شود. به همین دلیل پس از اهدای خون می‌توانید به زندگی روزمره خود باز گردید ولی به یاد داشته باشید که از انجام فعالیت‌ها و ورزش‌های سنگین بپرهیزید. معمولا احساس گیجی و سبکی در سر از شایع‌ترین عوارضی است که افراد اهداکننده معمولا با آن مواجه می‌شوند. بیشتر عوارض معمولا در سنین پایین‌تر مشاهده می‌شود. برخی از این عوارض عبارتند از غش کردن یا از حال رفتن، تعریق یا احساس سردی، احساس کوفتگی در مفاصل، استرس، حالت تهوع و تشنج یا احساس سوزن سوزن شدن روی لب‌ها و بینی. البته این علائم گذرا هستند و در نهایت در عرض یک تا 2 روز از بین می‌رود ولی در صورت تداوم هر یک از این علائم با پزشک مشورت کنید. برای جلوگیری از بروز چنین علائمی بهتر است پس از خون دهی مایعات فراوانی مصرف کرده و تغذیه خوبی داشته باشید.

همچنین قبل از اهدای خون مواردی وجود دارد که می‌توان با رعایت آنها با کمترین مشکلات مواجه شوید، برای مثال بهتر است مدت کوتاهی قبل از اقدام به اهدای خون غذای مناسب و مغذی میل کنید، مایعات بیشتری بنوشید و در صورت مصرف دارو با پزشک مشورت کنید، چون در مواردی که داروهای ضدانعقاد مثل آسپیرین مصرف می‌شود بهتر است حداقل 48 ساعت قبل از خونگیری از مصرف این دارو خودداری شود.

بعد از پایان خونگیری هم باید حدود 15 دقیقه همچنان روی تخت استراحت کنید و کمی نوشیدنی و مواد غذایی بخورید.

حداقل تا 4 ساعت پس از خونگیری نباید به دستی که از آن خون گرفته شده است فشار وارد کنید. سعی کنید روز آرام و کم‌هیجانی داشته باشید. از انجام کارهای سنگین یا فعالیت‌هایی مثل ورزش خودداری کنید.

حداقل یک ساعت بعد از خونگیری از استعمال سیگار و دخانیات دیگر پرهیز کنید. در صورتی که دچار علائم افت فشار مثل احساس ضعف و سرگیجه شدید روی زمین یا یک سطح صاف دراز بکشید و پاهای خود را بالاتر از سطح بدن قرار دهید یا نشسته و سر خود را بین زانوهایتان قرار دهید. سعی کنید از نوشیدنی‌ها و غذاهای غنی از آهن بیشتر استفاده نمایید. اگر از محل ورود سوزن، خونریزی داشتید دست خود را روی آن قرار داده فشار دهید و همزمان دست خود را رو به بالا بگیرید. اگر احساس کردید حال بدی دارید با مرکز انتقال خون تماس گرفته و از پزشک یا پرستار مشاوره بگیرید.

برای کاهش خونریزی و خونمردگی در 24 ساعت اول از کمپرس سرد و بعد از آن از کمپرس گرم استفاده کنید.

چون در فرآیند اهدای خون حجمی از خون بدن خارج می‌شود، بنابراین باید قبل و بعد از اقدام به خون دادن کاملا آماده باشید. حتما قبل از اهدای خون به مقدار کافی مایعات مصرف کنید و هرگز با شکم خالی خون ندهید. شب قبل از اهدای خون سعی کنید زود بخوابید تا صبح سرحال باشید. همچنین حتی‌الامکان در طول هفته قبل از اهدای خون، از غذاهای سرشار از آهن مانند میوه، خرما، برگه زردآلو، هلو، آلو، کشمش، سبزیجاتی نظیر چغندر و اسفناج، گوشت سفید و قرمز، جگر، بوقلمون، غذاهای دریایی استفاده کنید تا بر اثر کاهش آهن دچار سرگیجه و عوارض بعدی نشوید.

