مرکز خرید روغن سوخته و تصفیه روغن سوخته در سراسر کشور ایران

آزمونی برای تعیین تیپ شخصیت شما
انواع و اقسام پرسشنامه‌های شخصیتی معتبر وجود دارند که می‌توانند ته‌وتوی شخصیت شما را بریزند روی کاغذ و شما را در شناخت بهتر خودتان یاری دهند. اما جالبی پرسشنامه‌ زیر به این است که علاوه بر رو کردن برخی ویژگی‌های شخصیتی‌ شما، می‌تواند پیش‌بینی کند که آیا شما مستعد بیماری‌های قلبی هستید یا نه! چرا؟ اول تست را بزنید؛ تا بعد!
کافی است در مقابل هر یک از 25 عبارتی که در زیر می‌خوانید، موافقت یا مخالفت خودتان را با «بله/خیر» مشخص کنید. تا جایی که می‌توانید، از «نمی‌دانم» اجتناب کنید. ناسلامتی شما می‌خواهید شخصیت خودتان را بشناسید!
  1. آیا در مکالمات روزمره‌ی خود روی برخی کلمات تاکید می‌کنید؟
بلی           خیر              نمی‌دانم
2. آیا سریع غذا می‌خورید و سریع حرف می‌زنید؟
بلی           خیر              نمی‌دانم
  3. به نظر شما باید به کودکان آموزش داد تا همیشه بهترین باشند؟
بلی           خیر              نمی‌دانم
4. آیا وقتی کسی کند و آهسته کار می کند، بی‌حوصلگی نشان می‌دهید؟
بلی           خیر              نمی‌دانم
  5. آیا وقتی دیگران حرف می‌زنند، آنها را وادار به تند حرف زدن می‌کنید؟
بلی           خیر              نمی‌دانم
6.آیا وقتی احساس می‌کنید محدود شده‌اید یا باید در رستوران، منتظر خالی‌شدن میز باشید، از فرط عصبانیت دیوانه می‌شوید؟
بلی           خیر              نمی‌دانم
  7. آیا وقتی کسی برای شما حرف می‌زند، همچنان افکار شخصی خودتان را دنبال می‌کنید؟
بلی           خیر              نمی‌دانم
8. آیا سعی می‌کنید در حال اصلاح صورت یا آرایش، صبحانه هم بخورید؟
بلی           خیر              نمی‌دانم
  9. آیا اتفاق می‌افتد که در تعطیلات نوروزی یا تابستانی کار کنید؟
بلی           خیر              نمی‌دانم
10. آیا همیشه مباحث مربوط به موضوعات مورد علاقه‌ی خودتان را دنبال می‌کنید؟
بلی           خیر              نمی‌دانم
  11. آیا اگر وقت‌گذرانی کنید، خودتان را گنهکار می‌دانید؟
بلی           خیر              نمی‌دانم
12. آیا آن قدر مشغول کار هستید که متوجه اطراف خودتان یا مثلا متوجه تغییر دکوراسیون خانه نمی‌شوید؟
بلی           خیر              نمی‌دانم
  13. آیا با مادیات بیشتر از مسایل اجتماعی درگیر هستید؟
بلی           خیر              نمی‌دانم
14. آیا سعی می‌کنید فعالیت‌های خود را در کمترین زمان برنامه‌ریزی کنید؟
بلی           خیر              نمی‌دانم
  15. آیا همیشه به‌موقع سر قرار حاضر می‌شوید؟
بلی           خیر              نمی‌دانم
16. آیا اتفاق افتاده است که برای بیان نظر خودتان مشت گره کنید یا مشت بزنید؟
بلی           خیر              نمی‌دانم
  17. آیا موفقیت‌های خود را به توانایی سریع کار کردنتان نسبت می‌دهید؟
بلی           خیر              نمی‌دانم
18. آیا احساس می‌کنید کارها باید همین حالا و خیلی سریع انجام گیرد؟
بلی           خیر              نمی‌دانم
  19. آیا برای انجام‌دادن کارهای خود، همیشه سعی می‌کنید ابزارهایی را به کار ببرید که بیشترین بازده را دارند؟
بلی           خیر              نمی‌دانم
20. آیا هنگام بازی، آن‌چه برایتان بیش از هر چیز دیگری اهمیت دارد، این است که برنده بازی باشید؟
بلی           خیر              نمی‌دانم
  21. آیا معمولا حرف دیگران را قطع می‌کنید؟
بلی           خیر              نمی‌دانم
22. آیا وقتی دیگران تاخیر می‌کنند، عصبانی می‌شوید؟
 بلی           خیر              نمی‌دانم
  23. آیا پس از غذا خوردن بلافاصله از سر میز یا از سر سفره بلند می‌شوید؟
 بلی           خیر              نمی‌دانم
24. آیا همیشه احساس می‌کنید عجله دارید؟
بلی           خیر              نمی‌دانم
  25. آیا از عملکرد فعلی خود ناراضی هستید؟
 بلی           خیر              نمی‌دانم
  تفسیر آزمون
حالا با توجه به جدول ذیل نوع شخصیت خود را پیدا کنید.
تعداد بله=بیشتر از 20           تیپ شخصیتی=A
  ویژگی‌های اخلاقی=خیلی مبارزه‌جو، رقابت‌طلب، بی‌حوصله، پرخاشگر، خصومت‌جو، تحمل ندارید دیگری کار شما را انجام دهد، حاضر به مشاوره نیستید
مستعد بیماری قلبی و عروقی
  تعداد بله=کمتر از 5           تیپ شخصیتی=B
آرام، آسان‌گیر، کیفیت زندگی برای شما مهم‌تر از کمیت آن است
در معرض بیماری قلبی نیستید
تعداد بله=  20-13    متمایل به تیپ A
تعداد بله=   13-5     متمایل به تیپ B
این را هم درگوشی از ما داشته باشید که اگر شما مثل آدم‌های تیپ A فکر می‌کنید اما مثل افراد تیپ B رفتار می‌کنید، روان‌شناسان به شما می‌گویند تیپC. یعنی این‌که شما دوست دارید مثل تیپ A رفتار کنید اما حرص می‌خورید و به قول معروف، می‌ریزید توی خودتان. شما مستعد بیماری سرطانید. پس بهتر است شما هم سری به یک روان‌شناس بزنید

برچسب: ،
ادامه مطلب

سیار اتفاق افتاده که  یک دوره آموزشی برای گروهی برگزار کرده ایم، اما بعد از طی فرآیند یادگیری در بین افراد گروه ، کارآیی و اثربخشی دوره آموزشی کمتر از میزانی بوده که در آغاز انتظار داشته ایم. همچنین در مدارس ما نیز مربیان آموزشی با یک مشکل تحت عنوان «انتقال یادگیری» مواجه هستند;   یعنی بطور روشن و شفاف نمی دانند چگونه مطالب را به دانش آموزان انتقال دهند. به همین جهت در این مطلب که برگفته از باشگاه تحلیل گران جوان آریا می باشد به اصولی مهم برای «یادگیری موثر» اشاره می کنیم، که مطمئنا دانستن آنها برای هیچکس خالی از فایده نخواهد بود.
اصل اول; همه می توانند یاد بگیرند; یک مربی باید همواره به این اصل مهم اعتقاد داشته باشد که هر فردی می تواند یاد بگیرد. پس در گام نخست مربی نباید گروه سنی خاصی را با توجه به مهارت های شناختی ،  هیجانی و رفتاری خاص مقایسه کرده و نشانه و دلیلی برای عدم یادگیری در آنها پیدا کند.
اصل دوم; انگیزش برای یادگیری; یک مربی باید این نکته را در نظر بگیرد که برای اینکه فردی بتواند مهارتی را یاد بگیرد، باید برانگیخته شود. مربی نقش مهمی را در برانگیختن ، یادگیرندگان برعهده دارد. او باید به گونه ای عمل کند که انگیزش برای یادگیری با «ادارک» فرد از وضعیت خود، همراه باشد. بعبارت دیگر، مربی باید یادگیرنده را به گونه ای برانگیزد تا او بتواند نسبت به عدم کفایت رفتاری مهارت و دانش کنونی خود ، آگاه باشد و در عین حال، تصویر روشنی از رفتاری که باید اقتباس کند،  داشته باشد. در اینصورت یادگیرنده انگیزش لازم را برای یادگیری پیدا خواهد کرد.
اصل سوم; یادگیری طی یک فرآیند فعال و پویا: مربی باید بداند که یادگیری یک فرآیند فعال و پویاست و نه یک فرآیند انفعالی. یعنی او باید امکاناتی را فراهم سازد که یادگیرنده بتواند در گروه به فعالیت بپردازد و همراه دیگر افراد مشغول یادگیری شود و نکات مهم را یاد بگیرد و به شکلی فعال در امر یادگیری سهیم شود.
اصل چهارم; راهنمایی یادگیرنده: بعضی وقت ها، استفاده از روش آزمایش و خطا، روشی بسیار وقت گیر است ، یعنی مربی نمی تواند یادگیرنده را به حال خود بگذارد تا او بعد از اینکه نتیجه را مشاهده کرد به خطای خود پی ببرد. بنابراین مربی باید یادگیرنده را راهنمایی کند و لازم است اطلاعات مورد نیاز درباره یک مسئله را در اختیار یادگیرنده قرار دهد تا در اینصورت، یادگیرنده قبل از اینکه مسئله را بطور ناقص یاد بگیرد و یا با خطا مواجه شود، اشتباهات خود را تصحیح نماید.
اصل پنجم; مواد و وسایل مناسب برای یادگیری: مربی باید مواد و وسایل مناسب را که برای یادگیری موضوع مورد نظر در اختیار یادگیرندگان قرار دهد و به این نکته توجه داشته باشد که در انتخاب مواد و وسایل یادگیری دچار اشتباه نشود و مواد و وسایلی را برای یادگیری انتخاب نکند که برای یادگیرندگان جنبه سرگرمی و بازی دارد.
اصل ششم; وقت کافی برای عمل درونی ساختن: مربی باید بعد از آموزش، به یادگیرنده وقت کافی بدهد تا عمل «درونی ساختن» تحقق پیدا کند ، بعبارت دیگر به یادگیرنده فرصت کافی بدهد تا اصطلاحا به هضم مطالب آموخته شده بپردازد. زمانی که یک مربی به یادگیرنده این امکان را می دهد که عمل «درونی ساختن» در او تحقق پیدا کند، موجباتی را فراهم کرده که یادگیرنده نسبت به یادگرفته های خود، تسلط بیشتری پیدا می کند و احساس آرامش نیز خواهد کرد. گاها دیده می شود که یک مربی خود را برای تمام کردن برنامه های آموزشی تحت فشار احساس می کند و به همین دلیل می کوشد از همه لحظات موجود در برنامه آموزشی استفاده کند تا به یادگیرنده نکته تازه ای بیاموزد، غافل از اینکه این نوع استفاده از زمان و تحت فشار قرار دادن افراد برای یادگیری، نادرست است.بنابراین توصیه می شود مربی بعد از آموزش، یادگیرنده را به حال خود بگذارد تا فرصتی برای درونی ساختن آنچه آموخته است، فراهم گردد.
اصل هفتم; استفاده از روش های متنوع یادگیری: مربی باید از روش های یادگیری متنوعی استفاده کند تا باعث خستگی یادگیرنده نشود. مربی می تواند روش های یادگیری را برحسب مفید بودن آن برای یادگیری یک مطلب خاص، تغییر دهد و در مواردی که موثر بودن چند روش یادگیری به یک میزان است، باید از همه روش ها به نحوی استفاده کند که عامل خستگی و کسالت، مانع از یادگیری موثر یادگیرنده نشود.
اصل هشتم; یادگیری در جهت رضایت یادگیرنده: مربی باید همواره این نکته را در آموزش بخاطر بسپارد که یادگیرنده باید از یادگیری رضایت حاصل کند. اگر یادگیرنده به این نتیجه برسد که یادگیری باعث ارضای یک یا چند نیاز او خواهد شد، کوشش و علاقه او برای یادگیری بیشتر خواهد شد و در مقابل، اگر یادگیرنده معتقد باشد که یادگیری موضوع مورد نظر برای او مفید نیست، بهترین وسایل و امکانات آموزشی نیز نمی تواند موجبات یادگیری موثر را برای او فراهم سازد.
اصل نهم; تشویق یادگیرنده: مربی باید در مقابل رفتار درست یادگیرنده ، به او پاداش مناسب بدهد و او را تشویق کند تا فرآیند یادگیری در او تقویت شود. نکته ای در اینجا ذکر آن ضروریست اینست که مربی باید برای یادگیری موثر از پاداش های فوری و پاداش های طولانی مدت، به تناسب استفاده کند. مثلا مربی می تواند به یادگیرنده بعد از آموزش یک موضوع در صورتی که یادگیرنده رفتار درست را از خود نشان داد، پاداش های فوری بدهد و همچنین بعد از اتمام دوره آموزشی می تواند با ارزیابی و سنجش یادگیرنده پاداشی دیگر را برای او در نظر بگیرد.
اصل دهم; تعیین هدف و استاندارد: یادگیرنده باید بداند که برای چه هدفی یاد می گیرد و میزان (استاندارد) یادگیری او باید چه اندازه ای باشد. تا خود بتواند با در دست داشتن معیارها، پیشرفت خود را با آن مقایسه کنند و به قضاوت در مورد میزان پیشرفت خود در یادگیری، بپردازند. مربی در این خصوص می تواند هدف هایی را برای یادگیرنده تعیین کند تا او برای رسیدن به این هدف ها، کوشش کند.
اصل یازدهم; تشخیص سطوح مختلف یادگیری: یک مربی باید همواره این نکته را در نظر بگیرد که یادگیری سطوح مختلف دارد و برای هر سطح یادگیری، به زمان و روش های متفاوتی نیاز است. برای مثال وقتی مربی از یادگیرنده می خواهد یک شعر ساده را بخاطر بسپارد، سطح یادگیری با زمانی که از یادگیرنده می خواهد یک مسئله ریاضی را حل کند، متفاوت است. بنابراین مربی باید سطوح مختلف یادگیری را تشخیص دهد و برای هر سطح یادگیری، زمان کافی و روش مناسب را در نظر بگیرد. بطور معمول در فرآیند یادگیری،  چهارنوع سطح یادگیری داریم :
1) سطح اول که در پایین ترین سطح یادگیری قرار می گیرد مهارت های مربوط به پاسخ های حرکتی، به یاد سپردن و شرطی شدن ساده است.
2) سطح دوم که در سطحی بالاتر از سطح اول قرار می گیرد مربوط به یادگیری از نوع «انطباق و سازگاری» است که طی آن فرد دانشی را کسب و با محیط ساده، انطباق پیدا می کند.
3) یک مربی با سطح سوم که در سطحی بالاتر از سطوح اول و دوم است زمانی مواجه می شود که به یادگیرنده مهارت های مربوط به نحوه برقراری ارتباط مناسب با دیگران را می آموزد.
4) سطح چهارم که پیچیده ترین سطح یادگیری است مربوط به تغییر «ارزش های» افراد و گروه هاست. این نوع آموزش به هوشیاری و دانایی بسیار و نیز زمان طولانی نیاز دارد و در عین حال، فرآیندی بسیار دقیق و ظریف است.
اصل دوازدهم; یادگیری گروهی و استفاده از جلسات بحث و گفتگو: یادگیرندگان دوست دارند که با افراد دیگری در یک گروه بحث و گفتگو کنند و به عمل متقابل اجتماعی بپردازند. مربی باید برنامه های آموزشی خود را چنان تهیه و اجرا کند که یادگیری گروهی را برای تعامل اجتماعی بهتر یادگیرندگان فراهم سازد و با استفاده از جلسات بحث و گفتگو، موجبات یادگیری یادگیرندگان را فراهم نماید. ذکر این نکته هم مهم است که جلسات بحث و گفتگو می تواند برای نشان دادن واکنش یادگیرندگان، تخلیه هیجانی آنان، رها شدن از خشم و نفرتی که ممکن است نسبت به یکدیگر پیدا کرده باشند، احساس دوستی و نزدیکی بین آنان و نیز برای روشن شدن مطالب یادگرفته شده موثر باشد. مربی می تواند در یادگیری گروهی از یادگیرندگان بخواهد که در مورد یک موضوع به بحث و گفتگو بپردازند و زمانی که در بین اعضا» گروه اختلاف دیدگاه و نظر بوجود آمد، از همین اختلاف نظر برای رشد یادگیری در یادگیرندگان استفاده کند.
اصل سیزدهم; تفریح و سرگرمی همراه یادگیری: مربی باید این اصل را به خاطر بسپارد که یادگیرنده علاقه مند است در عین اینکه یاد می گیرد، تفریح و سرگرمی نیز داشته باشد تا مقداری از نیروی هیجانی و بدنی خود را صرف کند. بنابراین توصیه می شود مربیان برای یادگیرندگان محلی را برای انواع ورزش ها اختصاص دهند و با اختصاص محلی برای نمایش فیلم های آموزشی و فیلم های سرگرم کننده و نظایر آن، علاقه و انگیزش یادگیرندگان را برای یادگیری بیشتر، افزایش دهند.
اصل چهاردهم; آموزش عملی همراه با آموزش نظری: یک مربی باید در فرآیند یادگیری از آموزش های صرفا نظری برای آموزش یادگیرندگان اجتناب نماید و این نکته را در نظر داشته باشد که نباید همه اوقات یک دوره آموزشی صرف بیان نظری مطالب شود، بلکه باید یادگیرندگان را درگیر آموزش های عملی نیز ساخت تا یادگیری بطور موثر صورت پذیرد.
اصل پانزدهم; پاسخ به پرسش های اساسی یادگیری: گاها مشاهده می شود که در فرآیند یادگیری یک مربی بطور دقیق نمی داند که یادگیرندگان باید چه مهارت هایی را یاد بگیرند و هدف از آموزش یادگیرندگان چیست؟ همین ناآگاهی مربی باعث می شود که یادگیری بصورت موثر و اثربخش نباشد. اما زمانی که مربی بداند که یادگیرندگان باید چه چیزی یاد بگیرند، یادگیری اثربخش و مفید خواهد بود. یک مربی برای اینکه در این خصوص موفق باشد باید به پرسش های زیر قبل از آغاز آموزش یادگیرندگان پاسخ گوید:
الف) یادگیری در کدام جهت باشد؟
ب) طی فرآیند یادگیری، باید نسبت به حل کدام مسایل و مشکلات تاکید شود؟
ج) کدام دانش ها، معلومات و مهارت ها باید کسب شوند؟
د) چه مطالبی باید به یاد سپرده شوند؟
و) کدام نگرش ها یا طرز تلقی ها باید تغییر کند؟
ه) کدام کردارها، اعمال یا رفتار یادگیرندگان باید تغییر یابند یا اصلاح شوند؟
ی) پرورش قدرت خلاقیت یادگیرندگان در چه زمینه هایی مورد توجه است؟

