مرکز خرید روغن سوخته و تصفیه روغن سوخته در سراسر کشور ایران

درحالی که گزارش‌های مستند و اعلام نظر کارشناسان، رواج مصرف ماده اعتیادآور «پان‌پراگ» را در استان‌های جنوبی شرقی به ویژه سیستان و بلوچستان در میان کودکان و نوجوانان و به اشکال مختلف تایید می‌کند، جانشین دبیرکل ستاد مبارزه با مواد مخدر مصرف این ماده را مربوط به ساکنان افغان و پاکستانی ایران می‌داند. به گزارش ایسنا، ماده پان‌پراگ که از حدود 2 سال پیش توزیع آن به عنوان خوشبوکننده دهان با اسامی مختلف مانند راجا، تایتانیک، پان‌پراگ، «ناس» خارجی، پان پاکستان، پان عربی، ویتامین، ملوان زبل، پان اسفناج و گوتکا و به اشکال متفاوت مانند پودر، آدامس و پاستیل در استان‌های جنوب شرقی کشور به ویژه سیستان و بلوچستان آغاز شده ، اعتیادآوری است که علاوه بر زمینه‌سازی بروز سرطان‌های دهان، حنجره و لثه، در دستگاه تنفسی و قلب و عروق مصرف‌کنندگان ایجاد عارضه و تعادل رفتاری و حرکتی آن‌ها را به شدت مختل می‌کند که با توجه به این عوارض خطرناک جسمی و روانی، ستاد مبارزه با مواد مخدر نسبت به مصرف آن به شدت هشدار می‌دهد. این ماده از 2 سال قبل از کشورهای هند، پاکستان و افغانستان وارد کشور شد و به علت قیمت پایین از 50 تا 300 تومان، تبلیغات سوء قاچاقچیان در معرفی این ماده به عنوان خوشبوکننده دهان و دندان و تهیه آسان آن از طریق دستفروش‌ها یا دکه‌های روزنامه فروشی، تمایل به مصرف آن افزایش یافت. پان‌پراگ متشکل از تنباکو، آهک، خاکستر، ادویه‌جات معطر، ساخارین و مقدار زیادی اسانس و افزودنی‌های غیرمجاز است که البته در ترکیب این مواد عناصری از ارسنیک، کربنات منیزیم و سرب نیز دیده می‌شود. متاسفانه این ماده در بسته‌بندی‌های مختلف، انواع بسیار متنوع و با طعم‌های گوناگون به ویژه نعنا توزیع می‌شود و نحوه مصرف آن در 2 نوع جویدنی و مکیدنی است. نیکوتین موجود در این ماده از طریق مخاط دهان جذب و باعث بدرنگ شدن دندان‌ها و آسیب‌رسیدن به سلول‌های مغزی فرد می‌شود. همچنین ایجاد عارضه در دستگاه تنفسی و قلب و عروق، افزایش ترشحات بزاق، تمایل فرد برای تخلیه این ترشحات و انتقال بیماری‌های عفونی مانند سل و هپاتیت از این طریق، ایجاد اختلال در تعادل رفتاری و حرکتی فرد و همچنین ایجاد حالت سرخوشی موقت، سبکی سر، گیجی و شادی کاذب از دیگر نتایج مصرف پان‌پراگ است. دکتر آذرخش مکری - معاون آموزشی مرکز ملی مطالعات اعتیاد در این باره تصریح کرد: با توجه به این که احتمال مصرف پان‌پراگ به عنوان خوشبوکننده دهان با طعم نعنا در کودکان بسیار بالاست، خانواده‌ها باید نسبت به این موضوع توجه زیادی داشته باشند؛ چرا که مصرف این ماده در کودکان باعث ایجاد سرگیجه، تشنگی و افت تحصیلی می‌شود. وی ایجاد وابستگی و اعتیاد به مصرف و افزایش تمایل فرد برای مصرف مواد مخدر قوی‌تر را مهم ترین عارضه مصرف پان‌پراگ عنوان کرد. همچنین اداره بهزیستی چابهار نیز پیش از این با هشدار نسبت به مصرف «پان‌پراگ» در چابهار به ویژه بین کودکان مدرسه‌ای و زنان و افزایش مصرف این ماده به دلیل ارزان بودن، مصرف این ماده را به دلیل وجود آهک در ساختار آن عامل بروز سرطان‌های دستگاه گوارش و اختلالات تنفسی دانست. سردار حسین‌آبادی - رئیس پلیس مبارزه با مواد مخدر نیز پیش از این ضمن تایید عرضه پان‌پراگ در کشور و توصیف آن به عنوان یکی از مخاطرات جامعه که دبستانی‌ها تا جوانان را تهدید می کند، گفته بود که تهدیدات این ماده که همان ماده اعتیاد آور «ناس» با افزودن اسانس‌های خوشبوکننده دهان است، و مصرف آن انواع سرطان‌های دهان و حنجره و زبان را در پی دارد. وی با تاکید بر این که پان‌پراگ یک کالای غیربهداشتی و البته غیرمخدر است، تصریح کرده بود: مبارزه با عرضه این ماده باید از طریق مبادی بهداشتی کشور دنبال شود و با توجه به این که عرضه آن از نظر نیروی انتظامی نیز خطرناک است، اگر وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی به نیروی انتظامی اعلام کند، قطعا این نیرو برای برخورد با عرضه این محصول خطرناک و جمع‌آوری آن از مبادی ورود اقدام خواهد کرد. در این باره، طه طاهری - جانشین دبیرکل ستاد مبارزه با مواد مخدر نیز در پاسخ به علل توزیع و افزایش مصرف پان‌پراگ در جنوب شرقی کشور، مصرف این نوع مواد را مربوط به شهروندان افغان و پاکستانی ساکن در شرق ایران دانست و ضمن تایید نکردن گسترش مصرف این ماده در کشور، گفت: این ماده اعتیادآور پس از مصرف، وابستگی شدید جسمی در فرد مصرف‌کننده ایجاد می‌کند که تبعات فراوانی هم به دنبال دارد. وی در عین حال وجود باورهای غلط را بین جوانان در مورد اعتیادآور نبودن این ماده که تحت عناوین و اشکال مختلفی از جمله آدامس به فروش می‌رسد در مصرف این ماده در برخی استان‌های جنوبی اعم از سیستان و بلوچستان بی‌تاثیر ندانست و تاکید کرد: وظیفه ما و دیگر نهادهای متولی است که در این زمینه به میزان مطلوب اطلاع‌رسانی کنند. او همچنین اذعان کرد که مواد اعتیادآور صنعتی زمانی که از خارج وارد می‌شد با قیمت بالا به فروش می‌رسید، اما متاسفانه با توجه به این که امروز تولید آن ها در داخل نیز صورت می‌گیرد، قیمت آن ها کاهش یافته و ارزان به دست مشتری می‌رسد