بالا رفتن فشار خون سیستولیک (ماکزیمم) از 140 یا فشار خون دیاستولیک (مینیموم) از 90 علامت خطر است و اگر این اتفاق بعد از 20 هفتگی (5 ماهگی) بیفتد می‌تواند علامت پره اکلامپسی باشد. این بیماری به دلیل فعال شدن سیستم ایمنی مادر علیه جفت و جنین ایجاد می‌شود و به همین دلیل می‌تواند ارگان‌های مختلف را درگیر کند، مثلا با درگیر کردن کلیه‌ها بیمار دچار دفع پروتئین در ادرار می‌شود که یکی از علائم اصلی این بیماری است به طوری که باید خانم باردار هم افزایش فشار خون و هم دفع پروتئین در ادرار داشته باشد تا وجود بیماری مسجل شود. همین طور این بیماری با اثر بر سلول‌های خونی موجب کاهش تعداد پلاکت‌ها و در نتیجه اختلال انعقاد خون می‌شود. اثرات بیماری بر کبد و ریه‌ها موجب مشکلاتی در این دستگاه‌های مهم بدن می‌شود که در صورت تاخیر در شناسایی و درمان منجر به مرگ مادر می‌گردد. یکی از علائم دیگر این بیماری، بروز تشنج در مادر است که می‌تواند منجر به فوت مادر و جنین شود. این بیماری در زنانی که برای اولین بار حامله می‌شوند بیشتر اتفاق می‌افتد همین‌طور در افراد چاق و کسانی که بارداری دوقلویی دارند، بیشتر رخ می‌دهد. رخداد آن به ارث و نژاد هم مربوط است. به‌رغم تلاش پزشکان در جهت پیشگیری از این بیماری متاسفانه راه قطعی جلوگیری از این بیماری شناخته شده نیست؛ اما با کنترل دقیق دوران بارداری به خصوص هفته‌های آخر بارداری می‌توان بیماری را درمان کرد و جان مادر و جنین را نجات داد.مهم است بدانیم که هر افزایش فشار خونی به معنی بیماری پره اکلامپسی نیست و انواع دیگری از بیماری فشار خون در دوران بارداری نیز داریم.

فشار خون خوش‌خیم بارداری که به معنی افزایش فشار خون بخصوص بعد از هفته بیستم بارداری است که همراه دفع پروتئین در ادرار نبوده و حداکثر تا 3 ماه پس از تولد نوزاد بهبود می‌یابد. فشار خون مزمن که به معنی وجود بیماری فشار خون قبل از هفته بیستم بارداری است. این بیماری در زن باردار مثل افراد غیرباردار درمان می‌شود. نکته مهم این که فشار خون مزمن می‌تواند زمینه‌ساز بیماری پره اکلامپسی باشد و این بیماران نیاز به دقت و کنترل بیشتری دارند.علائم خطر در بیماران پره اکلامپسی شامل سردرد، تاری دید، درد در ناحیه سر دل یا زیر جناغ سینه، تهوع و استفراغ یا افزایش فشار خون تا بالای 110‌/‌160 همین طور یک سری علائم آزمایشگاهی است که در صورت بروز هر یک برای نجات جان مادر در درجه اول و بعد جان جنین باید در جهت تسریع زایمان اقدام کرد.

علاوه بر آن، حمل کردن اجسام سنگین، پرتاب اجسام سنگین هنگام ورزش و خم شدن نیز زمینه دردهای مشابه را فراهم می‌کنند.

پشت میزنشینی‌های طولانی‌مدت باعث سفت شدن ماهیچه‌های قسمت فوقانی کمر می‌شود، حتی سرفه و عطسه‌های شدید گاهی باعث درد این ناحیه می‌شوند.

علائم درد فوقانی کمر عبارتند از گرفتگی عضلانی، درد با نفس عمیق، درد با لمس ناحیه فوقانی کمر یا درد در هنگام حرکت دادن شانه‌ها یا خم کردن گردن. برای پیشگیری از درد فوقانی کمر با انجام حرکات زیر قبل از انجام فعالیت‌های سنگین خود را گرم کنید و هنگام حمل اجسام سنگین از حرکات چرخشی اضافی پرهیز کنید.

حرکت اول: به حالت چهار دست و پا روی زمین قرار بگیرید. عضلات شکم را منقبض کنید تا ستون فقرات شما در وضعیت پایدارتری قرار گیرد. سپس همان‌طور که عضلات شکم را در حالت انقباض نگهداشته‌اید، یکی از دست‌ها و پای مخالف را از زمین بلند کنید و تا سطح ستون فقرات بالا بیاورید. 5 ثانیه در این وضعیت بمانید. سپس دست و پا را پایین آورده و حرکت را با دست و پای دیگر تکرار کنید. این حرکت را 10 بار در هر سمت انجام دهید.

حرکت دوم: یک سمت کش ورزشی را لای در محکم کنید و دو سر آن را با دست‌هایتان بگیرید. آرنج خود را 90 درجه خم کنید طوری که بازوهای شما همراستای شانه و ساعدهایتان در حالت عمودی قرار گیرند. حالا کش ورزشی را به سمت عقب بکشید و کتف‌های خود را به هم نزدیک کنید. این حرکت را 3 نوبت و در هر نوبت 10 بار تکرار کنید.