برچسب: ،
ادامه مطلب

مطالعات نشان می دهد که زنان بیشتر از مردان ممکن است علائم غیر شایع سکته را تجربه کنند. به خصوص علائمی نظیر گیجی، از دست دادن هوشیاری،حیرانی و سر در گمی.


این مطالعه نتیجه تحقیقات انجام شده روی بیمارانی است که سکته ناشی از ایسکمی یا لخته شدن خون می باشد (نه به خاطر خونریزی) .بسیاری از دلایل سکته به خاطر ایسکمی است . در سکته های ناشی از ایسکمیک ، لخته خون باعث ایجاد وقفه در جریان خون و مانع رسیدن آن به بخشی از مغز می شود.
در سکته مغزی گذرا نیز چیزی شبیه همین واقعه اتفاق می افتد ، که زیاد به طول نمی انجامد.
از جمله مهم ترین علائم مربوط به سکته مغزی عبارتند از :
1- ضعف و کرختی ناگهانی در صورت، بازو و ساق پای یک بخش از بدن
2- ایجاد اختلال در بینایی، قدرت و هماهنگی، احساس، صحبت کردن و یا توانایی درک صحبت دیگران. این علائم ممکن است با گذر زمان بیشتر مشخص شود.
3- تاری ناگهانی در بینایی به خصوص در یک چشم
4- از دست دادن تعادل بدن(این حالت به خصوص با احساس تهوع و استفراغ، تب ، سک سکه و یا ایجاد مشکل در بلع همراه است)
5- سردرد ناگهانی و شدید ، بدون هیچ دلیل مشخص(از دست دادن هوشیاری بعد از این حالت اتفاق می افتد)
6- سرگیجه مبهم و یا افتادن ناگهانی

وقوع سکته مغزی از جمله اختلالاتی است که نیاز به توجه فوق العاده اورژانسی دارد. بنابر این در صورت مشاهده این علائم در اطرافیان و خود سریعا با اورژانس تماس بگیرید.
در کنار این علائم شناخته شده و رایج که در مورد سکته مغزی ذکر شد، علائم تعریف نشده و غیر رایجی نیز مشاهده شده است که عبارتند از :
1- درد صورت و یا نیمی از بدن
2- تغییر وضعیت روحی(احساس گیجی و سردرگمی، و یا از دست دادن هوشیاری)
3- سردرد
4- علائم عصبی عمومی مثل تهوع ، ضعف و حمله سکسکه

علائم عمومی سکته مغزی عبارتند از:
1- کرختی و لمسی نیمی از بدن
2- اختلال در گفتار و یا درک سخن
3- بی حسی صورت
4- اختلال در هماهنگی
5- سرگیجه

در طی تحقیق و مطالعه انجام شده ، بسیاری از افرادی که دچار سکته مغزی شده بودند علائم رایج و عمومی و یا ترکیبی از علائم عمومی و غیر عمومی را تجربه کرده بودند.تنها 4% از زنان و 3 % از مردان دچار علائم غیر عمومی ناشی از سکته مغزی بوده اند.
علائم غیر عمومی سکته مغزی توسط 116 زن و 104 مرد گزارش شده است. نتیجه تحقیقات ثابت می کند که زنان بیشتر از مردان دچار علائم غیر رایج و غیر عمومی سکته مغزی می شوند.

سکته مغزی آسیب عصبی حاد ناشی از اختلال خونرسانی به قسمتی از بافت مغز که ناشی از انسداد رگ مغزی به وسیله یک لخته خونی و یا پارگی یکی از عروق تغذیه کننده آن قسمت بافت مغز می‌باشد.
به بیان دیگر اگر خونرسانی به قسمتی از مغز دچار اختلال شده و متوقف گردد٬این قسمت از مغز دیگر نمی‏تواند عملکرد طبیعی خود را داشته باشد.این وضعیت را اصطلاحاً سکته مغزی می‏نامند.سکته مغزی می‏تواند به عللی مانند بسته شدن یا پاره شدن یکی از رگ‏های خون رسان مغز ایجاد شود.

معمولا قبل از بروز سکته مغزی علائم هشدار دهنده‏ای وجود ندارد و یا اینکه علائم بسیاز جزئی هستند.بعد از بروز سکته مغزی بیمار باید بلافاصله در بیمارستان بستری گشته تا از بروز صدمات دائمی به مغز جلوگیری شود.عوارضی که بعد از سکته مغزی ایجاد می‏شود بستگی به محل سکته و وسعت بافت‏های گرفتار شدهٔ مغز دارد.عوارض سکته مغزی از عوارض خفیف و گذرا مثل تاری دید تا عوارض فلج کننده دائمی و یا حتی مرگ را شامل می‏شود.
اگر این علائم در طول ۲۴ ساعت از بین بروند ٬ این وضعیت را اصطلاحا حمله ایسکمی گذرا (transient ischemic attack)می‏نامند که یک علامت هشدار دهنده از یک سکته مغزی احتمالی در آینده می‏باشد.سکته مغزی سومین عامل مرگ و میر در جهان است.


انواع سکته مغزی

حدود نیمی از تمام موارد سکته‏های مغزی بر اثر بسته شدن یک شریان مغزی با یک لخته خون که به آن اصطلاحا ترومبزی مغزی گفته می‏شود ایجاد می‏گردد.دیگر عوامل عمده سکته مغزی را آمبولی مغزی و خونریزی مغزی تشکیل می‏دهند.
آمبولی مغزی وقتی رخ می‏دهد که تکه‏ای از یک لخته خون که در جای دیگر بدن مثل قلب یا رگ اصلی گردن ساخته شده ٬ خود را از طریق جریان خون به یکی از شریان‏های خون‏رسان مغز برساند و در آنجا گیر کند.حدود یک سوم از سکته‏های مغزی بر اثر آمبولی مغزی بروز می‏کنند.خونریزی مغزی باعث حدود ۲۰٪ سکته‏های مغزی می‏باشد بر اثر پاره شدن یکی از شریان‏های مغز ایجاد می‏شود.در این موارد خون بر روی بافت‏های اطراف آن ریخته می‏شود.
لخته‏های خونی که باعث ترومبوز و آمبولی مغزی می‏شوند احتمال زیادی دارند که در یک شریانی که بر اثر آترواسکلروسیس آسیب دیده‌است ساخته شده باشند. تصلب شراین وضعیتی است که در آن دیواره رگ‏ها بر اثر رسوب چربی سفت می‏شود. عواملی که باعث افزایش احتمال ایجاد تصلب شراین می‏شود عبارتند از سیگار کشیدن ٬ مصرف زیاد چربی در رژیم غذایی ٬ دیابت و وجود مقدار زیادی چربی در خون.

آمبولی مغزی ممکن است بر اثر اختلال در ریتم ضربان قلب ٬ اختلالات دریچه‏ای قلب و یا سکته قلبی که به تازگی رخ داده‌است ٬ ایجاد شود که تمام این موارد می‏توانند باعث ساخته شدن لخته خون در قلب شوند. خطر بروز آمبولی مغزی ٬ ترومبوز مغزی و خونریزی مغزی با بالا رفتن فشار خون افزایش می‏یابد. در بیماری سلول داسی شکل (سیکل سل) که یک ناهنجاری گلوبول‏های قرمز خون می‏باشد ٬ بخاطر شکل گوبول‏های قرمز که به صورت داس درمی‏آیند و احتمال چسبیدن به هم و گیر کردن در عروق خونی را دارند ٬ خطر ترومبوز مغزی افزایش می‏یابد. گاهی ترومبوز ممکن است بر اثر تنگ و باریک شدن شریان‏های خون رساننده به مغز بخاطر التهاب ایجاد گردد. التهاب شریان ممکن است به علت وجود یک بیماری خود ایمن مثل پلی آر تریت ندوزا ایجاد شود. در این بیماری سیستم ایمنی بدن به بافت‏های سالم بدن حمله می‏کند.