برچسب: ،
ادامه مطلب

آپاندیس زائده‌ی کوچکی است که به ناحیه‌ای از روده‌ی بزرگ متصل شده است. آپاندیسیت در اثر التهاب و تورم آپاندیس ایجاد می‌شود.

بیشتر افرادتصور می‌کنند که آپاندیسیت دیگر  آنقدر ها هم شایع نیست. برخی نیز تصور می‌کنند که آنتی بیوتیکها می‌توانند آن را درمان کنند. اما در واقع آپاندیسیت هنوز هم مشکل شایعی است و تنها با جراحی درمان می‌شود و آنتی بیوتیکها نیز در بهبودی فرد بیمار، پس از جراحی نقش دارند.

در قسمت پایینی شکم، در سمت راست، یک عضو لوله‌ای شکل و توخالی از روده‌ی بزرگ منشعب شده است. پیش‌تر تصور می‌کردند که این عضو در بدن هیچ کار‌ی انجام نمی‌دهد اما امروزه دانشمندان عملکردهایی را برای آن بیان می‌کنند. گرچه دانشمندان در مورد عملکرد آپاندیس مطمئن نیستند اما به نظر می‌رسد نبود کامل آن نیز اختلال خاصی در سلامت بدن ایجاد نمی‌کند. از سلولهای دیواره آپاندیس مایع مخاطی‌ای ترشح می‌شود که به روده‌ی بزرگ می‌ریزد و داخل این لوله‌ی توخالی را تمیز نگه می‌دارد. انسداد مجرای آپاندیس منجر به آپاندیسیت می‌شود زیرا مایع مخاطی در درون مجرای آپاندیس محبوس می‌شود و باکتریهایی که به صورت طبیعی در آنجا زندگی می‌کنند به سرعت تکثیر می‌شوند در نتیجه آپاندیس متورم شده و عفونی می‌شود.  

علت انسداد مجرای آپاندیس ممکن است این موارد باشند:

* به وسیله مواد مدفوعی، انگلها و یا رشد بیش از حد سلولهای دهانه‌ی آپاندیس. 

* بزرگ شدن بافت لنفاوی دیواره آپاندیس در اثر عفونت در دستگاه گوارش یا در نقاط دیگر بدن.

* بیماریهای التهابی روده مانند کرون و کولیت اولسروز.

* وارد شدن آسیب و تروما به شکم.

آپاندیس متورمی که پر از مایع و چرک است ممکن است خونرسانی را متوقف کند. با توقف خونرسانی دیواره‌ی آپاندیس ضعیف می‌شود و برخی اوقات پاره می‌شود. با سوراخ شدن آپاندیس چرک منتشر می‌شود و ممکن است حفره‌ی شکم را عفونی کند و یا آبسه‌ی شکمی ایجاد کند. در برخی بیماران مانند بچه‌ها، سیر ایجاد آن سریع است و از زمان ایجاد درد و سوراخ شدن آپاندیسیت چند ساعت بیشتر طول نمی‌کشد. تشخیص بیماری در افراد مسن و زنان باردار نیز مشکلتر است.

چه کسی دچار آپاندیسیت می‌شود؟

آپاندیسیت می‌تواند در هر سنی ایجاد شود ولی در بالغین جوان شایعتر است. به نظر می‌رسد که آپاندیسیت خود به خود و بدون علت مساعد کننده‌ی خاصی رخ می‌دهد.

علائم آپاندیسیت کدامند؟

جزئیات درد شکمی در تشخیص آپاندیسیت بسیار کمک کننده است. درد ناگهانی شکم معمولا اولین علامت است. درد ممکن است در قسمت پایینی شکم در سمت راست باشد اما ممکن است درد به صورت ناراحتی مبهمی در وسط شکم احساس شود و سپس به سمت راست و پایین منتقل شود. درد احتمالا طوری است که فرد قبلا تجربه‌ی چنین دردی را نداشته است، ظرف چند ساعت بدتر می‌شود و با راه رفتن، نفس کشیدن و سرفه یا عطسه بیشتر می‌شود. تب خفیف و تورم شکمی نیز ممکن است وجود داشته باشند. البته هر دردی در شکم نشانه‌ی آپاندیسیت نیست اما شما باید هر درد شکمی را که ادامه پیدا می‌کند و مخصوصا اگر همراه با از دست دادن اشتها، تهوع، استفراغ و تب باشد جدی بگیرید و به پزشک مراجعه کنید. تا زمانی که پزشک مشکل شما را تشخیص نداده باید از هر گونه خوددرمانی مانند مصرف مسهل‌ها یا انجام تنقیه اکیدا خودداری کنید. علایم آپاندیسیت متغیر و متفاوتند و می‌توانند علایم بیماریهایی مانند انسداد روده، بیماریهای التهابی روده، بیماری التهابی لگن و سایر بیماریهای زنان، یبوست و برخی بیماریهای دیگر را تقلید کنند.

آپاندیسیت چگونه تشخیص داده می‌شود؟

تشخیص آپاندیسیت بیشتر بالینی است و در صورتی که علایم واضح باشند ممکن است پزشک تصمیم به جراحی فوری بگیرد زیرا در صورت تاخیر خطر افزایش می‌یابد. در صورت نیاز پزشک برای تشخیص از آزمایش، عکس رادیوگرافی، سونوگرافی و حتی لاپاروسکوپی استفاده می‌کند. آزمایش ویژه‌ای برای تشخیص قطعی وجود ندارد اما آزمایش خون و شمارش گلبولهای سفید کمک کننده است. عکس رادیوگرافی شکم در تشخیص آپاندیسیت بیشتر برای رد سایر عوامل درد شکمی گرفته می‌شود.