آمار و ارقام منتشر شده از بیمارستان‌های سوانح و سوختگی متغیر است. علت نداشتن آمار دقیق، مراجعه افراد به درمانگاه‌ها و مراکزی است که در جمع‌آوری آمارها به آنها رجوع نمی‌شود. بیش از 90 درصد سوختگی‌ها قابل پیشگیری است پس می‌توان گفت که فرد سوخته قربانی بی‌احتیاطی است. سوختگی مانند دیگر حوادث، اغلب کودکان و نوجوانان را گرفتار می‌کند. در سنین کمتر از 8 سال عمدتا علت سوختگی مایعات داغ است در حالی که در سنین بالاتر شعله عامل اصلی است، اما در چهارشنبه‌سوری علت از شعله و حرارت فراتر رفته و شاهد آسیب‌هایی از نوع برخورد ترکش ترقه‌ها و انفجارهایی هستیم که مجروحان آن بیشتر مشابه مجروحان حملات نظامی هستند! در این حوادث گاهی به جای اثرات سوختگی، بیمار با علائم ناشی از برخورد اجسام تیز پر سرعت یا حتی آسیب‌های عمده مشابه بیماران تصادفی به مراکز درمانی منتقل می‌شود.

ـ اولین اقدام دور کردن فرد از محل خطر و خاموش کردن وی است. توجه کنید که به منظور دور کردن مصدوم از محل خطر خودتان دچار سانحه نشوید. اگر امکان امداد با توجه به خطرات موجود نیست، باید سریعآ به 125(آتش‌نشانی) اطلاع داده شود. لباس‌های در حال سوختن یا آلوده به مواد را باید خارج کرد. به یاد داشته باشید پوست بافتی محافظتی است که از هدر رفتن حرارت از بدن نقش دارد، بنابراین بیمار دچار سوختگی را با پتو بپوشانید یا در محلی با دمای مناسب قرار دهید.

ـ تماس با اورژانس 115 در اولین فرصت پس از خروج مصدوم و حفاظت از سوختگی بیشتر ضروری است.

ـ به دلیل خطر مسمومیت همزمان با منوکسید کربن(گازگرفتگی) یا تماس با دود، باید بیمار را از نظر راه هوایی و تنفس مورد بررسی و مراقبت قرار داد. اولین اقدام قرار دادن بیمار در هوای آزاد است. بیمارانی که دارای خشونت صدا، خلط سیاه و سوختگی موهای بینی‌اند، مشکوک به درگیری راه‌های هوایی بوده و نیازمند مراقبت‌های خاص هستند.

ـ برای انتقال بیماران دچار پرتاب شدگی به دنبال انفجار، باید مراقبت از ستون فقرات و بالاخص گردن به عمل بیاید.

ـ در صورت امکان، باید لباس‌های تنگ و زیورآلات را از محل سوختگی درآورد. تورم در محل سوختگی از یک سو و فشار ناشی از لباس و زیورآلات از سوی دیگر باعث می‌شود تا خون‌رسانی به اندام مختل شود.

ـ اگر سوختگی در بخشی از اندام‌هاست که کمتر از 10‌درصد سطح بدن را تشکیل می‌دهد، می‌توان بخش سوخته را درون آب غوطه‌ور کرد. این اقدام از تورم بیشتر بخش سوخته کاسته و تا حدودی درد را کاهش می‌دهد.

ـ روی زخم‌های بیمار پماد نمالید. درمان سرپایی زخم با پمادهای سوختگی نه تنها مفید نیست بلکه گاهی میزان عفونت را افزایش می‌دهد. پمادی که روی زخم بماند و مورد شستشوی روزانه قرار نگیرد، در ترمیم پوست اختلال ایجاد می‌کند.

ـ بهتر است به بیمار چیزی نخوراند و شروع رژیم غذایی را به عهده پزشک درمانگر بیمار بگذارید.

ـ اگر چیزی در بدن فرد فرو رفته است، نباید در محل حادثه خارج شود. این اقدام باید در بیمارستان و توسط پزشک انجام شود. گاهی برای خارج کردن این اجسام تیز نیاز به عکسبرداری و گاهی نیاز به عمل جراحی است.