علایم سکته مغزی

در بیشتر افراد علایم سکته مغزی به سرعت و در عرض چند ثانیه یا چند دقیقه بعد از وقوع سکته خود را نشان می‏دهند.علایم هر سکته مغزی بستگی به قسمتی از مغز دارد که دچار گرفتاری شده است.این علایم امکان دارد شامل موارد زیر گردد:

۱-ضعف و کرختی صورت وبازوها یا پاها به خصوص در یک طرف بدن(همی پارزی)
۲-فلج صورت . بازو وپاها در همان طرف(همی پلژی)
۳-عدم تعادل ولنگ زدن(آتاکسی)
۴-اختلال در تکلم یا در درک کلام(دیس آرتری)
۵-اشکال در بلع (دیس فاژی)
۶-کرختی و سوزش قسمت‌های بدن-اشکال در درک وضعیت وموقعیت(پارستزی)
۷-دو بینی-تاری دید یا از دست دادن بینایی به خصوص در یک چشم
۸-سردرد شدید و ناگهانی
۹-از دست دادن حافظه کوتاه مدت وطولانی مدت-اختلال در قضاوت
۱۰-سرگیجه بدون دلیل. سقوط ناگهانی
۱۱-بی اختیاری ادرار ومدفوع
۱۲-اشکال در پیدا کردن کلمات و فهمیدن آن چیزی که دیگران می‏گویند.
۱۳-عدم توانایی در انجام حرکات ظریف.
اگر سکته مغزی شدید باشد ٬ قسمت‏هایی از مغز که کنترل تنفس و فشار خون را بر عهده دارند ممکن است گرفتار شده و یا اینکه ممکن است شخص به اغماء رفته و نتایج مرگباری را به دنبال داشته باشد.

نحوه درمان
سی تی اسکن یک خونریزی مغزی را نشان می‏دهد.

درمان اولیه پس از وقوع یک سکته مغزی شامل تحت نظر گرفتن دقیق فرد و انجام اقدامات پرستاری برای محافظت راه تنفسی او می‏باشد.اگر در سی تی اسکن دیده شد که یک لخته خون در شریان وجود دارد ٬ باید فورا با استفاده از داروهای ترومبولیتیک اقدام به حل کردن آن نمود.این درمان ممکن است باعث بهبود عواقب سکته مغزی بشود اما در هر موردی نباید آن را بکار برد ٬ زیرا باعث افزایش خطر بروز خونریزی در مغز می‏شود.
انجام درمان طولانی مدت برای کاهش خطر وقوع سکته‏های مغزی بعدی بستگی به این دارد که علت ایجاد این سکته مغزی چه بوده است.اگر علت آن یک آمبولی مغزی بوده است ٬ داروهایی مثل آسپیرین یا وارفارین تجویز می‏شود تا با رقیق کردن خون از وقوع لخته‏های خون جلوگیری کند.اگر مشخص شد که یک شریان دچار تنگی شده است ممکن است با جراحی بتوان آن را باز نمود.بعد از بروز یک سکته مغزی که علتش خونریزی و پاره شدن یک شریان بوده است ٬ درمان بر روی زمینهٔ ایجاد کننده آن متمرکز می‏شود.درمان طولانی مدت آن ممکن است شامل تجویز داروهای ضد فشار خون باشد تا فشار خون را پایین آورده و از احتمال خونریزی‏های بعدی جلوگیری کند.اگر سکته مغزی بر اثر التهاب شریان باشد ٬داروی کورتون دار تجویز می‏شود.
وسیله‏ای که با آن لخته‏های خون را در رگ از بین می‏برند.

در تمام موارد سکته‏های مغزی ٬ درمان‏های توانبخشی مثل فیزیوتراپی و گفتاردرمانی چه در بیمارستان و چه در خانه ضروری می‏باشد.تغییر عادات و نحوه زندگی مثل کم کردن میزان چربی د رژیم غذایی ترک کردن استعمال دخانیات می‏توانند باعث کاهش خطر بروز یک سکته مغزی دیگر آینده شوند.پیش بینی عاقبت یک سکته مغزی بسیار دشوار است و بستگی زیادی ه عوامل ایجاد کننده آن دارد.معمولا یک سوم افراد بعد از سکه مغزی به بهبودی کامل یا نسبتا کامل دست می‏یابند.یک سوم دیگر از افراد نیز دچار ناتوانی‏هایی به صورت دائمی می‏شوند.اگر مشکلاتی که برای افراد بعد از سکته مغزی ایجاد شد در طول ۶ ماه بهبود نیابد احتمالا این مشکلات دائمی خواهند بود.حدود ۲۰٪ از افرادی که دچار سکته مغزی می‏شوند در عرض یک ماه فوت می‏کنند.

برچسب: ،
ادامه مطلب

نتایج یک مطالعه نشان می دهد «آنتوسیانین» موجود در آب آلبالو به کاهش عوامل خطر بیماری‌های قلبی عروقی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 کمک می کند.

این مطالعه جهت بررسی تأثیر مصرف کنسانتره آب آلبالو به عنوان یک منبع غنی از آنتوسیانین ها، بر سطح چربی ها و فشارخون در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 توسط دکترسعید حسینی و همکارانش در دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شده است.

خطر بیماری های قلبی عروقی در دیابت بالاست، از این رو دستیابی به سطوح مناسب چربی های خون در این بیماران، از اهمیت خاصی برخوردار است. تغذیه و از جمله مصرف آنتوسیانین‌ها، نقش مهمی در کاهش خطر بیماری‌های قلبی و فشار خون دارد.

در این مطالعه نیمه تجربی، 16 زن دیابتی نوع 2 با قند خون ناشتای110مورد بررسی قرار گرفتند. در دوره مطالعه کنسانتره آب آلبالو به مدت شش هفته مصرف کردند. وزن، چربی های خون و سطح فشار خون سیستولیک و دیاستولیک در شروع و پایان مطالعه اندازه گیری شد. همچنین مصرف غذای دو روز نیز توسط بیماران به ثبت رسید؛ سپس داده ها مورد بررسی قرار گرفتند.

در پایان مطالعه مقادیر وزن، کلسترول تام، LDL-C و فشارخون سیستولیک و دیاستولیک به طور معنی داری کاهش نشان داد. تغییرات مشاهده شده در سطح HDL-C و تری گلیسیرید سرم از نظر آماری معنی دار نبود.

نتایج این بررسی نشان می دهد که مصرف آب آلبالو، به بهبود عوامل خطر بیماری های قلبی عروقی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 کمک می کند.


یا آب آلبالو " نوشابه ورزشی جدیدی است؟

بنابه تحقیقی جدید از دانشگاه تندرستی و علوم اورگان ارائه شده در کنفرانس کالج پزشکی آمریکا در سیاتل واشنگتن نوشیدن آب آلبالو می تواند درد را در دونده ها تسکین دهد. این مطالعه نشان داد افرادی که در زمان تمرین برای دو مسافت طولانی ، آب آلبالو ترش نوشیدند درد کمتری را پس از ورزش نسبت به افرادی که آب آلبالو نخوردند گزارش کردند. درد پس از ورزش می تواند اغلب نشانه آسیب ماهیچه یا صدمات تضعیف کننده باشد.

در مطالعه بر روی شصت بزرگسال 18 – 50 ساله ، آنانی که ده و نیم انس آب آلبالو دو بار در روز به مدت هفت روز قبل و در روز مسابقه دو امدادی مسافت طولانی نوشیدند درد ماهیچه بسیار کمتری پس از مسابقه نسبت به آنانی که آب میوه دیگری نوشیدند ، داشتند. در مقیاسی از 0 تا 10 ، دوندگانی که آب آلبالو را به عنوان " نوشابه ورزشی " شان خوردند ، 2 درجه سطح درد خود اظهاری کمتری داشتند که تفاوت بالینی معنی داری است.

اگر چه تحقیق بیشتری برای درک کامل اثرات آب آلبالو لازم است ، محققان می گویند که یافته اولیه نشان می دهد آلبالو می تواند به مانند داروهای متداول مورد استفاده توسط دوندگان برای تسکین تورم پس از ورزش عمل کند.

دکتر کری کوهل پزشک طب ورزشی و محقق اصلی مطالعه گفت :" در مورد اکثر دوندگان ، درمان پس از مسابقه شامل RICE ( استراحت ، یخ ، فشار ، قرار دادن عضو در ارتفاع بالاتر ) و NSAIDS سنتی ( داروهای ضد تورم غیر استروئیدی ) است. اما این داروها می تواند عوارض جانبی داشته باشند – اثرات منفی که می توانید با استفاده از جایگزین غذای کامل طبیعی مانند آب آلبالو پیشگیری کنید تا تورم ماهیچه پس از ورزش را کاهش دهید."

این محققان به علت قدرت ضد تورمی طبیعی این میوه – منسوب به ترکیبات آنتی اکسیدانی موسوم به آنتوسیانین ها ، که رنگ قرمز روشن آلبالو را هم باعث می شود – فواید پس از ورزش آلبالو را محتمل می دانند.

چه ورزشکاران زبده باشید یا چه سربازان درمانده ، این قدرت ضد تورمی آب آلبالو می تواند فواید بسیار زیادی را برای میلیون ها آمریکایی که در حال حاضر داروهای ضد درد بدون نسخه را برای کاهش درد ماهیچه و موارد دیگر مصرف می کنند داشته باشد. بنابه مطالعه دوم ارائه شده توسط همین محققان در کنفرانس ACSM ، حجم روبه رشدی از تحقیقات می گویند که آب آلبالو می تواند بر تورم مرتبط با بیماری قلبی و آرتروز تاثیر بگذارد و حتی ممکن است به حفظ قدرت ماهیچه در افراد دچار فیبرومیالگیا ( یک اختلال درد شایع مزمن و متداول ) کمک کند.

برچسب: ،
ادامه مطلب

مثلا دردشان زیاد است یا خون‌ریزی بین 8 تا 10 روز طول می‌کشد یا شاید عادات ماهیانه‌تان منظم نیست و حتی در بین دو دوره گاهی دچار خون‌ریزی می‌شوید.آیا دلیل این ناراحتی‌ها را می‌دانید و با چگونگی درمان آن آشنا هستید؟ ... در بعضی زنان عادت دوران ماهانه بیش از هفت روز و با خون‌ریزی بسیار شدید همراه است.در برخی دیگر خون‌ریزی خارج از دوره آغاز می‌شود.گاهی نیز هر دوی این مشکلات با هم بروز می‌کنند.مقدار طبیعی خونی که از بدن خانم‌ها در دوران عادت ماهیانه خارج می‌شود،35 میلی‌گرم است و اگر این مقدار به 80 میلی‌لیتر برسد،می‌گویند فرد دچار خونریزی غیرطبیعی رحمی شده است.    دلایل بروز خونریزی غیرطبیعی رحمی
از جمله رایج‌ترین دلایل خون‌ریزی شدید رحمی،وجود جراحات ارگانیک رحم،فیبر،پولیپ،میوم یا سرطان است که از طریق جراحی درمان می‌شود اما در80 درصد موارد دلیل خون‌ریزی شدید،عدم تعادل هورمونی است.این موضوع شناخته نمی‌شود مگر آنکه ابتدا پزشک زنان با سونوگرافی داخل واژنی از سالم بودن رحم و وجود نداشتن هیچ‌گونه زخمی مطمئن شود. خون‌ریزی شدید رحمی شاید بیماری لاعلاجی نباشد اما می‌تواند مشکلات بسیاری برای فرد مبتلا در زندگی روزانه به وجود آورد،به ویژه اگر این ناراحتی با خون‌ریزی‌های بین دو دوره هم همراه شود.آمار نشان داده است 31 درصد زنان مبتلا به خونریزی خارج از دوره جرات رفتن به استخرهای عمومی را ندارند. 2 درصد لباس‌های روشن نمی‌پوشند. 2 درصد احساس می‌کنند در دید همسرشان جذابیتی ندارند و 11 درصد در محیط کار همیشه نگران‌اند.با این حال 42 درصدشان هرگز به خاطر مشکلاتشان به پزشک زنان مراجعه نمی‌کنند و 66 درصد داروهای تجویز شده را مورد مصرف قرار نمی‌دهند.    درمان‌های دارویی
برای زنان جوان و خانم‌هایی که به دوران یائسگی نزدیک‌اند و خونریزی خارج از دوره شده‌اند معمولا قرص‌های پروژسترونی تجویز می‌شود اما نحوه مصرف در این دو گروه با هم متفاوت است.این درمان در 50 درصد موارد موفقیت‌آمیز است.در همین زمینه داروهای ضد التهاب یا آنتی هموروژیک هم تجویز می‌شود که باید در 3 یا 4 روز اول عادت ماهانه مصرف شود.این داروها،معمولا موثرتر از داروهای پروژسترون هستند.    کورتاژ
زمانی که درمان‌های دارویی غیرموثر باشند و زنان تمایلی به بچه‌دار شدن نداشته باشند،می‌توان با برداشتن یا کم کردن بافت رحمی (آندومتر) خون‌ریزی‌های ماهانه را کاهش داد.
این عمل در بی‌هوشی کامل انجام می‌شود و در50 درصد موارد نتایج بسیار خوبی را می‌توان مشاهده کرد اما به طور کل برداشتن کامل آندومتر موثرتر است و در 85 تا 90 درصد موارد طی 6 ماه مشکل به طور کامل برطرف می‌شود.در 5 درصد موارد این عمل ممکن است سبب بروز عفونت و هموراژی شود.گاهی نیز پیش می‌آید که فرد نسبت به مایع مورد استفاده در جراحی آلرژی نشان می‌دهد.همین امر سبب شده است کورتاژ گرچه کم تاثیرتر است، رایج‌تر باشد.    استفاده از بالن گرم
روش ساده دیگری که در سال 1990 ابداع شد،استفاده از بالن در رحم است.پزشک بالن را درون رحم قرار می‌دهد و آن را باد می‌کند تا دیواره را بپوشاند سپس دمای داخل بالن را به 87 درجه سانتی‌گراد می‌رساند.این امر سبب تخریب آندومتر می‌شود.این روش چندان رایج نیست چون از سویی امکان بچه‌دار شدن را از بین می‌برد و از سوی دیگر تجهیزات مورد استفاده کمی گران است.    هیسترکتومی
هیسترکتومی یا برداشتن رحم از جمله روش‌های موثری است که معمولا در کشورهای انگلیسی‌زبان برای بیماری‌های حاد رحمی مورد استفاده قرار می‌گیرد. 25 درصد افراد مبتلا به مونوراجی نیز به این روش تمایل دارند