سونوگرافی شکمی هم روش قابل استفاده‌ای در تشخیص آپاندیسیت است و سایر علل درد شکمی را نیز مشخص می‌کند.

لاپاروسکوپی یک روش تشخیصی درمانی است که در آن وسیله‌ای شبیه تلسکوپ از طریق یک برش کوچک در دیواره‌ی شکم وارد شکم می‌شود. این وسیله دارای دوربینی کوچک و مخصوص است و کمک می‌کند که پزشک بتواند مستقیما اعضای درون شکم را ببیند و اگر علت درد شکم آپاندیسیت باشد، آپاندیس فورا از بدن خارج می‌شود. اگر شواهدی از تشکیل آبسه باشد برای کاهش عفونت باید آنتی بیوتیک قبل از عمل جراحی استفاده شود.

آپاندیسیت چگونه درمان می‌شود؟ اگر پزشک به آپاندیسیت شک کند ممکن است بدون انجام تستهای دیگر جراحی را توصیه کند. جراحی سریع خطر پاره شدن آپاندیس را کاهش می‌دهد. به جراحی‌ای که برای درمان آپاندیسیت انجام می‌شود آپاندکتومی گفته می‌شود. این جراحی به دو روش لاپاراسکوپی و لاپاراتومی انجام می‌شود که روش اول جدیدتر است. خطر عمل جراحی‌ای که برای برداشتن آپاندیس انجام می‌شود نسبتا کم است و بیمار کمتر از یک هفته در بیمارستان می‌ماند و می‌توان انتظار داشت که طی سه هفته به حالت قبلی و طبیعی برگردد. اگر جراحی با لاپاروسکوپی انجام شود و شرایط بیمار خوب باشد ممکن است بیمار بتواند 24 ساعت بعد از عمل به خانه برگردد. اما اگر آپاندیس پاره شده باشد بیمار باید مدت زمان زیادی را در بیمارستان بماند و البته خطر عوارض نیز زیاد خواهد بود. در مواردی ممکن است حال بیمار وخیم باشد و به مراقبتهای ویژه‌ای نیاز داشته باشد. در این موارد برای بازگشت فرد به زندگی عادی خود ممکن است 2-3 ماه زمان نیاز باشد. در برخی از موارد نیز جراح با آپاندیس سالم مواجه می‌شود. در این موارد نیز آپاندیس را برمی‌دارند تا احتمال رخ دادن آپاندیسیت وجود نداشته باشد. همچنین ممکن است جراح با علل دیگری برخورد کند و طی جراحی آنها را برطرف کند. با برداشته شدن آپاندیس دیگر خطر ایجاد مجدد آپاندیسیت وجود ندارد. 

برچسب: ،
ادامه مطلب

خانم‌های بسیاری سوالات فراوانی در رابطه با دستگاه تناسلی خود دارند که قصد داریم در اینجا به برخی از آنها بپردازیم.

چرا ترشحات گاهی بدبو می‌شود؟
بدبو شدن ترشحات به دلیل قارچی شدن محیط داخل واژن است.عوامل فراوانی می‌توانند سبب رشد قارچ‌ها در واژه شوند که به عنوان مثال به موارد زیر اشاره کرد:
1- پوشیدن لباس‌های زیر تنگ یا پلاستیکی که از عبور هوا جلوگیری ‌کند .

2- استفاده از ژل یا صابون واژینال که سبب به هم ریختن ph محیط شود.

3- مشکلات هورمونی در دوران قاعدگی، بارداری یا یائسگی.

 4- برخی بیماری‌ها نظیر دیابت یا مصرف برخی داروها مثل آنتی‌بیوتیک‌ها.بهترین کار برای پیشگیری از قارچی شدن واژن تعویض مرتب لباس‌های زیر و نوار بهداشتی در دوران سیکل ماهانه است.

آیا شستن واژن پس از برقراری رابطه جنسی لازم است؟
برای پیشگیری از بروز عفونت‌های ادراری توصیه می‌شود پس از اتمام رابطه جنسی خانم‌ها نیز توالت بروند و از صابون ملایم یا ژل مخصوص شستشو استفاده کنند.شستن داخل واژن بی‌فایده است و توصیه نمی‌شود.

چرا برخی خانم‌ها در حین رابطه جنسی درد دارند؟
دلیل درد، یا خشکی واژن است یا عفونت آن که در صورت اول مشکل به کمک استفاده از ژل مخصوص حل می‌شود و در مورد دوم باید به متخصص زنان مراجعه کرد.یکی دیگر از دلایل درد که البته بسیار نادر است یک نوع ناراحتی روانی به نام واژینیسم است که در آن فرد از خود، بدن و جنس‌اش ناراحت و ناراضی است.در 5 تا 10 درصد زنان نیز آندرومتریوز یا مشکلات رحمی دلیل دردهای عمیق است که به هر حال باید برای درمان آن به پزشک زنان مراجعه کرد.

آیا زایمان واژن را خراب می‌کند؟
زایمان ممکن است کمی به فرج به دلیل برشی که حین زایمان در اپیزیوتومی داده می‌شود، آسیب برساند.به محض اتمام زایمان،ماهیچه‌ها و بافت‌های رحم و واژن مجددا جمع می‌شوند البته همه چیز به نوع بافت و سن مادر بستگی دارد.

آیا امکان دارد به سرطان واژن دچار شویم؟
بله. اما این نوع سرطان بسیار نادر است در عوض سرطان دهانه رحم بسیار شایع است به همین دلیل توصیه می‌شود برای کاهش احتمال ابتلا تمام خانم‌ها از 20 سالگی و قبل از 23 سالگی واکسن پاپیلوما ویروس انسانی را بزنند و به طور مرتب برای معاینه پیش پزشک زنان بروند.