ـ سوختگی درگیر کننده اندام فوقانی و تحتانی از ناحیه مچ به پایین، صورت، چشم یا گوش، درگیری در بین دو پا

ـ سوختگی با قیر

ـ سوختگی همراه با استنشاق دود یا آسیب‌های دیگر(مثل پرتاب شدن یا سقوط)

ـ سوختگی در زنان باردار

ـ سوختگی در افراد با بیماری‌های جدی زمینه‌ای مانند مشکلات قلبی یا دیابت

پس از ترخیص از بیمارستان محل سوختگی دارای پانسمان است. در صورتی که پانسمان دچار چسبندگی شده باشد آن‌را دست‌کاری نکرده و به پزشک مراجعه کنید چه بسا نیازی به کندن پانسمان نباشد یا نیاز به روشی خاص برای جداسازی باشد. اگر محل سوختگی در تماس با نور است به‌مدت 6 ماه از کرم ضد آفتاب استفاده کنید.

امید که در شب آخرین چهارشنبه امسال، بیمارستان‌های سوانح و سوختگی کشور آماری از افراد آسیب دیده نداشته باشند.

مسمومیت غذایی یکی از شایع‌ترین بیماری‌ها در این روزهاست. چنین مشکلی اغلب همراه با دل درد، تهوع، استفراغ و اسهال بروز می‌کند و حتی گاهی می‌تواند سبب تب‌کردن فرد هم بشود.

بیشتر افرادی که مسموم می‌شوند نیز به طور کامل بهبود یافته و مشکلاتشان برطرف می‌شود. اما گروهی خاص از افراد ممکن است در معرض مشکلاتی جدی‌تر مانند بیماری‌های کلیوی قرار بگیرند. بچه‌های کوچک، افراد سالمند، خانم‌های باردار و کسانی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند از این گروه افراد هستند.

با انجام برخی توصیه‌ها می‌توان از بروز مشکلات و بیماری‌های مرتبط با غذا پیشگیری کنید. یکی از ساده‌ترین و در عین حال مهم‌ترین این کارها، شستشو و نظافت است. بنابراین فراموش نکنید که همیشه دست‌ها، سطوح مرتبط با مواد غذایی (کابینت و... ) و ظروف آشپزخانه را بخوبی بشویید. با این کار ساده می‌توانید از گسترش عوامل بیماری‌زا پیشگیری کنید.

بهتر است دست‌ها را با آب گرم و صابون قبل و بعد از آماده کردن غذا و پس از رفتن به دستشویی به مدت حداقل 20 ثانیه شستشو دهید. در ضمن شستن دقیق و تمیز میوه‌ها و سبزیجات را نیز فراموش نکنید.

نکته دیگری که باید در این رابطه به آن توجه داشت، جدا‌کردن مواد غذایی خام و پخته است. به این معنی که همیشه باید مواد غذایی خام را در مکانی جدا از مواد غذایی پخته و آماده به مصرف نگهداری کرد. همچنین هیچ وقت نباید مواد غذایی تازه مانند میوه‌ها و سبزیجات را روی تخته‌ای که گوشت و مرغ خام را خرد کرده‌اید، قرار دهید. تنها در صورتی که تخته خوب شسته شده باشد، این کار ممکن است.

علاوه بر این موارد همیشه هنگام پخت غذا مطمئن شوید که با پخت کامل مواد غذایی، باکتری‌ها و عوامل بیماریزای آن را از بین برده‌اید. همچنین مواد غذایی گرم را همان طور که گرم هستند و مواد غذایی سرد را همان طور که سرد هستند مصرف کنید. در نهایت نیز زمانی که به سلامت مواد غذایی شک دارید، آنها را دور ریخته و مصرف نکنید.

انتقال بیماری‌ها از طریق آرایشگاه امری جدی است که گاه فراموش می‌شود. بیماری‌های قابل انتقال در آرایشگاه‌ها شامل:‌ بیماری‌های خونی و بیماری‌های پوستی است.

بیماریهای خونی شامل بیماری‌هایی است که از طریق خون (حتی به مقدار اندک) و خراش‌های پوستی از فرد مبتلا به فرد سالم منتقل می‌شوند. بیماری‌های پوستی نیز مانند بیماری‌های قارچی و جوش‌های پوستی توسط وسایلی مانند شانه، برس و حوله آلوده انتقال می‌یابند.

از مهم ترین قارچ‌های پوست، قارچ کچلی است. از جمله بیماری‌های منتقله از طریق آرایشگاه‌ها می‌توان به ایدز، هپاتیت‌های B و C، زگیل، عفونت‌های قارچی و باکتریایی دیگر و بعضی بیماری‌های واگیرداراشاره کردکه بعضی از این بیماری‌ها حتّی خطر مرگ دارند.