برچسب: ،
ادامه مطلب

شاید شما هم با خانمهای متعددی رو به رو شده باشید که از اختلالات دوره ماهانه شکایت دارند و
 نمی دانند چه کاری انجام دهند و البته در این میان حتی برخی از دختران به دلیل بی اطلاعی از اهمیت موضوع آن را با مادرشان نیز در میان نمی گذارند تا چه برسد به مراجعه به پزشک متخصص.
بعضی دیگر از خانمها هم از وجود موهای زائد صورت ناراحتند و نمی دانند برای رفع این مشکل چه باید بکنند؟
برخی به پزشک مراجعه می کنند و برایشان تشخیص کیست تخمدان داده می شود که آنها پیش از دیگران نگرانند ولی باز هم درباره مشکلشان حرفی نمی زنند و چیزی نمی پرسند و...
با توجه به اهمیت این موضوع و ارتباط سلامت تخمدانها با سلامت «زن» ما این مقوله را با دکتر مریم جهان افروز برهانی،جراح و متخصص بیماریهای زنان و عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی در میان گذاشتیم. 

با توجه به آمار قابل توجهی که کیست های تخمدان بویژه در دخترخانمها پیدا کرده،لطفاً توضیح دهید کیست تخمدان چیست و آیا خطرناک است؟ 
کیست تخمدان عبارت است از توده های تخمدانی معمولاً خوش خیم که اغلب از نسج تخمدان تولید می شود و در بسیاری از موارد از فولیکول های سطح تخمدان سرچشمه می گیرد.در واقع کیست تخمدان از توده های کیسه مانندی که دارای یک جدار است و مقداری مایع ساده داخل آن جمع شده، تشکیل شده است.
  چه عواملی باعث بروز کیست تخمدان می شود؟ 
علل متفاوتی می تواند باعث بروز این کیست ها شود که اکثراً علت آن عدم تخمک گذاری است،چون فولیکولی که قرار است «تخمک» را ایجاد کند و معمولاً در روز چهاردهم بعد از شروع عادت ماهیانه، پارگی طبیعی پیدا کرده و تخمک را آزاد می کند،این اتفاق در این فرد رخ نمی دهد و با تجمع آب در داخل خود،تبدیل به کیست می شود.گاهی چند تخمک چند کیست تولید می کنند و این عمل تکرار شده،تعداد زیادی کیست کوچک در تخمدانها ایجاد می شود که آنها را به نام تخمدانهای «پلی کیستیک» می شناسیم.

کیست تخمدان چند نوع است؟ آیا همه کیست ها خطرناکند؟ 
کیست ها انواع مختلف دارند ولی کیست های تخمدان شایع که بیشتر دیده می شود،اکثراً کیست های ساده و همان کیست هایی است که شرح داده شد.ولی در مواردی این کیست ها می تواند بدخیم و خطرناک باشد که برای تشریح آنها به بحث های پیچیده پزشکی نیاز می باشد.گاهی هم از محل فولیکول تخمدانی در مرحله دوم سیکل ماهانه که دوره «لوتیئنی» نامیده می شود کیست های لوتیئنی ساخته می شود که آنها نیز به نام کیست «فونکسیونل» شناخته شده و خطرناک نیستند.این کیست ها یا خود به خود و یا بوسیله درمانهای ساده رفع می شوند.

معمولاً بیمارانی که کیست تخمدان دارند،با دارو درمان می شوند؟ 
همانطور که اشاره شد،کیست هایی که جدار نازک و صاف دارند،ساده هستند و در داخل آنها مایع صاف بدون هیچ گونه نسج اضافی ملاحظه می شود اینها کیست های «فونکسیونل» هستند و اکثراً خود به خود رفع می شوند،پس به درمان خاصی نیاز ندارد.ولی گاهی همین کیست ها،کمی بزرگتر شده و می توانند علایمی مثل درد در زیردل و اختلال در دوره ماهانه بیمار تولید کنند.گاهی هم لکه بینی در این بیماران دیده می شود که با استفاده از قرص های ضدبارداری به راحتی درمان می شوند و با یک سونوگرافی ساده هم تشخیص داده می شوند.
در ضمن تخمدانهای با کیست های متعدد (پلی کیستیک) نسبتاً خوش خیم هستند ولی درمان آنها در بیماران مختلف بر حسب شرایط بیمار نظیر وزن و اینکه ازدواج کرده یا نه و یا بچه می خواهد یا نمی خواهد کاملاً متفاوت است و به بررسی ها و آزمایشهای دقیق تر و مراجعه های متعدد به پزشک نیاز دارد.

خانم دکتر چه کیست هایی به جراحی نیاز دارند؟
در بیماری که کیست تخمدان دارد،اگر علایم غیرعادی رخ دهد،ممکن است کار به جراحی بکشد،مثلاً کیست پاره شود و یا دردهای شکمی و لگنی حاد و علایم خونریزی داخل شکمی پیدا شود،اکثراً کار به جراحی می کشد.
* در بعضی موارد هم ممکن است کیست دچار پیچ خوردگی شود و این پیچ خوردگی ادامه یافته منجر به تحریک پریتون و کیست دچار کم خونی شود.در این صورت نیز اگر علایم با جابجایی و استراحت تغییر نکند و درد و استفراغ ادامه پیدا کند،باید جراحی شود.

* در حالتی که کیست خیلی بزرگ شود و یا آنکه پس از چند دوره درمان طبی به درمان جواب ندهد (باید جراحی شود) معمولاً تخمدانهای با کیست های متعدد به جراحی نیاز ندارند ولی بیمار باید با دقت تحت نظر باشد و ممکن است سالها به درمان طبی نیاز داشته باشد که بر حسب شرایط سنی،وضعیت کیست ها و شرایط زناشویی و وزن بیمار،درمانها متفاوت خواهد بود.

کیست تخمدان معمولاً چه علایمی ایجاد می کند؟
علایم حاد کیست تخمدان شامل:احساس درد ناگهانی شکم،تهوع و استفراغ،تغییرات نبض،احساس ضعف که ممکن است به علت خونریزی داخلی باشد.بعضی وقتها با خونریزی مختصر پریتون علایم شدت پیدا نمی کند و با استراحت در بیمارستان علایم بهبود پیدا کرده و احتیاج به عمل ندارد.

آیا این کیست ها قابل پیشگیری هستند؟
پیشگیری بدون استفاده از دارو برای کیست تخمدان وجود ندارد فقط تجربه نشان داده که افرادی که از قرصهای ضد بارداری استفاده می کنند،کمتر دچار کیست تخمدان می شوند و در حاملگی و شیردهی نیز به علت مهار فعالیت تخمدان کیست های تخمدان کمتر مشاهده می شود و اگر هم وجود داشته باشد در دوره بارداری و شیردهی خود به خود پس رفت پیدا می کند.معمولاً خانم هایی که دیر ازدواج می کنند و دیر حامله می شوند،بیشتر در معرض این کیست ها قرار می گیرند، ولی کاملاً نمی توانیم بگوییم که برای جلوگیری از کیست تخمدان قرص ضد بارداری بخورند چون همه خانمها کیست تخمدان پیدا نمی کنند بنابراین توصیه می کنم با مراجعه مرتب سالانه به پزشک متخصص زنان مشاوره و معاینه شوند و هرگاه دردهای مبهم لگنی، لکه بینی و یا بی نظمی در عادت ماهانه پیدا کردند.باید با متخصص زنان مشورت کنند و به موقع سونوگرافی انجام دهند تا در صورت کیست،نوع آن مشخص شود و درمان به روش صحیح صورت گیرد.چون اکثر این کیست ها در صورت تشخیص بموقع با درمان دارویی رفع خواهند شد( استفاده از هورمون ها) و به ندرت کار به جراحی می کشد.

معمولاً دختر خانمهایی که کیست تخمدان دارند،از اینکه در آینده بار دار نشوند،نگران هستند، آیا کیست تخمدان مانع بارداری می شود؟ 
در تخمدانهای پلی کیستیک با توجه به اینکه کاملاً وضع آندوکرینولوژی زن به هم می خورد و از تخمدانهای کیستیک و بدون تخمک گذاری هورمونهای مردانه ترشح می شود همچنین پرمویی (هیرسوتیسم) و اختلالات شدید دوره ماهانه دیده می شود (مثلاً هر شش ماه یا هر سه تا چهار ماه یکبار پریود می شوند) فرد دچار «الیگومنوره» شدید می شود،در نتیجه با شرایط حاملگی دشوار روبه رو است و به کمک پزشک نیاز دارند.
علاوه بر این افرادی که هنوز ازدواج نکردند،هم نباید رها شوند چون اختلالات و تغییرات هورمونی ایجاد عوارض می کند و حتی می تواند حالتی شبیه دیابت در بیماران ایجاد کند. 

در بخشی از صحبتهایتان اشاره به قرصهای ضدبارداری در پیشگیری و درمان کیست تخمدان کردید آیا دختر خانمهایی که به منظور درمان کیست تخمدان از قرصهای ضدبارداری استفاده می کنند،برای بارداری در آینده با مشکلی برخورد نخواهند کرد؟ 
اثر قرصهای ضدبارداری در عقیم کردن خانمها علمی نیست،مگر اینکه به مدت خیلی طولانی قرص بخورند،به طوری که اندومتر خیلی لاغر شود،ولی هیچ منبعی ننوشته است که قرص ضد بارداری کسی را برای ابد عقیم می کند.ممکن است بارداری را مدتی به تأخیر بیندازد، ولی عقیم و نابارور نمی کند.حتی بعضی خانمها که قرص مصرف می کنند،وقتی آن را قطع می کنند،دچار آمنوره (قطع پریود) می شوند.
توصیه می شود کسانی که قرص مصرف می کنند،قبل از پنج سال دوباره بازنگری کنند و با نظر پزشک معالج قرص را ادامه دهند.

کسانی که کیست تخمدان دارند و تحت درمان هستند،چه نکاتی را باید رعایت کنند؟ 
خانمهایی که کیست تخمدان دارند و دارو مصرف می کنند،باید از حرکات ورزشی جهشی و کششی،دوومیدانی،شنا،یوگا و نظیر آن پرهیز کنند.در واقع هر کاری که فشار به لگن بیاورد ممنوع است.پس از دوره درمان هم که پزشک تعیین می کند،دوباره مراجعه کنند تا از درمان کامل خود مطلع شوند و در صورت جواب ندادن درمان و بهبود نیافتن،بررسی های آزمایشگاهی دقیق تر از آنها به عمل آید. 

اصولاً خانمها برای اطلاع از وضعیت سلامت خود هر چند وقت یکبار باید به متخصص زنان مراجعه کنند؟ 
تمام خانمها باید سالی یکبار به متخصص زنان مراجعه کنند و تحت معاینه قرار گیرند.بخصوص پس از سن 50 سالگی که مشکلات خطرناک تخمدانی (سرطانها) شایعتر است و از این سن باید هر شش ماه یکبار حتماً مورد معاینه دقیق قرار گیرند.کلاً برای رفع کیست ها ساده ترین و کم خرج ترین درمان همان قرص های ضد بارداری است ولی بیمار نباید خودسرانه عمل کند،بلکه باید تحت نظر متخصص زنان باشد و فرمهای مقاوم بدرمان را جدی بگیرد.ساده اندیشی هرگز در هیچ مسأله پزشکی مجاز نیست،بخصوص در مورد مسأله تخمدان که عضوی کلیدی است و سلامتی و شادابی و زایندگی زن مستقیماً با آن در ارتباط است.خانمها باید حساس باشند و مثل یک نگین الماس آن را گرانقیمت بدانند.مشکلات تخمدانی از جنین داخل شکم مادر تا صد سالگی می تواند ظهور کند پس در هر مرحله ای از زندگی حتی در کودکی باید مواظب این عضو حساس باشیم که جانشین ندارد.