افتادگی رحم یعنی چه؟
گاهی اوقات به دلیل مشکلاتی که برای ماهیچه‌ها و رباط‌های پرینه به وجود می‌آید رحم،مثانه و رکتوم دچار افتادگی می‌شوند تقریبا 15 درصد زنان با این مشکل روبه‌رویند و اکثرا نیز در سن یائسگی به آن دچار می‌شوند. بارداری، زایمان طولانی و سخت، درشتی نوزاد و دوقلوزایی از جمله دلایل افتادگی رحم است اما این ناراحتی گاهی در زنانی که وزن نرمال دارند تنها یک بار زاییده‌اند هم دیده می‌شود.در واقع جنس بافت‌ها در این میان بسیار مهم است.در صورتی که خانم مبتلا در حین رابطه جنسی احساس ناراحتی کند با کمک عمل جراحی می‌توان مشکل را برطرف کرد.

برچسب: ،
ادامه مطلب

اگر قرار باشد یک بیماری استخوانی درد مشترک جامعه ما لقب بگیرد آن بیماری می‌تواند آرتروز مفاصل باشد. حتما در اطراف خود زنان و مردان زیادی را دیده‌اید که از درد زانو شکایت دارند و هنگام بالا رفتن از پله‌ها مدام ناله می‌کنند. این بیماران عمدتا آرتروز دارند. بیماری آرتروز یکی از شایع‌ترین مشکلات مفاصل در بین خانم‌های ایرانی است که البته بیشتر در سنین بالا بروز می‌کند.  برای آشنایی هرچه بیشتر شما با این مشکل و راه‌حل‌های آن پای صحبت‌های دکتر شهرام صادقی، متخصص طب فیزیکی  نشستیم.
آقای دکتر ابتدا بفرمایید آرتروز چیست و چه بخش‌هایی از بدن را درگیر می‌کند؟ آرتروز یا استئوآرتریت شایع‌ترین بیماری از دسته التهاب مفاصل است. در این بیماری غضروف مفصل صدمه دیده و کم‌کم از بین می‌رود. آرتروز ممکن است هر مفصلی را درگیر کند اما مفاصل بزرگ که وزن بدن را تحمل می‌کنند مثل مفاصل زانو و ران و ستون فقرات بیشتر در معرض ابتلا هستند.
اصلی‌ترین علایم این بیماری چیست؟ آرتروز علایم زیادی دارد ولی 3 علامت آن شایع‌تر و مشخص‌تر هستند؛  اولی خشکی پس از استراحت است، به این معنی که گاهی اوقات وقتی مفصل به‌مدت طولانی بی‌حرکت مانده باشد و بخواهد فعالیت کند درد خواهد داشت. شاید دیده باشید که بیماران مبتلا به آرتروز زانو صبح‌ها که از خواب بیدار می‌شوند به سختی راه می‌روند اما بعد از مدتی کم‌کم راه رفتنشان به حالت عادی بازمی‌گردد. خشکی مفاصل بعد از یک دوره طولانی عدم‌فعالیت بسیار شایع است ولی به ندرت بیشتر از نیم ساعت طول می‌کشد. دومین علامت کاهش انطاف پذیری است؛ به‌همین دلیل بیماران مبتلا به آرتروز نمی‌توانند به‌راحتی مفاصل خود را خم و راست کنند و برای علامت بعدی هم می‌توان به درد در مفصل اشاره کرد. توصیه می‌شود کسانی که بیشتر از دو هفته چنین علایمی را در مفاصل خود دارند حتما به پزشک مراجعه کنند.

چه اتفاقی می‌افتد که کسی به آرتروز مبتلا می‌شود؟  ببینید علت ایجاد این بیماری هنوز به‌طور واضح شناخته نشده است ولی چند عامل وجود دارد که می‌تواند زمینه‌ساز ابتلا به آرتروز باشد، یکی سن بالا است که  این بیماری معمولا در افراد بالای 40 سال دیده می‌شود. مورد دوم جنس، چون آرتروز در خانم‌ها بیشتر از آقایان بروز می‌کند ولی دلیل آن هنوز به‌درستی مشخص نشده است، مورد بعدی ناهنجاری‌های مادرزادی استخوانی و یا صدمه به مفصل است. آرتروز در ورزشکاران حرفه‌ای که مدام در معرض ضربه خوردن هستند بسیار شایع است مثلا در فوتبالیست‌ها. صدمات غیرورزشی مثل تصادفات رانندگی هم زمینه را برای آرتروز مهیا می‌کند.   آیا چاقی هم در ابتلا به آرتروز تأثیر دارد؟ به نکته خوبی اشاره کردید. چاقی خطر ابتلا به آرتروز را افزایش می‌دهد. به‌طور کلی هرچقدر وزن بالاتر باشد مفاصل بزرگ (مثل زانوها) باید بار و فشار بیشتری را تحمل کنند و در نتیجه خطر ابتلا به آرتروز در آنها بیشتر می‌شود. چاقی حتی احتمال بروز آرتروز در دست‌ها را هم افزایش می‌دهد.
این بیماری چه عوارضی دارد؟ متأسفانه این بیماری با گذشت زمان بدتر می‌شود و هنوز درمان قطعی برای آن یافت نشده است اما با کمک برخی روش‌های درمانی می‌توان درد ناشی از این بیماری را کاهش داده و کیفیت زندگی بیمار را بهبود بخشید. حدود یک سوم بیماران مبتلا به آرتروز ممکن است دچار ناتوانی‌های شدیدی شوند. گاهی درد و ناراحتی مفصل آنقدر شدید می‌شود که بیمار نمی‌تواند از آن مفصل استفاده کند.   به روش‌هایی برای کاهش درد و مشکل بیمار اشاره داشتید. این روش‌ها شامل چه مواردی هستند؟ در موارد بسیار شدید آرتروز جراحی تعویض مفصل توصیه می‌شود اما قبل از جراحی معمولا روش‌های مختلفی پیشنهاد می‌شود که تا حد امکان کار به جراحی ختم نشود که یکی از آنها استراحت دادن به مفصل دردناک است. بیمار باید در هر ساعت دست کم ده دقیقه به مفصل خود استراحت بدهد و سعی کند تاحد امکان فعالیت‌های بدنی خود را طوری تنظیم کند که مفصل مبتلا کمتر فعال باشد. روش دیگر ورزش کردن است که باید حتما با نظارت و اجازه پزشک انجام شود تا مشکل مفصل را تشدید نکند یا باعث بروز درد جدیدی نشود. ورزش‌های سبک و مفرح مثل پیاده‌روی و شنا بیشتر توصیه می‌شوند. با ورزش کردن، عضلات اطراف مفاصل تقویت شده و ثبات مفصل افزایش پیدا می‌کند. البته ورزش کردن نباید باعث بروز درد در مفصل شود و اگر چنین اتفاقی رخ داد فورا  ورزش را متوقف کنید. درافرادی که اضافه وزن دارند کم کردن وزن باید حتما مدنظر قرار گیرد. البته رژیم گرفتن و ورزش کردن برای کاهش وزن باید تحت نظر پزشک انجام شود. برای کاهش درد ناشی از آرتروز هم می‌توان از کیسه یخ استفاده کرد. در اغلب موارد پزشک برای بیمار داروهای ضد‌درد و ضد‌التهاب تجویز می‌کند که در کاهش درد مفصل مؤثر است.
کمی هم درباره روش‌های جراحی برای درمان آرتروز توضیح دهید. ببینید این روش‌ها از پاکسازی فضای مفصلی تا تعویض کامل مفصل متفاوت هستند و جراح برحسب شدت بیماری از یکی از این روش‌ها استفاده می‌کند. بیماران توجه داشته باشند که جراحی زمانی توصیه می‌شود که درمان‌های دیگری که به تعدادی از آنها اشاره شد مؤثر واقع نشده باشند و بیمار قادر به انجام فعالیت‌های عادی روزمره خود نباشد.
برای بیماران مبتلا به آرتروز چه توصیه‌هایی دارید؟ مهم‌ترین نکته برای بیماران مبتلا به آرتروز به‌کارگیری روش‌هایی است که باعث کاهش درد و ناراحتی‌شان شود. مثل تمام بیماری‌های دیگر داشتن یک رژیم غذایی مناسب و سالم مفید خواهد بود. بیمار باید به حد کافی مواد مورد نیاز بدن خود را از طریق غذا تامین کند چون اگر تغذیه نامناسب باشد بدن هم ضعیف می‌شود و به تبع آن مقابله با بیماری دشوارتر می‌شود.