ایجاد حساسیت پوستی به دلیل مواد استفاده شده برای مو، ناخن یا صورت می‌تواند برای مشتری و آرایشگر خطرناک باشد. علت انتقال بیماری از طریق آرایشگاه‌ها معمولا بریدگی‌های جزئی است که هنگام آرایش مو یا ناخن پیش می‌آید، بر اثر فعالیت‌هایی مانند بند انداختن، پوست افراد نازک می‌شود و منافذ پوستی هم باز می‌شوند و احتمال انتقال بیماری‌های پوستی افزایش می‌یابد.

تمیز بودن سرشویی عامل مهمی در جلوگیری از انتقال بیماری‌های پوست و مو و بیماری‌های قارچی است.

ویروس‌ها یکی دیگر از مشکلات پوستی است که ممکن است از طریق آرایشگاه‌ها منتقل شوند. مثلا زگیل ممکن است از این طریق منتقل شود و چون در سنین بالاتر زگیل‌هایی هم که به وجود می‌آیند مقاوم‌تر هستند، ممکن است در صورت بروز براحتی قابل درمان نباشند و نیاز به درمان‌هایی نظیر لیزر، فریز کردن یا دارو داشته باشند.

حتی ممکن است بیماری‌های ساده‌ای مانند تبخال در صورت یا بدن آرایشگر یا حتی در محلی که قابل دیدن نیست، وجود داشته باشد و در تماس با پوست سالم منتقل شود.

یکی از مسائلی که در بیشتر آرایشگاه ها مهم است، استفاده از پیش‌بند است. به طور معمول از هر پیش‌بند برای چند مشتری استفاده می‌شود و به این ترتیب امکان خطر انتقال بیماری‌های پوست و مو از طریق قسمتی که دور گردن بسته می‌شود و در ارتباط مستقیم با پوست است، وجود دارد. در آرایشگاه‌های معتبر از چسب‌های مخصوصی دور گردن استفاده می‌کنند، به این ترتیب پوست گردن در تماس مستقیم پیش‌بند نیست.

ـ‌ ضروری است آرایشگاه‌ها از مواد گندزدا مانند الکل و ساولن در مواردی که وسایل و تجهیزات نیاز به استریل کردن باشد، استفاده کنند.

ـ‌ لازم است برای هر فرد به صورت جداگانه حوله و پیش‌بند استفاده شود، در غیر این صورت، از آرایشگر بخواهید حوله و پیش‌بند یک بار مصرف استفاده کند.

ـ‌ به دنبال درمان اساسی قارچ‌های پوست پا و ناخن خود باشید.

ـ‌ سرشویی آرایشگاه‌ها باید پس از هر بار استفاده، شسته و خشک شود.

ـ‌ افرادی که فقط می‌توانند از یک نوع شامپو استفاده کنند، باید هنگام مراجعه به آرایشگاه حتما شامپوی خود را همراه داشته باشند.

ـ‌ آرایشگر زنان باید پیش از شروع اصلاح صورت، نخ را با الکل ضدعفونی کرده و بعد از پایان کار هم برای کاهش التهاب پوست مشتری، از پماد اکسید روی استفاده کند.

ـ‌ برای مشتریان گذری، آرایشگر زنان باید تعدادی موچین ضد عفونی شده آماده داشته باشد و در طول روز یک موچین را فقط برای یک نفر استفاده کند. در پایان روز همه موچین‌ها را برای ضدعفونی شدن در الکل قرار دهد.

ـ‌ قیچی پس از هر بار کوتاه کردن مو باید با الکل ضدعفونی شود.

ـ‌ آرایشگران تیز بین می‌توانند با دیدن لک یا خال مشکوک یا ریزش مو و تغییرات ناخن که از دید خود فرد مخفی مانده‌اند، به سلامت فرد کمک کنند.

ـ‌ از به کار بردن تیغ برای بیش از یک نفر خودداری شود.

ـ‌ شانه‌ها پس از هر بار استفاده باید شسته و در ظرف محتوی الکل نگهداری شوند.

- کارکنان آرایشگاه‌ها نباید هنگام کار، بریدگی، خراشیدگی یا زخم باز داشته باشند.

- تا آنجا که ممکن است لباس عروس را اجاره نکنید.

- بهتر است هر مشتری هنگام مراجعه به آرایشگاه حوله خود را همراه بیاورد.

- مراقب کرم‌های سفیدکننده پوست در آرایشگاه‌ها باشید.