خانم دکتر برهانی در پایان گفتگو چنانچه نکته خاصی وجود دارد که مادران در ارتباط با دختر خانمهایشان باید به آن توجه کنند،اشاره بفرمایید. 
تمام مادران عزیز اگر دختر خانمی دارند که چاق است،اختلال عادت ماهانه دارد و بخصوص موی اضافی غیرعادی در بدن دارد (هیرسوتیسم) این سه علامت را جدی بگیرند وحتماً با پزشک متخصص زنان مشورت کنند.نکته مهم دیگر اینکه به دختران خود تفهیم کنند که به خاطر سلامتی ازدواج کنند،نه به خاطر اتومبیل و آپارتمان و ویلا چون دیر ازدواج کردن باعث کیست تخمدان، فیبروم رحم، زایمانهای با سزارین، شیردهی ناموفق، آندومتریوز و... می شود.
امروز علم می گوید:بهترین تخمک مربوط به سن زیر 24 سال است یعنی بین 20 تا 24 سالگی.

برچسب: ،
ادامه مطلب

این هفت حرکت ورزشی را می‌توانید در حین درست کردن شام یا کمی قبل از آن انجام بدهید تا هم خستگی از تن‌ تان بیرون برود،هم قدمی به سوی تناسب ‌اندام و سلامت خودتان برداشته باشید...
 بالا بردن بازو روی صندلی بنشینید و دستان خود را باز کرده و در دو طرف شانه‌هایتان بالا ببرید،به صورتی که کف دستان به سمت جلو باشد.سپس در طی 5 ثانیه دستان خود را به بالای سر ببرید و سعی کنید در امتداد گوش‌هایتان قرار گیرد و به جلو یا عقب منحرف نشود. 5 ثانیه در این حالت نگه‌دارید و بعد در مدت 5 ثانیه آن را به حالت اول برگردانید. 5 بار این حرکت را تکرار کنید.  
کشش ناحیه پشت روی یک صندلی بنشینید. کف پاهای خود را به صورت صاف روی زمین قرار دهید. دستان خود را درناحیه جلوی زانوی پای راست به صورت قلاب درآورید. به سمت جلویی زانوی راست تا جایی‌که می‌توانید خم شوید. 3 ثانیه در هنگام خم شدن و 3 ثانیه در هنگام برگشتن به حالت اول وقت بگذارید و این کار را با هر طرف، 4 بار تکرار کنید.  
حرکت دایره‌ای پا در حالی‌که نشسته‌اید، پای راست خود را روی پای چپ قرار دهید و در طی زمان 4 ثانیه‌ای، پای خود را به سمت راست بیاورید و با آن دایره‌ای را در فضا ترسیم کنید و این حرکت را برای هر پا 9 بار تکرار کنید.  
بلندکردن پا
روی صندلی بنشینید،در حالی‌که کف پایتان روی زمین به صورت صاف قرار گرفته است.یک پای خود را در مدت 5 ثانیه از مفصل زانو باز کنید و بالا بیاورید،به صورتی که آن پا به صورت موازی با زمین قرار بگیرد. 5 ثانیه در این وضعیت نگه‌دارید.با پای دیگر هم تکرار کنید.در مجموع 9 بار این حرکت را انجام دهید.
بالا بردن پاشنه
این حرکت برای تقویت عضلات پشت ساق پا و پیشگیری یا کاهش شدت واریس،مفید است.در حالی‌که پاهای شما 10 سانتی‌متر از هم فاصله دارند، پشت صندلی بایستید.دست چپ شما روی پشتی صندلی و دست راست‌تان روی ناحیه لگن‌تان باشد.در طی 2 ثانیه روی انگشتان پای خود بلند شوید و طی 2 ثانیه به سر جای اول خود بازگردید. این حرکت را 9 بار تکرار کنید.      تغییر وضعیت
پشت صندلی بایستید و دست‌هایتان را بالای دسته صندلی بگذارید.به آرامی حرکت نشستن را انجام دهید و ناحیه لگن خود را تا جایی پایین بیاورید که زانوهای شما از انگشتان پایتان جلوتر نرود.2 ثانیه در این وضعیت بمانید و سپس در مدت 2 ثانیه شروع به بلند شدن کنید.سعی کنید پاشنه پایتان به صورت صاف روی زمین قرار بگیرد.این کار را 7 بار تکرار کنید.

  بالا بردن زانوها طوری بایستید که صندلی در کنار یکی از دستان شما قرار گیرد. ابتدا دست چپ خود را روی قسمت بالای دسته صندلی قرار دهید. کمر خود را صاف نگه‌ دارید و پای خود را از ناحیه زانو به آرامی تا جایی که می‌توانید بالا بیاورید و سپس به آرامی آن را پایین بیاورید. در تمام مدت این حرکت سعی کنید کمر خود را صاف و بدون خمیدگی نگه‌ دارید. این حرکت را 5 بار تکرار کنید.  

برچسب: ،
ادامه مطلب

آنچه اولیاء و مربیان باید درباره ورزش کودکان بدانند. کودکان و نوجوانان می‌توانند از رقابت در ورزش لذت ببرند و همچنان به آموختن مهارت‌های تازه بپردازند. بیشتر افرادی که از دوران کودکی به فعالیت و ورزش عادت می‌کنند، در سنین بزرگسالی نیز، به‌رغم مشغله و نوع کار خود، زمانی را به ورزش اختصاص خواهند داد. ورزش‌های همراه با بازی، بهترین روش برای تبدیل کردن تمرین‌های بدنی به کاری مفرح است...   پرداختن به ورزش می‌تواند آمادگی جسمانی کودکان و نوجوانان را افزایش دهد. کسب مهارت و موفقیت اعتماد به نفس آنها را افزایش می‌دهد و به آنها می‌آموزد که چگونه محرک‌های آنی را در خود کنترل کنند که این توانایی نه‌تنها در ورزش که در مناسبات اجتماعی نیز مفید خواهد بود و به یافتن دوستان تازه کمک می‌کند. در کشف علایق و شیوه صحیح زندگی به کودک کمک می‌کند. به کودک می‌آموزد که قوانین را رعایت کرده و منصفانه عمل کند. کنار آمدن با پیروزی و شکست را به او می‌آموزد. یک نکته مهم دیگر اینکه چاقی مفرط در سراسر جهان به یک معضل اجتماعی تبدیل شده است و اگر کودکان از سنین کمتر به کشف لذت ورزش و بازی‌های ورزشی پی ببرند و کمتر به انجام بازی‌های کم‌تحرک یا بی‌تحرک (مانند بازی با کامپیوتر) بپردازند، در آینده نیز سالم و تندرست خواهند بود.   سن شروع ورزش کارشناسان ورزش و روان‌شناسی کودک توصیه می‌کنند که کودکان تا قبل از رسیدن به سن 8 تا 10 سالگی نباید در ورزش‌های رقابتی سازمان یافته که در آن امتیاز محاسبه می‌شود و به خصوص بزرگسالان در اجرای آن نقش دارند، شرکت کنند زیرا اگر کودکان قبل از رسیدن به سنی که از نظر احساسی و فیزیکی آماده شده باشند به ورزش‌های رقابتی بپردازند، احتمال اینکه فشار روانی دوران تمرین و زمان مسابقه و همچنین یأس ناشی از باخت تاثیرات ناگواری بر آنان بگذارد، بسیار زیاد است و می‌تواند به کنار گذاشتن دایمی ‌ورزش منتهی شود.   زیر 8 سال باید در بازی، کشف و یادگیری مهارت‌هایی که از طریق پرتاب کردن و گرفتن، ضربه زدن به توپ، بالا و پایین پریدن، دویدن و شنا کردن حاصل می‌شود، کاملا آزادانه رفتار کنند و این مهارت‌ها را به شادی‌بخش‌ترین روش بیاموزند.   واضح است که آموختن این موارد به آنها کمک می‌کند تا با اعتماد به نفس بیشتر وارد مرحله بعد شوند. والدین می‌توانند نقش مهمی‌ در بازی با کودکان ایفا کنند. به یاد داشته باشید که کودکان قبل از اینکه مفاهیم برد و باخت را بیاموزند، به تمرین فراوان احتیاج دارند.   8 تا 10 سال کودکان 8 تا 10 ساله، بسته به میزان رشد خود می‌توانند در مسابقات سازمان‌یافته شرکت کنند مانند مسابقات داخلی در مدارس. آنها هنوز برای توسعه مهارت‌های خود به کمک نیاز دارند و باید کنار آمدن با ناامیدی و شکست را بیاموزند. کودکانی که بیشتر اوقات بازنده هستند بیش از دیگران مستعد کنار گذاشتن ورزش هستند. والدین و اولیای مدرسه باید مراقب باشند که با فراهم آوردن زمینه مناسب مثلا شرکت دادن این کودک در مسابقه‌ای که در آن بیشترین توانایی را دارد موجبات برنده شدن و دلگرمی‌ او را فراهم نمایند. این سنین، بهترین زمان برای پرداختن به ورزش‌های مختلف و انتخاب ورزش مورد علاقه از میان آنهاست.   10 تا 12 سال کودکان و نوجوانان می‌توانند از رقابت در ورزش لذت ببرند و همچنان به آموختن مهارت‌های تازه بپردازند. بعضی از کودکان در این گروه سنی استعداد و علاقه خاصی به یک ورزش به خصوص نشان می‌دهند و می‌توانند با داشتن مربی در این زمینه بسیار پیشرفت نمایند. یک مهارت بسیار مهم در این سنین، آموختن رفتار صحیح در زمان بازی، بردن و باختن است. پرداختن به ورزش در این سنین می‌تواند شامل سفرهایی با تیم ورزشی و فرصت‌هایی برای رهبری گروه هم باشد. نکته مهم در اینجاست که نباید نوجوان را بیش از حدود آمادگی و توانایی جسمی‌روحی او به انجام کاری وادار کرد.   نوجوانانی که به هر دلیل علاقه‌ای به شرکت در ورزش‌های رقابتی تیمی ‌ندارند، می‌توانند با راهنمایی مربیان و والدین خود به ورزش‌هایی چون اسکیت، سوارکاری، دوچرخه‌سواری و مانند اینها بپردازند

برچسب: ،
ادامه مطلب

واقعا چطور می‌شود یک نفر همان‌طور که عادت دارد غذا بخورد،حمام برود،سر یک ساعت خاصی از خواب بیدار شود و... عادت دارد که ورزش کند؟
ورزش کردن اصلا کار سختی نیست.فقط یک استارت و کمی انگیزه می‌خواهد.همه ما حتما بیش از یک بار ورزش کردیم مگر نه؟ اما چه کسانی عادت کردند که همیشه ورزش کنند؟ چه چیز باعث می‌شود برای ورزش کردن انگیزه داشته باشیم؟ چه عاملی پدربزرگ‌ها را به پارک می‌کشاند؟ چه عاملی از یک نفر یک ورزشکار می‌سازد؟
شاید پیش خودتان می‌گویید ما نمی‌خواهیم ورزشکار حرفه‌ای بشویم.درست است ما نمی‌خواهیم ورزشکار حرفه‌ای بشویم،فقط می‌خواهیم بدنی آماده داشته و در طول روز روحیه شاداب و بدنی سالم داشته باشیم.

بیشتر کسانی که به ورزش عادت کردند،این عوامل را انگیزه‌ای برای ورزش کردن می‌دانند:
آمادگی جسمانی،احساس خوب بودن،پر انرژی بودن،لذت بردن از ورزش،اولویت دادن به ورزش،خواب بهتر،احساس هوشیاری احساس آرامش،کنترل وزن.با هم این مقاله را بخوانیم.

شاید با رعایت این نکات ورزش کردن برای ما هم به صورت عادت دربیاید:
1) فهرستی از فعالیت‌های مورد علاقه‌تان تهیه کنید.به خاطر داشته باشید که هیچ قانونی وجود ندارد که حتما باید به ورزشگاه بروید یا وسیله‌های ورزشی گران بخرید حتی بدون هزینه کردن هم می‌توانید ورزش کنید.فقط کافی است کمی طرز تفکرمان را از ورزش کردن تغییر بدهیم.ورزش کردن،باشگاه رفتن و حرفه‌ای شدن نیست.هر گونه فعالیت جسمی مثل پیاده‌روی و دویدن،بلند کردن وزنه،بازی تنیس،دوچرخه‌سواری و انجام ورزش‌های هوازی برای ما مفید است.

2) با یک دوست و همراه به ورزش بروید.جنبه‌های اجتماعی ورزش بسیار مهم است. وقتی با یک دوست و همراه برای ورزش می‌رویم انگیزه‌مان برای پیاده‌روی،ورزش‌های کششی و نرمش بیشتر می‌شود و حتی روحیه‌مان شادتر می‌شود و بیشتر از این کار لذت می‌بریم.در تنهایی ممکن است تنبلی کنیم ولی اگر با دوستی قرار داشته باشیم سر یک ساعت ورزش کنیم، کم‌کم به ورزش کردن عادت می‌کنیم.