اگر پزشک برای شما داروی ضددرد تجویز کرده حتما سروقت آن‌را بخورید چون اگر درد شروع شود و بعد شما تازه مسکن مصرف کنید درد دیرتر و سخت‌تر کنترل می‌شود اما مصرف مرتب و طبق دستور پزشک باعث می‌شود شدت حملات درد کاهش یابد. سعی کنید از مفصل بیمار خود کمتر کار بکشید. مثلا اگر مفاصل انگشتان یک خانم مشکل دارد بهتر است از کیفی استفاده کند که روی شانه می‌افتد نه کیفی که باید با انگشتان دائما در دست گرفته شود. اگر دست شما مشکل دارد سعی کنید برای برداشتن اجسام از دست سالم خود بیشتر استفاده کنید تا فشار کمتری روی مفصل دردناک وارد شود. بیمارانی که در مفصل زانو یا ران دچار مشکل هستند بهتر است درصورت صلاحدید پزشک از عصا موقع راه ‌رفتن استفاده کنند.

سعی کنید بدنتان در هنگام راه رفتن یا نشستن، در وضعیت صحیحی قرار داشته باشد. آب درمانی، هم به‌عنوان ورزش و هم به‌عنوان عاملی جهت تصحیح وضعیت ایستادن و راه رفتن می‌تواند به شما کمک کند. پزشکتان شما را درباره وضعیت صحیح و غلط قرارگیری بدن راهنمایی خواهد کرد.

برچسب: ،
ادامه مطلب

در سرماخوردگی اغلب تب بالا و آنچنانی دیده نمی شود. در آنفلوآنزای فصلی تب را یک نشانه شایع باید دانست. در اغلب موارد ابتلا به آنفلوآنزای H1N1 تب بالای 3/38 معمولاً دیده می شود... 

1 - تب :
در سرماخوردگی اغلب تب بالا و آنچنانی دیده نمی شود. در آنفلوآنزای فصلی تب را یک نشانه شایع باید دانست. در اغلب موارد ابتلا به آنفلوآنزای H1N1 تب بالای 3/38 معمولاً دیده می شود.

2 - سرفه : تفاوت اصلی سرفه در آنفلوآنزای H1N1 با نوع فصلی و سرما خوردگی خلط دار بودن آن است.

3 - درد : معمولاً درد عضلانی در سرماخوردگی دیده نمی شود. در صورتی که به ترتیب در نوع فصلی و H1N1 درد خفیف تا متوسط و شدید شایع است.

4 - احتقان بینی : در سرماخوردگی احتقان بینی شایع است و معمولاً هم بین 7 تا 10 روز خودبخود بهبود می یابد. گرفتگی بینی در آنفلوآنزای H1N1 شایع نیست اما در نوع فصلی آبریزش بینی نشانه شایعی است.

5 - لرز : مانند تب ، لرز هم در سرماخوردگی شایع نیست.در حالی که در نوع فصلی آنفلوآنزا بصورت خفیف می تواند بروز یابد و در مورد H1N1 هم بیش از نیمی از مبتلایان لرز را تجربه می کنند.

6 - احساس ضعف و خستگی : به همان اندازه که در سرما خوردگی چنین مسئله ای خفیف است در مورد H1N1 شدید می باشد.

7 - عطسه : در سرماخوردگی و آنفلوآنزای فصلی برخلاف H1N1 نشانه شایعی است.

8 - ظهور علائم : علائم سرماخوردگی در عرض چند روز ظاهر می شوند و معمولاً هم در همین زمان بهبود از بیماری تجربه می گردد. در مورد آنفلوآنزای فصلی با گذشت چند روز ممکن است علائم جدیدی هم علاوه بر آنچه گفته شد نظیر اسهال ، استفراغ ، بی اشتهایی و غیره به سراغ بیمار بیاید. برخلاف این دو مورد ، علائم آنفلوآنزای H1N1 به سرعت و در عرض 3 تا 6 ساعت ، بیمار تب بالا و درد را تجربه می کند و با اسهال ادامه می یابد و معمولاً هم این علائم تا هفت روز ممکن است بیمار را به زحمت اندازد.