3) ورزش را در اولویت کارهایمان قرار دهیم.بیایید خودمان را عادت بدهیم که ورزش کردن را هم مانند بسیاری از کارهایی که در طول روز باید انجام بدهیم برای مثال سرکار رفتن،غذا پختن و مسواک زدن و... جزو کارهای روزمره بر خود لازم بدانیم، نه اینکه هر وقت شد و دیگر کاری نداشتیم حالا کمی منت سر خودمان بگذاریم و برویم قدم بزنیم.بعد از اینکه توانستیم به آن عادت کنیم کم‌کم سعی کنیم که ورزش را در اولویت کارهایی که باید انجام بدهیم،بگذاریم پس بلافاصله بعد از بیدار شدن و مسواک زدن، حداقل 10 دقیقه ورزش کنیم.

4) صبح‌ها بیشتر ورزش کنیم.بهترین زمان برای انجام ورزش صبح‌ها است بنابراین برنامه‌های خود را طوری تنظیم کنیم که برای انجام ورزش هنگام صبح زمان داشته باشیم. ورزش کنیم، دوش بگیریم و با انرژی به سرکارمان برویم.
  5) ورزش از خانه تا محل کار:اگر صبح‌ها زمان ورزش کردن را نداریم،سعی کنیم بخشی از مسافت میان خانه تا محل کارمان را پیاده‌روی کنیم.اگر با ماشین به سر کار می‌رویم وسیله خود را دورتر از محل کار پارک کنیم و حتی چند قدمی هم که شده پیاده‌روی کنیم.اگر اتوبوس سواریم،یک یا دو ایستگاه جلوتر از ایستگاه اصلی پیاده شویم و کمی تا محل کار قدم بزنیم.کافی است کمی و شاید 10 دقیقه زودتر از منزل بیرون بیاییم حتی اگر صبح‌ها زمان این کارها را هم نداشتیم، بعد از کار بلافاصله به خانه نرویم و حداقل مدتی را پیاده‌روی کنیم.

6) ورزش کنیم حتی اگر خیلی خسته هستیم.مطمئن باشید حتی اگر احساس خستگی هم دارید چنانچه ورزش کنید و نفس عمیق بکشید اکسیژن بیشتری به بدن می‌رسد و هم خستگی‌تان در می‌رود و هم احساس شادابی خواهید داشت.

7) در مورد فعالیت خود بنویسیم.کاغذی برداریم و مواردی که برایمان مهم است را یادداشت کنیم.هر اندازه که ورزش کردیم،یادداشت کنیم.
چه مقدار قدم زدیم یا دویدیم و دوچرخه‌سواری کردیم؟ این کار باعث می‌شود هر روز مقدار آن را با هم مقایسه کنیم و روز به روز مدت زمان بیشتری را به ورزش اختصاص دهیم.

8) از پیشرفت خود مطلع باشیم.جالب است اگر بفهمیم که پیشرفت کرده‌ایم.تغییرات ناشی از ورزش در زندگی خود را یادداشت کنیم و ببینیم تاثیر ورزش در ما تا چه حد بوده است؟ برای مثال موجب خواب بهتر ما شده است؟ بهتر می‌توانیم فکر کنیم و تصمیم بگیریم؟ یا نه؟ انرژی بیشتری داریم؟ آمادگی بدنی ما بیشتر شده؟ روحیه‌مان چقدر تغییر کرده یا از افسردگی درآمده‌ایم؟ پزشک برای کاهش چربی و فشارخون،چقدر تشویق‌مان کرده؟

9) به خودمان جایزه بدهیم!آیا تا به حال کاری کردیم که خوشحال‌مان کند و بعد به خاطر آن به خودمان جایزه بدهیم؟ خیلی لذت‌بخش است که آدم کاری بکند که خودش از خودش راضی باشد بنابراین می‌توانیم بعد از مدتی که به ورزش کردن عادت کردیم چیزی را که دوست داریم به خود هدیه بدهیم.

10) ورزشی را انتخاب کنیم که از انجام آن لذت می‌بریم و تکرار آن برای ما قابل اجرا و عملی باشد:همه ما باید سعی کنیم به ورزش کردن عادت کنیم و یاد بگیریم که ورزش کردن هم مثل مسواک زدن،غذا خوردن و مدرسه رفتن،قسمتی از وقت روزانه ما را به خود اختصاص بدهد.پس باید ورزشی را که دوست داریم و از آن لذت می‌بریم انتخاب کنیم،می‌توانیم دوچرخه‌سورای را انتخاب کنیم.برخی افراد به اشتباه فقط یک نوع ورزش خاص را انتخاب می‌کنند و مدتی هم به انجام آن می‌پردازند برای مثال اسکی،گلف،تنیس،شنا... ولی پس از مدتی به علت تغییر فصل سال،هزینه زیاد تهیه لوازم ورزشی و راه دور منزل تا سالن ورزشی مجبور می‌شوند آن ورزش را ترک کنند و به فراموشی بسپرند.پس سعی کنیم ورزشی را انتخاب کنیم که به راحتی قادریم آن را انجام بدهیم تا برایمان دردسر ایجاد نکند.

برچسب: ،
ادامه مطلب

از آنجا که روی ورزشکاران زن پژوهش های دقیق و گسترده ای صورت نگرفته است،یک اتفاق نظر و تفاهم کلی درباره سطح عملکرد آنها وجود ندارد.اگرچه بر اساس نظرسنجی ها،اکثر ورزشکاران زن معتقد به افت عملکرد بدنی در دوران قاعدگی هستند،اما از لحاظ فیزیکی زنانی بوده اند که در طی زمان قاعدگی قادر به شکستن رکوردهای جهانی شده اند.
* فعالیت ورزشی شدید سبب کاستن سطح استروژن در خون می شود، اما لزوماً بر سطح عملکرد بدنی اثری ندارند.
  * در تمرینات با شدت یکسان،اختلافی در میزان بروز آسیب های ناشی از ورزش در زن و مرد دیده نمی شود.
  * قرص های ضدبارداری هر چند ممکن است سبب تغییرات چشمگیر فیزیولوژیک در بدن زن شوند،اما تاثیر عمده ای روی عملکرد فرد نخواهند گذاشت.
  * ورزش سبب بهبود تراکم استخوان زنان نمی شود، بلکه فقط سبب حفظ آن می شود. در صورت مصرف مقادیر کافی کلسیم،ورزش احتمالاً در شکل گیری استخوان های قوی تر کمک خواهد کرد.از طرفی هیچ محدودیت سنی برای شرکت در ورزش های استقامتی وجود ندارد،حتی زنان 80 ساله هم توانایی شرکت منظم در دوهای ماراتن را دارند،اگر چه مدت زمان طی شده بیشتر خواهد بود.دقیقاً معلوم نیست که آیا زنان سریع تر می دوند یا مردان؟ فقط می دانیم که در ازای هر دهه ی عمر،زنان توانایی سرعت بخشی در دویدن به میزان 14 متر در دقیقه را دارند. در حالی که این رقم برای مردان 7 متر در دقیقه است.
 * البته با توجه به اختلالات فیزیکی به نظر نمی رسد که زنان توانایی غلبه بر مردان در مسافت های کوتاه را داشته باشند،اما برعکس این موضوع در دوهای با مسافت طولانی صدق می کند که به نظر می رسد به علت چربی بالاتر موجود در بدن زنان است که به عنوان منبع انرژی عمل می کند.به علاوه تعریق در دماهای بالاتر بدن،سبب حفظ و نگهداری بیشتر آب بدن خواهد شد.

تفاوت فیزیولوژیک بین زنان و مردان ورزشکار:
این اختلافات در زمینه سیستم اسکلتی و عوامل بیو مکانیکی نمود دارد.ورزشکاران زن به طور معمول (ولی نه همیشه) کوچک تر و کوتاه تر بوده،لگنی پهن تر دارند،زانوها به داخل متمایل شده و ساق پاها انحنای کمتری دارند.این ویژگی ها از جمله مواردی هستند که احتمال ایجاد برخی از آسیب های مانند دردهای کشککی- رانی را بالا می برند.
ورزشکاران زن درصد بالاتری از چربی بدن داشته و حدود 30 درصد قدرت عضلانی کمتری نسبت به مردان دارند که به ویژه مربوط به اندام فوقانی است،اما در هر صورت این تفاوت ها به رشته ورزشی خاصی بستگی دارد،تا اینکه جنسی خاص عامل آن باشد.
  سودمندی ورزش در بانوان:
تمرینات منظم ورزشی دارای فواید مشابهی در زنان و مردان است،یعنی کاهش فشار خون،پایین آوردن تعداد ضربان قلب و افزایش ظرفیت هوازی همراه با کاهش درصد چربی بدن که تمام این موارد به پیشگیری از آترواسکلروز و بیماری های قلبی کمک می کنند.به علاوه ورزش های توام با اعمال وزن روی بدن،سبب تقویت استخوان ها و جلوگیری از پوکی استخوان میشوند. زمانی تصور می شد که ورزش شدید به سیستم تولید مثل زنان آسیب می رساند.در ضمن عقیده داشتند که زنان به ویژه در جریان عادت ماهیانه نباید ورزش کنند.امروزه خلاف هر دوی این موارد ثابت شده است.
  اثرات ورزش روی قاعدگی:
زنان ورزشکار مستعد،اختلالات قاعدگی از جمله تاخیر در شروع آن، فقدان اولیه و ثانویه،افزایش فاصله بین دو سیکل قاعدگی و فقدان تخمک گذاری هستند.به عنوان مثال،فقدان قاعدگی در 3 تا 5 درصد کل جمعیت رخ می دهد، اما در 15 تا 60 درصد زنان ورزشکار مشاهده می شود که از جمله علل آن، وزن پایین بدن، از دست دادن سریع وزن،شروع سریع ورزش های سنگین،تغذیه ناکافی در مقایسه با احتیاج به انرژی و وجود استرس های فیزیکی و روانی است.در صورت فقدان قاعدگی به مدت طولانی،خطر کاهش تراکم استخوانی و ایجاد پوکی استخوان زودرس وجود دارد.به نظر می رسد سایر اختلالات قاعدگی خانم ها هم در کاهش تراکم استخوان در درازمدت موثر باشند.فقدان هورمون استروژن،لااقل به صورت تئوریک سبب بالا رفتن چربی های خون و ایجاد آترواسکلروز زودرس می شود.پس درمان مناسب اختلالات قاعدگی اهمیت به سزایی دارد.  

برچسب: ،
ادامه مطلب

حتما در اطراف خود زنان و مردان زیادی را دیده‌اید که از درد زانو شکایت دارند و هنگام بالا رفتن از پله‌ها مدام ناله می‌کنند.این بیماران عمدتا آرتروز دارند.
دکتر شهرام صادقی،متخصص طب فیزیکی در رابطه با این عارضه توضیح می دهند:

 آرتروز چیست و چه بخش‌هایی از بدن را درگیر می‌کند؟
آرتروز یا استئوآرتریت شایع‌ترین بیماری از دسته التهاب مفاصل است.در این بیماری غضروف مفصل صدمه دیده و کم‌کم از بین می‌رود.آرتروز ممکن است هر مفصلی را درگیر کند اما مفاصل بزرگ که وزن بدن را تحمل می‌کنند مثل مفاصل زانو و ران و ستون فقرات بیشتر در معرض ابتلا هستند.

اصلی‌ترین علایم این بیماری چیست؟
آرتروز علایم زیادی دارد ولی 3 علامت آن شایع‌تر و مشخص‌تر هستند؛اولی خشکی پس از استراحت است،به این معنی که گاهی اوقات وقتی مفصل به‌مدت طولانی بی‌حرکت مانده باشد و بخواهد فعالیت کند درد خواهد داشت.شاید دیده باشید که بیماران مبتلا به آرتروز زانو صبح‌ها که از خواب بیدار می‌شوند به سختی راه می‌روند اما بعد از مدتی کم‌کم راه رفتنشان به حالت عادی بازمی‌گردد.خشکی مفاصل بعد از یک دوره طولانی عدم ‌فعالیت بسیار شایع است ولی به ندرت بیشتر از نیم ساعت طول می‌کشد.دومین علامت کاهش انطاف پذیری است؛به‌همین دلیل بیماران مبتلا به آرتروز نمی‌توانند به‌ راحتی مفاصل خود را خم و راست کنند و برای علامت بعدی هم می‌توان به درد در مفصل اشاره کرد.توصیه می‌شود کسانی که بیشتر از دو هفته چنین علایمی را در مفاصل خود دارند حتما به پزشک مراجعه کنند.

چه اتفاقی می‌افتد که کسی به آرتروز مبتلا می‌شود؟
علت ایجاد این بیماری هنوز به ‌طور واضح شناخته نشده است ولی چند عامل وجود دارد که می‌تواند زمینه ‌ساز ابتلا به آرتروز باشد،یکی سن بالا است که این بیماری معمولا در افراد بالای 40 سال دیده می‌شود.مورد دوم جنس،چون آرتروز در خانم‌ها بیشتر از آقایان بروز می‌کند ولی دلیل آن هنوز به‌ درستی مشخص نشده است،مورد بعدی ناهنجاری ‌های مادر زادی استخوانی و یا صدمه به مفصل است.آرتروز در ورزشکاران حرفه‌ای که مدام در معرض ضربه خوردن هستند بسیار شایع است مثلا در فوتبالیست‌ها.صدمات غیر ورزشی مثل تصادفات رانندگی هم زمینه را برای آرتروز مهیا می‌کند.