9 - سردرد : معمولاً در سرماخوردگی سر درد دیده نمی شود اما تعدادی از مبتلایان به آنفلوآنزای فصلی آنرا تجربه می کنند.این در حالی است که اغلب مبتلایان به نوع H1N1 ، از سردرد شکایت دارند.

10 - گلو درد : در سرماخوردگی و نوع فصلی آنفلوآنزا گلودرد شایع است اما در نوع H1N1 آنچنان شایع نیست.

چهار توصیه کلیدی :
1 - اگر دستمال همراه ندارید ، سعی کنید هنگام سرفه یا عطسه قسمت داخلی بازو و آرنج را جلوی دهانتان بگیرید.

2 - به مدت 20 ثانیه مرتب در طول روز دست هایتان را با آب گرم و صابون بشویید.می توانید در ذهنتان عبارت تولدت مبارک را مرور کنید یا یکبار حروف الفبا را از ذهن خود بگذرانید. مطمئن باشید در این صورت 20 ثانیه را سپری می کنید. البته خیلی تند اینکار را نکنید!!!

3 - اگر صابون و آب گرم در اختیارتان نیست می توانید بجای آن از ژلهای ضد عفونی کننده دست استفاده کنید. لابلای انگشتان را فراموش نکنید!

4 - تا جایی که ممکن است از دست دادن با دیگران و روبوسی پرهیز کنید و دستتان را به چشم و دهان و بینی خود نمالید

برچسب: ،
ادامه مطلب

محققان 16 نفر را که به اندازه 10 درصد از چای خود را با شیر مخلوط می‌کردند مورد بررسی قرار دادند. نتیجه اینکه تا دو ساعت بعد تاثیر انتی اکسیدانی چای از بین رفته بود. نتایج فوق در مورد تمشک و برخی از سبزیجات دارای برگ سبز نیز مشابه بود.

با توجه به اینکه آنتی اکسیدان موجود در میوه ها و سبزیجات تازه و سالم و همچنین موجود در چای سبز با جذب رادیکالهای آزاد مانع از بروز انواع سرطان می‌شود، مصرف توام شیر با اینگونه مواد با خنثی کردن این تاثیر امکان ابتلا به انواع سرطان و در عین حال برخی از بیماریهای مزمن مانند بیماریهای قلبی را افزایش می‌دهد.

حتی مشخص شده تاثیر کاکائوی محلول در شیر به اندازه تاثیر شکلات و شیر مجزا نیست.

برچسب: ،
ادامه مطلب

رئیس انستیتو تغذیه و صنایع غذایی ایران،گفت:اما عادات ناصحیح و همراه کردن بعضی از آنها با هم قدرت جذب را کاهش می‌دهد،به طوری که مصرف ماست همراه با غذاهای گوشتی از جمله آنهاست. 
دکتر احمدرضا درستی با بیان این مطلب گفت:ماست از جمله لبنیاتی است که برای بدن لازم و ضروری است،در عین حال گوشت نیز با پروتئین و ویتامین 12 B موجود در آن از جمله مواد مورد نیاز انسان است اما در صورت مصرف همزمان این دو با هم،میزان جذب آهن توسط بدن کاهش می‌یابد.
وی دلیل این امر را یکی بودن ناقل آنها عنوان کرد و افزود:خوردن گوشت و ماست با هم موجب می‌شود میزان زیادی کلسیم و آهن وارد بدن شود اما میزان جذب آن کمتر از میزان وجود آنها در غذا و بدن بوده و میزان جذب آنها بسیار کمتر خواهد شد.
دکتر درستی توصیه کرد: حتی‌الامکان باید یک ساعت پس از مصرف غذای گوشتی،ماست خورده شود و یا اگر به هر دلیلی امکان خوردن ماست ساعاتی بعد از مصرف غذا نیست بنابراین بهتر است ابتدا غذا صرف شود و سپس در اتمام غذا،ماست بخورید.در نهایت نیز اگر کودکان یا افرادی که نمی‌توانند هر کدام از آنها را به تنهایی مصرف کنند خوردن هر دو ماده با هم منع نمی‌شود.

برچسب: ،
ادامه مطلب

ما کارهایی وجود دارد که می‌تواند با انجام دادن آنها یا انجام ندادن‌شان خطر ابتلا را کاهش دهید.

1- به جای بوسیدن دوستان و اطرافیان خود،‌ همدیگر را در آغوش بگیرید.
بغل کردن و یا در آغوش گرفتن کمتر باعث انتقال عفونت یا ذرات ریز که حاوی ویروس آنفلوآنزا است از بینی یا دهان می‌شود. اما ممکن است که شما بخواهید از هرگونه تماس و نزدیکی با فردی که سرفه می‌کند آب‌ریزش بینی دارد و یا سایر نشانه‌های آنفلوآنزا را دارد پرهیز کنید.
2- دست‌های‌تان را طبق اصول بهداشتی بشویید.
شستن دست‌ها بهترین راه محافظت از ابتلا به این بیماری است. مخصوصا وقتی در مکان‌های شلوغ رفت و آمد می‌کنید. همچنین وقتی در جایی هستید که ممکن است ویروس آنفلوآنزا به اشیایی که توسط افراد زیادی لمس شده است. بعد از گرفتن دستگیره در ماشین، یا وقتی در داخل اتوبوس یا مترو هستید و میله‌های اتوبوس و مترو را هنگام ایستادن گرفته‌اید حتما بعد از پیاده‌ شدن دست‌هایتان را بشویید. 3- به شستن دست‌هایتان عادت کنید.
(سعی کنید از سینک دستشویی‌هایی استفاده کنید که دارای آب روان و شیرهای اتوماتیک است)دست‌های‌تان را با آب روان گرم و صابون و ترجیحا مایع صابون بشویید.حداقل به مدت 15 تا 20 ثانیه دست‌هایتان را به هم بمالید و سپس آب‌کشی کنید. شیرهایی که اتوماتیک هستند بسیار مناسب هستند چرا که در صورتی که ویروس آنفلوآنزا به شیرآلات بچسبد تا ساعت‌ها در آن سطح زنده می‌ماند.اگر شیر اتوماتیک نبود از یک دستمال تمیز و یک بار مصرف برای بستن شیر استفاده کنید.

4- هنگام خرید و تهیه لیستی از لوازم مورد نیاز از خودکار مشخص خود استفاده کنید.
چرا که ممکن است ویروس از فرد مبتلا به خودکار منتقل شده باشد و در این صورت شما هم بیمار شوید. پس بهتر است همیشه یک خودکار برای کارهای شخصی خود داشته باشید.
  5- هنگام عطسه دهان‌تان را به طرف بازوهای‌تان بگیرید.
این کار به شما کمک می‌کند که ویروس به دست‌های‌تان هم منتقل نشود و از عفونت مجدد در شما و دیگران جلوگیری می‌کند. البته این کار ممکن است در ابتدا از نظر شما و هم اطرافیان‌تان کاری عجیب به نظر بیاید. اما کاری بهداشتی است و از گسترش بیماری جلوگیری می‌کند.
  6- دست ندهید.
برای محافظت خود از انتقال میکروب‌های دیگران از دست دادن بعد از سلام و احوا‌پرسی اجتناب کنید. سر خود را تکان دهید و یا برای ابراز احساسات به دوستان و اطرافیان لبخند بزنید. اگر حتما باید دست بدهیدن بعد از دست دادن دست‌هایتان را بشویید.
  7- از صفحه کلید و موس دیگران استفاده نکنید.
حدالمقدور سعی کنید از وسایل شخصی در محیط کار استفاده کنید و اگر مجبورید از وسایل مشترک در محل کارتان استفاده کنید قبل از خوردن غذا و یا میان‌وعده و نوشیدنی حتما دست‌هایتان را با آب‌ولرم و صابون بشویید. جرم‌ها و میکروب‌ها می‌توانند حتی ساعت‌ها روی این وسایل بمانند و سبب انتقال بیماری به ما شوند.
سعی کنید وسایل خود را با دیگران به طور شریکی استفاده نکنید. می‌توانید برای جلوگیری از انتقال این آلودگی‌ها هر از گاهی با الکل وسایل کامپیوتر خود را تمیز کنید.

8- هرگز به چشم‌ها، بین‌ و دهان‌تان دست نمالید.
لمس کردن صورت و چشم‌ها و بینی به طور مکرر راه ساده‌ای برای انتقال و ویروس‌ها و میکروب‌هاست.از طریق مالش چشم، دهان و بینی میکروب‌ها به راحتی قادرند وارد بدن شوند ممکن است شما اصلا متوجه این کار نباشید اما اگر این عادت را دارید بیشتر مراقب باشید.

9- بعد از تعویض پوشک بچه و لباس‌های زیر کودک خود حتما دست‌هایتان را بشویید.
البته این کاری است که همیشه باید انجام دهید اما از زمانی که آنفلوآنزای نوع A شایع شده است کودکانی که بهر مهد می‌روند هم در معرض خطر هستند. از آنجایی که این بیماری ممکن است سبب اسهال، تهوع و استفراغ و ناراحتی گوارشی هم شود افراد مراقب کودکان در مهدها و در مدرسه حتما باید مراقب باشند که بعد از تعویض لباس و پوشک حتما دست‌هایشان را بشویند.


برچسب: ،
ادامه مطلب

* توجه داشته باشید ، شستن زیاد دست ، باعث خشکی بیشتر آن می شود .

* سعی کنید دست های خود را کمتر بشویید و اگر مجبور شدید ، فقط کف دست را بشویید . چرا که پوست روی دست حساس تر است .
  * سعی کنید برای خشک کردن دست ، از حوله های نخی استفاده کنید . البته خشک کردن دست فقط در حدی باشد که آب آن گرفته شود و مقداری رطوبت روی آن باقی بماند .

* در ضمن از شستن دست با آب داغ پرهیز کنید .

* کرم های مرطوب کننده نیز تاثیر خوبی بر پوست دارند .

* هنگام شست و شوی ظرف ها حتماً از دستکش استفاده نمایید .

* همچنین هنگام انجام کاری که با گرد و خاک زیاد همراه است ، استفاده از دستکش های نخی لازم است ، زیرا گرد و خاک یکی از عوامل خشکی پوست محسوب می شود .

* در روزهای سرد نیز ، هنگام خروج از منزل از دستکش پشمی استفاده نمایید ، چون سرما نیز یکی دیگر از عوامل خشکی پوست دست به شمار می آید .
  برای نرمی پوست دست چه باید کرد؟
3/1 فنجان گلیسیرین ، 3/1 فنجان روغن زیتون ، یک قاشق سوپ خوری آبلیمو و یک قاشق سوپ خوری روغن بادام را با یکدیگر مخلوط کرده ، در شیشه ای در بسته نگهداری کنید و هر شب با پنبه به پوست دست خود بمالید.
قابل ذکر است که این محلول را نمی توان مدت زیادی نگهداری کرد. اگر روی دست های شما قرمز ، خشک و ملتهب و ترک خورده است ، کمی گلیسیرین و به اندازه 3/1گلیسیرین ، آب لیمو را در شیشه ای ریخته ، تکان دهید و 2 یا 3 با در روز و شب با پنبه روی دست بمالید . پس از مدت کوتاهی از نرمی و لطافت دست های خود حیرت زده خواهید شد.
یکی دیگر از مخلوط هایی که پوست دست ها را نرم و لطیف می سازد ، مخلوط گلیسرین ، آب گوجه فرنگی تازه و کمی نمک است. روش دیگر قرار دادن دست ، در آرد جو است . به این ترتیب که دست را در یک کاسه محتوی آرد جو قرار داده ، به آرامی ماساژ دهید. سپس با آب سرد بشویید و کرم بمالید . بعد از چند دقیقه دوباره روی دست ها کرم بمالید . این کار سلول های مرده پوست که ایجاد خشکی کرده اند، را از بین می برد .