آیا چاقی هم در ابتلا به آرتروز تأثیر دارد؟
چاقی خطر ابتلا به آرتروز را افزایش می‌دهد.به ‌طور کلی هر چقدر وزن بالاتر باشد مفاصل بزرگ(مثل زانوها)باید بار و فشار بیشتری را تحمل کنند و در نتیجه خطر ابتلا به آرتروز در آنها بیشتر می‌شود. چاقی حتی احتمال بروز آرتروز در دست‌ها را هم افزایش می‌دهد.

این بیماری چه عوارضی دارد؟
متأسفانه این بیماری با گذشت زمان بدتر می‌شود و هنوز درمان قطعی برای آن یافت نشده است اما با کمک برخی روش‌های درمانی می‌توان درد ناشی از این بیماری را کاهش داده و کیفیت زندگی بیمار را بهبود بخشید.حدود یک سوم بیماران مبتلا به آرتروز ممکن است دچار ناتوانی‌های شدیدی شوند. گاهی درد و ناراحتی مفصل آنقدر شدید می‌شود که بیمار نمی‌تواند از آن مفصل استفاده کند.

به روش‌هایی برای کاهش درد و مشکل بیمار اشاره داشتید.این روش‌ها شامل چه مواردی هستند؟
در موارد بسیار شدید آرتروز جراحی تعویض مفصل توصیه می‌شود اما قبل از جراحی معمولا روش‌های مختلفی پیشنهاد می‌شود که تا حد امکان کار به جراحی ختم نشود که یکی از آنها استراحت دادن به مفصل دردناک است.بیمار باید در هر ساعت دست کم ده دقیقه به مفصل خود استراحت بدهد و سعی کند تاحد امکان فعالیت‌های بدنی خود را طوری تنظیم کند که مفصل مبتلا کمتر فعال باشد.روش دیگر ورزش کردن است که باید حتما با نظارت و اجازه پزشک انجام شود تا مشکل مفصل را تشدید نکند یا باعث بروز درد جدیدی نشود.ورزش‌های سبک و مفرح مثل پیاده‌روی و شنا بیشتر توصیه می‌شوند.با ورزش کردن،عضلات اطراف مفاصل تقویت شده و ثبات مفصل افزایش پیدا می‌کند.البته ورزش کردن نباید باعث بروز درد در مفصل شود و اگر چنین اتفاقی رخ داد فورا ورزش را متوقف کنید.در افرادی که اضافه وزن دارند کم کردن وزن باید حتما مدنظر قرار گیرد.البته رژیم گرفتن و ورزش کردن برای کاهش وزن باید تحت نظر پزشک انجام شود.برای کاهش درد ناشی از آرتروز هم می‌توان از کیسه یخ استفاده کرد.در اغلب موارد پزشک برای بیمار داروهای ضد‌درد و ضد‌التهاب تجویز می‌کند که در کاهش درد مفصل مؤثر است.
  روش ‌های جراحی برای درمان آرتروز به چه شکلی هستند؟
 این روش‌ها از پاکسازی فضای مفصلی تا تعویض کامل مفصل متفاوت هستند و جراح بر حسب شدت بیماری از یکی از این روش‌ها استفاده می‌کند.بیماران توجه داشته باشند که جراحی زمانی توصیه می‌شود که درمان‌های دیگری که به تعدادی از آنها اشاره شد مؤثر واقع نشده باشند و بیمار قادر به انجام فعالیت‌های عادی روزمره خود نباشد.

برای بیماران مبتلا به آرتروز چه توصیه‌هایی دارید؟
مهم‌ترین نکته برای بیماران مبتلا به آرتروز به ‌کارگیری روش‌هایی است که باعث کاهش درد و ناراحتی‌شان شود.مثل تمام بیماری ‌های دیگر داشتن یک رژیم غذایی مناسب و سالم مفید خواهد بود.بیمار باید به حد کافی مواد مورد نیاز بدن خود را از طریق غذا تامین کند چون اگر تغذیه نامناسب باشد بدن هم ضعیف می‌شود و به تبع آن مقابله با بیماری دشوارتر می‌شود.
اگر پزشک برای شما داروی ضد درد تجویز کرده حتما سر وقت آن‌ را بخورید چون اگر درد شروع شود و بعد شما تازه مسکن مصرف کنید درد دیرتر و سخت‌تر کنترل می‌شود اما مصرف مرتب و طبق دستور پزشک باعث می‌شود شدت حملات درد کاهش یابد.سعی کنید از مفصل بیمار خود کمتر کار بکشید.مثلا اگر مفاصل انگشتان یک خانم مشکل دارد بهتر است از کیفی استفاده کند که روی شانه می‌افتد نه کیفی که باید با انگشتان دائما در دست گرفته شود.اگر دست شما مشکل دارد سعی کنید برای برداشتن اجسام از دست سالم خود بیشتر استفاده کنید تا فشار کمتری روی مفصل دردناک وارد شود.بیمارانی که در مفصل زانو یا ران دچار مشکل هستند بهتر است در صورت صلاح دید پزشک از عصا موقع راه ‌رفتن استفاده کنند.
سعی کنید بدنتان در هنگام راه رفتن یا نشستن،در وضعیت صحیحی قرار داشته باشد.آب درمانی،هم به‌عنوان ورزش و هم به‌عنوان عاملی جهت تصحیح وضعیت ایستادن و راه رفتن می‌تواند به شما کمک کند.پزشکتان شما را درباره وضعیت صحیح و غلط قرارگیری بدن راهنمایی خواهد کرد

برچسب: ،
ادامه مطلب

رویاهایی که شما هر شب در زمان خواب می بینید به زمان خواب شما بستگی دارد اما این جمله به چه معناست؟

 

به گفته محققان وقتی فردی دچار کم‌خوابی می‌شود معمولا عمیق‌تر به خواب می‌رود.این موضوع نشان‌دهنده افزایش فعالیت‌های مغزی او در هنگام خواب است.در چنین شرایطی فرد بیشتر خواب می‌بیند.
وقتی خواب هستیم،گاهی چشم ما بسرعت در حالی که پلک‌ها بسته هستند،بـه حـرکـت درمـی‌آیند. در چنین شرایطی در حقیقت در حال خواب دیدن هستیم و مغز از نظر سطح فعالیت شبیه به وضعیت بیداری عمل می‌کند.در این لحظه ماهیچه‌ها سست می‌شوند و اگرچه ممکن است انگشتان پا در حال تکان خوردن باشند،اما بدون تردید در این لحظه فرد قادر به حرکت دادن خود نخواهد بود.
به نظر می‌رسد که در این شرایط مغز از واکنش بدن نسبت به آنچه در خواب می‌بیند،ممانعت به عمل می‌آورد.به طور کلی خواب شامل یک مرحله حرکت سریع چشم‌ها یاREM و چهار مرحله دیـگـر است که در آن مراحل چشم‌ها کاملا بی‌حرکت هستند.پس از گذشت این 4 مرحله که 70 دقیقه به طول می‌انجامد،مرحلهREM آغاز می‌شود که مدت زمان ‌آن با تکرار این چرخه 5 مرحله‌ای از 5 دقیقه به 40 دقیقه پیش از بیدار شدن از خواب افزایش می‌یابد.
نتایج به دست آمده از بررسی‌های انجام شده نشان می‌دهد که 30 دقیقه کاهش در مدت زمان مرحلهREM در یک شب منجر به افزایش 35 درصدی مدت زمان این مرحله در شب بعد خواهد شد.
داروهای تنظیم‌کننده فشارخون و همچنین داروهای ضدافسردگی مانع از آغاز مرحلهREM در چرخه خواب شبانه و در نتیجه کاهش میزان رویاهای شبانه می‌شوند.به همین علت افرادی که از این داروها استفاده می‌کنند،نباید یکمرتبه و ناگهانی مصرف آنها را کنار بگذارند؛چرا که در این صورت با ایجاد اختلال در خواب شبانه مواجه خواهند شد.
پـسـتـاندارانی مانند دلفین‌ها و نهنگ‌ها که مغزهای بزرگی دارند،هرگز در خواب شبانه خود مرحلهREM را نمی‌گذرانند.به گفته محققان این مرحله از چرخه خواب نقش بسیار مهمی در تنظیم دمای بدن و سطح انتقال‌دهنده‌های عصبی دارد.جنین‌ها و نوزادان 75 درصد زمان خواب خود را در این مرحله سپری می‌کنند.
اگرچه رویاهای شبانه تصویری از اضطراب‌ها و نگرانی‌های ما انسان‌هاست،اما مغز عضوی تفسیری است.در هنگام خواب که اندام‌های مختلف بدن کمترین ارتباط را با هم دارند،این عـضـو گـرفـتـار داسـتـان‌هـایی عجیب و غریب می‌شود.اما ضرورت خواب دیدن در هنگام خواب شبانه سوالی است که هنوز پاسخی برای آن یافت نشده است

برچسب: ،
ادامه مطلب

یک متخصص مغز و اعصاب،هرگونه حمله‌ای را که ناشی از تحریک الکتریکی سلول‌های خاکستری مغز باشد، تشنج نامید و تاکید کرد: در 75 درصد موارد هیچ علت شناخته شده‌ای برای تشنج یافت نمی‌شود.
دکتر فرهاد گلی ‌پور دومین نوع تشنج بر اساس علل وقوع را تشنج‌های دارای علت نامید و در ایجاد تشنج‌های دارای علل داخل مغزی،عفونت‌ها،تومورها و ضربه‌های مغزی در طی حوادث،اختلالات مادرزادی عروق مغز یا نسج مغزی را موثر ارزیابی کرد.
سوء‌ مصرف یا قطع ناگهانی برخی داروها،مسمومیت‌های دارویی عمدتا با برخی از ضد افسردگی‌ها،مصرف بیش از حد الکل یا قطع ناگهانی آن،مواد مخدر و اختلالات الکترولیتی مربوط به برخی یون‌ها نظیر سدیم و پتاسیم در خون را از جمله عوامل خارج مغزی موثر در بروز تشنج معرفی و ابراز کرد:تشنج در افراد بالغ بعد ازبیماری‌های عروقی مغز نظیر سکته‌های مغزی دومین و در اطفال شایع‌ترین بیماری اعصاب است.گلی‌پور وجود زمینه ژنتیکی در افراد را در کنار برخی عوامل خارجی در بروز تشنج موثر دانست و گفت:همه افراد دچار تشنج نمی‌شوند و در افراد دارای زمینه ژنتیکی،عوامل خارجی با علل ناشناخته دخیل هستند که میزان دخالت این عوامل مشخص نیست.
این پزشک متخصص،تشنج را در هر گروه سنی قابل رؤیت دانست و اظهار کرد:در گروه‌های سنی مختلف علل بروز تشنج متفاوت است.به عنوان مثال در سنین جوانی و میانسالی ضربات و تومورهای مغزی و در سنین مختلف سکته‌های مغزی و عفونت‌های مغزی می‌توانند در بروز تشنج نقش داشته باشند.وی تب را عامل ایجاد تب تشنج در 6 الی 20 ماهگی عنوان و تصریح کرد: این حالت معمولا خوش‌ خیم بوده و مشکلی ایجاد نمی‌کند،اما چنانچه همراه عفونت مغزی باشد،قابل بررسی و درمان قطعی‌تر است.این متخصص مغز و اعصاب،با بیان این که تشنج یک فعالیت الکتریکی ناگهانی،بیش از حد و همزمان سلول‌های خاکستری مغز است که به طور خود به خود قطع می‌شود،افزود:بسته به کانون اولیه شروع فعالیت الکتریکی در قشر خاکستری مغز، علائم متفاوت حسی و حرکتی قابل بروز است.وی بیهوشی ناگهانی،کف کردن دهان،انحراف چشم‌ها به یک سمت و لرزش دست و پا را شایع‌ترین علائم در بروز تشنج عنوان و اظهار کرد: بی‌حسی یک منطقه از بدن و در حالت ضعیف در کودکان،خیره شدن لحظه‌ای نیز قابل رویت است.گلی‌پور با اشاره به این که مدت زمان حمله‌ها 30 ثانیه و حداکثر یک الی 2 دقیقه طول کشیده و پس از آن حدود 5 دقیقه حالت خواب ‌آلودگی برقرار می‌شود،به اطرافیان فردی که دچار تشنج شده، توصیه کرد:در ابتدا با حفظ خونسردی کامل بیمار را در جای نرمی به یک طرف پهلو خوابانده و در صورت وجود قطعات خارجی مثل غذا و دندان مصنوعی در دهان بیمار،آن را خارج کرده و قطعه‌ نرمی را در لابه‌لای دندان‌های وی بگذارید.وی تاکید کرد:بدون اقدام به محکم نگه داشتن بیمار،منتظر اتمام حملات و لرزش‌ها مانده و مراتب را به فوریت‌ها اطلاع یا بیمار را به بیمارستان منتقل نمایند.این پزشک متخصص،عوامل خارجی نظیر کاهش قند خون و تومورها را در افرادی که فاقد زمینه ژنتیکی می‌باشند در بروز تشنج موثر ارزیابی و خاطر نشان کرد:در افرادی که دچار تشنج می‌شوند احتمالا مصرف برخی غذاها نظیر ترشیجات و استرس تا حدودی به عنوان عامل زمینه‌ساز بی‌خوابی در بروز تشنج موثر واقع می‌شود

برچسب: ،
ادامه مطلب

ماه رمضان، فرصتی است که همه دوست دارند در برکت و رحمت گسترده اش شریک باشند.

در این میان، بیماران، سالمندان و کسانی که وضعیت‌های خاص فیزیولوژیکی مانند بارداری و شیردهی  و یا بیماریهای خاصی را از سر می‌گذرانند، معمولاً با یک سوال عمده مواجه‌اند: آیا می‌توانند روزه بگیرند یا نه؛ و این که اگر روزه بگیرند، آیا با مشکل روبه رو نخواهند بود؟

اگرچه نمی‌توان برای همه بیماران مزمن، یک حکم کلی صادر کرد و هر بیمار، شرایط خاص خود را دارد و فقط و فقط پزشک معالجش می‌تواند درباره این که او می‌تواند روزه بگیرد یا نه، نظر قطعی بدهد؛ با این حال نکاتی در مورد هر بیماری وجود دارد که می‌تواند به تصمیم‌گیری درست بیمار و پزشکان کمک کند.

مرور این نکات، شاید چند فایده مهم داشته‌باشد؛ اول این که در هر شرایطی، روزه گرفتن به صلاح فرد نیست و حتی از لحاظ شرعی هم توصیه نمی‌شود. دوم این که می‌توان با ایجاد برخی تنظیم‌ها در برنامه غذایی و دارویی و آگاهی از علائم هشدار، در بسیاری از بیماری‌ها به راحتی روزه‌داری کرد، بدون اینکه هیچ مشکل جدی‌ای به وجود آید.


بیماران دیابتی
بیمار دیابتی که بدون انجام مشاوره با پزشک، روزه‌داری می‌کند، در معرض خطر جدی افزایش درازمدت قند خون قرار دارد که این امر علاوه بر عوارض جسمی، عوارض جانبی دیگری از جمله افزایش هزینه و حتی غیر ممکن شدن درمان را در پی دارد.

حفظ مقدار قند خون در محدوده طبیعی، بین 60 تا 140 میلی گرم درصد، هدف اصلی در درمان دیابت است؛ از طرف دیگر نوع تغذیه، و بالطبع روزه‌داری، می‌تواند روی این شاخص مهم سلامت بیمار، تاثیر جدی بگذارد.

کارشناسان اعتقاد دارند افرادی که قادر به کنترل قند خون خود در حد طبیعی هستند، با داروهای خوراکی یعنی قرص، با رعایت شرایط خاص و اندازه‌گیری به موقع قند خون‌شان، می‌توانند با سلامت و اطمینان کافی در این فریضه الهی شرکت کنند. بنابراین، شاید بتوان گفت:

اولین قدم برای فرد دیابتی که می‌خواهد در فریضه روزه همگام سایرین باشد، این است که تجهیزات لازم برای اندازه‌گیری قند‌خون، یا حداقل ادرار را در منزل داشته‌باشد.

بدون پایش مداوم قند خون، یا تخمین آن از طریق آزمایش ادرار، نمی‌توان از ایمن بودن روزه‌داری اطمینان کافی داشت.

به گفته متخصصان، میزان قند خون بیماران دیابتی روزه‌دار باید قبل از سحر حداکثر 120 میلی گرم درصد، دو ساعت بعد از سحر حداکثر 160 میلی گرم درصد، بین ساعت 1 تا 3 بعدازظهر حداقل 70 میلی گرم درصد، قبل از افطار حداکثر 120 میلی گرم درصد و دو ساعت بعد از افطار حداکثر 160 میلی گرم درصد باشد.
پزشکان توصیه می‌کنند بیماران روزه دار در هنگام افطار، قبل از خوردن هر غذایی، قرص خود را میل کنند و پس از گذشت مدتی، غذا خوردن را آغاز کنند.

اما قضیه در مورد بیماران تحت درمان با انسولین فرق می‌کند. استفاده از این دارو با احتمال بالای افت قند خون همراه است، بنابراین لازم است این بیماران در فواصل نزدیک به هم غذا میل کنند، به همین دلیل، روزه‌داری به هیچ عنوان برای آنها توصیه نمی‌شود.

ضمن اینکه بیماران انسولینی، معمولاً نمی‌توانند نوبت تزریق خود را، مگر در موارد خاص و زیر نظر مستقیم پزشک معالج، حذف یا جابه جا کنند. به همین دلیل توصیه تمام پزشکان و متخصصان به این بیماران این است که روزه نگیرند.

بیماری‌های قلبی
مطالعات نشان داده‌اند روزه داری می‌تواند با کم کردن عوامل خطر، به پیشگیری از بیماری‌های قلبی کمک کند. دکتر مظهری درباره اثر روزه می‌گوید: "در طول ماه مبارک رمضان، سطح هموسیستئین خون به مقدار قابل ملاحظه‌ای کاهش می‌یابد و این اثر در کنار کاهش میزان چربی‌های خون و حتی تعدیل وزن بدن، می‌تواند باعث کنترل بیماری های قلبی- عروقی شود."

اما درباره افرادی که کارشان از این مرحله گذشته و به این بیماری‌ها مبتلا شده‌اند، چون باید داروهای خود را راس ساعت مشخصی مصرف کنند، اغلب اجازه روزه گرفتن به آنها داده نمی‌شود.

افت سطح داروهای قلبی، باعث عوارض جبران ناپذیری نظیر بزرگ شدن قلب و حتی سکته و حملات قلبی می‌شود. ضمن این که به دلیل حساسیت این بیماران به انواع استرس‌ها، حتی احساس گرسنگی برایشان مناسب نیست.

بیماران تالاسمی
دکتر مینا ایزدیار عضو انجمن حمایت از بیماران مبتلا به تالاسمی‌بایدها و نباید های روزه داری را برای مبتلایان به تالاسمی‌تشریح کرد .
دکتر "مینا ایزدیار" ، فوق تخصص خون و آنکولوژی کودکان و عضو هیات ‌مدیره انجمن تالاسمی ‌ایران در گفتگوی اختصاصی با خبرنگار ایرنا ابتدا به تعریفی از بیماری تالاسمی‌پرداخت و گفت:‌
تالاسمی، نوعی کم خونی ارثی است که به علت اختلال در کارایی گلبول‌های قرمز خون پدید می‌آید که این گلبول‌ها حاوی هموگلوبین هستند که اکسیژن را از ریه‌ها به بافت‌های بدن منتقل می‌کنند.
وی گفت: بیماری تالاسمی‌ زمانی بروز می‌کند که بدن فرد قادر نباشد به میزان لازم هموگلوبین بسازد و به همین دلیل نیز اکسیژن کافی به بافت‌های بدن وی نمی‌رسد.
ایزدیار گفت: بیماری تالاسمی‌به دو نوع "آلفا" و "بتا" تقسیم می‌شود و تالاسمی‌ شایع در ایران از نوع بتا است که خود بر سه نوع "خفیف" و "متوسط "و " شدید " قابل تقسیم است.
این فوق تخصص خون و آنکولوژی کودکان در مورد شرایط روزه داری بیماران مبتلا به تالاسمی‌گفت: بیماران مبتلا به تالاسمی‌شدید (ماژور) چون تحت درمان هستند و باید به طور مرتب خون تزریق کنند، نمی‌توانند روزه بگیرند .
عضو هیات‌ مدیره انجمن تالاسمی‌ ایران توضیح داد، بیماران مبتلا به تالاسمی‌شدید به دلیل کم خونی ایجاد شده ناشی ازبیماری توانایی خود را از دست می‌دهند و قادر به روزه گرفتن نیستند .
ایزد یار در مورد مبتلایان به تالاسمی‌ متوسط یا اینتر مدیا نیز گفت: این دسته از افراد نیز به دلیل کم خونی قادر به روزه گرفتن نیستند.
رییس انجمن حمایت از بیماران مبتلا به تالاسمی، تنها آندسته از بیماران تالاسمی‌ را قادر به روزه گرفتن دانست که تالاسمی‌خفیف (مینور) داشته باشند.
وی تاکید کرد: چنانچه میزان هموگلوبین افراد مبتلا به تالاسمی‌خفیف کمتر از 11 باشد، بهتر است روزه نگیرند.

بیمارانی با مشکلات روانی
دکتر مصطفی نجفی، فوق تخصص روان پزشکی کودک و‌ ‌نوجوان، در مورد این که آیا بیماران اعصاب و روان هم می‌توانند روزه بگیرند، بسیار خوش‌بین است: "روزه‌داری در بیماران مبتلا به اختلالات روانی خفیف علاوه بر جنبه‌های‌ ‌مذهبی،  به عنوان یک شیوه روان‌درمانی و تغییر رفتار‌ ‌محسوب‌شده و سلامت روانی آنها را تقویت می‌کند."

با این حال، رعایت احتیاط از توصیه‌های موکد ایشان برای این بیماران است: "این بیماران باید علاوه بر تغذیه مناسب، برنامه‌‌ریزی خاصی برای مصرف داروهای خود در افطار و سحر نیز داشته‌‌باشند‌،‌ چرا که اگر در مرحله بهبود باشند، اما تغذیه‌ ‌مناسب نداشته‌باشند، از نظر مکانیسم‌های تطابق روانی ضعیف‌تر ‌عمل کرده و به خوبی نمی‌توانند با شرایط خاص این ماه و تغییرات به وجود آمده در برنامه روزانه‌شان، کنار بیایند. در نتیجه ممکن است با عود یا‌ ‌تشدید علائم بیماری مواجه شوند. به همین دلیل توصیه می‌‌‌شود این قبیل بیماران از روزه‌داری مستمر یک ماهه خودداری‌ ‌کنند".
به گفته دکتر نجفی، روزه‌داری برای بیماران‌ ‌مبتلا به اختلالات روانی حاد، مضر است، بنابراین از لحاظ شرعی نیز‌ ‌منع دارد.

بیماری‌های مغز و اعصاب
در برخی بیماری‌ها، می‌توان با استفاده از داروهایی که اثر طولانی‌مدت‌تری دارند و نیز استفاده از 1 یا 2 دوز دارو، به جای مصرف 3 دوز منقسم، بیماری را کنترل کرد و در عین حال روزه هم داشت. برخی بیماری‌های مغز و اعصاب از این جمله‌اند.
اما دکتر کتایون علی‌خانی، متخصص مغز و اعصاب این گونه هشدار می‌دهد که در برخی از این بیماران، مانند افراد مبتلا به صرع، مصرف سر وقت و به موقع داروهای ضد تشنج در طول شبانه‌روز الزامی است و مصرف داروهای آهسته‌رهش پاسخگو نیست.
به همین علت روزه گرفتن برای این بیماران توصیه نمی‌شود؛ به خصوص اینکه تغییرات قند خون،‌ املاح و الکترولیت‌ها در بدن، بر آستانه تشنج بیمار تاثیرگذار است. به گفته متخصصان مغز و اعصاب، 99 درصد بیماران مبتلا به صرع به همین دلایل، قادر به روزه‌داری نیستند.
اما در بیماران مبتلا به ام-اس که مشکل خاصی ندارند، چون گرفتاری آنان عمدتاً در سیستم اعصاب مرکزی است، هیچ منعی برای روزه‌داری وجود ندارد؛ با این حال، بهتر است قبل از روزه‌داری با پزشک معالج خود در این باره مشورت کنند.
گرسنگی طولانی مدت، ممکن است در برخی بیماران مبتلا به سردردهای میگرنی، سبب عود حملات آنها شود. بنابراین بیماران میگرنی با علایم شدید و یا میگرن‌های پیچیده با علایم مغز و اعصاب نمی‌توانند روزه‌ بگیرند. ولی بیماران تحت درمان، می‌توانند بدون نگرانی در ایام ماه مبارک رمضان روزه بگیرند.

برچسب: ،
ادامه مطلب

بسیاری از افراد بخصوص خانم های ایرانی از کم خونی رنج می برند،شما می توانید با این جوشانده ،کم خونی تان را برطرف کنید.   جوشانده رزماری کم‌خونی خود را جبران می‌کند.
اکلیل کوهی یا رزماری گیاه پرخاصیتی است و برای کسانی که مبتلا به کم‌خونی هستند یا دوره نقاهت را می‌گذرانند،دم‌کرده آن توصیه شده است.رزماری در موارد رماتیسم،نقرس و سنگ کلیه موثر است.همچنین مصرف این گیاه برای کسانی که به سرفه،سیاه سرفه،آسم و تپش قلب گرفتار هستند یا حالت عصبی،اضطراب و بی‌خوابی دارند یا مبتلا به میگرن از نوع عصبی هستند،توصیه شده است.
رزماری التیام زخم‌های سوختگی را تسهیل کرده و ورم‌های دهان را به صورت محلول غرغره درمان می‌کند.

برچسب: ،
ادامه مطلب