برچسب: ،
ادامه مطلب

  شرح بیماری کم‌کاری‌ تیرویید عبارت‌ است‌ از کاهش‌ فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری غده‌ تیرویید که‌ باعث‌ کاهش‌ تولید هورمون‌های‌ تیروییدی‌ می‌شود. غده‌ تیرویید یک‌ غده‌ پروانه‌ای‌ در جلوی‌ گردن‌ است‌. تقریباً تمام‌ فرایندهای‌ متابولیک‌ تحت‌تأثیر هورمون‌های‌ تیروییدی‌ قرار می‌گیرند. کم‌کاری‌ تیرویید در هر دو جنس‌ و در هر سنی‌ رخ‌ می‌دهد، اما در زنان‌ میانسال‌ شایع‌تر است‌.    علایم‌ شایع‌ نامحتمل‌ است‌ که‌ تمام‌ علایم‌ زیر در یک‌ فرد وجود داشته‌ باشند، اما اکثر بیماران‌ دارای‌ چندین‌ علامت‌ از علایم‌ زیر هستند:
کم‌ شدن‌ تحمل‌ به‌ سرما
کم‌ شدن‌ اشتها
یبوست‌
درد قفسه‌ سینه‌
موی‌ خشن‌ یا با رشد کند
کند، تند، یا نامنظم‌ بودن‌ ضربان‌ قلب‌
افزایش‌ وزن‌ یا برعکس‌، لاغری‌ شدید
بی‌حالی‌ یا شل‌ بودن‌، یا برعکس‌، بی‌قرار بودن‌
خواب‌آلودگی‌ یا برعکس‌، بی‌خوابی‌
اختلال‌ روانی‌، از جمله‌ افسردگی‌، روان‌پریشی‌، یا ضعیف‌ شدن‌ حافظه‌
تجمع‌ مایع‌ در بدن‌، خصوصاً در اطراف‌ چشم‌ها
حالت‌ خمودگی‌ در صورت‌ و پایین‌ افتادگی‌ پلک‌ها
خشن‌ شدن‌ پوست‌
کم‌ شدن‌ تحمل‌ به‌ داروها
کم‌ شدن‌ میل‌ جنسی‌ و ناباروری‌
اختلالات‌ قاعدگی‌
کم‌خونی‌
کرختی‌ یا سوزن‌ سوزن‌ شدن‌ دست‌ها و پاها
کلفت‌ یا خشن‌ شدن‌ صدا    علل‌ گاهی‌ ناشناخته‌ است‌. شایع‌ترین‌ علل‌ عبارتند از:
بیماری‌های‌ خودایمنی‌، که‌ در طی‌ آنها دستگاه‌ ایمنی‌ بدن‌ عملکرد غیرطبیعی‌ دارد و به‌ غده‌ تیرویید حمله‌ می‌برد.
درمان‌ با ید رادیواکتیو
جراحی‌ برای‌ درمان‌ پرکاری‌ تیرویید
کمبود ید در رژیم‌ غذایی‌
کاهش‌ فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری غده‌ هیپوفیز، که‌ ترشح‌کننده‌ هورمون‌ محرک‌ تیرویید است‌.
داروهایی‌ مثل‌ لیتیم‌ که‌ از فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری تیرویید می‌کاهند.     عوامل تشدید کننده بیماری سن‌ بالای‌ 60 سال‌ چاقی‌
جراحی‌ برای‌ درمان‌ پرکاری‌ تیرویید
درمان‌ با اشعه‌ ایکس‌    پیشگیری‌ راه‌ خاصی‌ برای‌ پیشگیری‌ از کم‌کاری‌ اولیه‌ تیرویید وجود ندارد.
پس‌ از جراحی‌ تیرویید یا تخریب‌ تیرویید توسط‌ اشعه‌ درمانی‌، تا آخر عمر هورمون‌ تیرویید به‌ صورت‌ قرص‌ باید دریافت‌ شود.    عواقب‌ مورد انتظار معمولاً با دادن‌ هورمون‌ تیرویید و تنظیم‌ دقیق‌ مصرف‌ آن‌ قابل‌ درمان‌ است‌. هورمون‌ درمانی‌ عبارت‌ است‌ از فراهم‌ آوردن‌ تیروییدی‌ به‌ اندازه‌ کافی‌ برای‌ بدن‌ تا کارایی‌ عملکردهای‌ طبیعی‌ بدن‌ حفظ‌ شود. امکان‌ دارد تا چندین‌ ماه‌ نیاز به‌ ارزیابی‌ پزشکی‌ وجود داشته‌ باشد تا مقدار مناسب‌ هورمون‌ تیروییدی‌ که‌ باید داده‌ شود معلوم‌ شود. در صورتی‌ که‌ درمان‌ قطع‌ شود، بیماری‌ عود می‌کند.     عوارض‌ احتمالی‌ اغمای‌ میکسدم‌ ـ که‌ عارضه‌ تهدیدکننده‌ جان‌ بیمار است‌.
افزایش‌ استعداد ابتلا به‌ عفونت‌ها
بروز بحران‌ غده‌ فوق‌کلیوی‌ در اثر درمان‌ شدید کم‌کاری‌ تیرویید
ناباروری‌
درمان‌ زیاده‌ از حد به‌ مدت‌ طولانی‌ می‌تواند باعث‌ کاهش‌ تراکم‌ معدنی‌ استخوان‌ شود.     درمان‌     اصول‌ کلی‌ آزمایش‌ خون‌ از نظر هورمون‌های‌ تیروییدی‌. با آزمایش‌ می‌توان‌ تشخیص‌ کم‌کاری‌ تیرویید را مسجل‌ کرد اما نمی‌توان‌ مشخص‌ کرد که‌ چه‌ میزان‌ هورمون‌ برای‌ درمان‌ لازم‌ است‌.
اهداف‌ درمان‌ عبارتند از تجویز هورمون‌ تیرویید و شناسایی‌ علایم‌ برای‌ پیشگیری‌ از زیاد بودن‌ یا کم‌ بودن‌ مقدار هورمون‌ تیرویید تجویز شده‌
اگر موارد اورژانسی‌ رخ‌ دهد مثل‌ اغمای‌ میکسدم‌ (بسیار به‌ ندرت‌ در هوای‌ گرم‌ رخ‌ می‌دهد، اما در هوای‌ سرد شایع‌تر است‌)، امکان‌ دارد نیاز به‌ بستری‌ شدن‌ وجود داشته‌ باشد.    داروها هورمون‌ تیرویید تجویز خواهد شد. میزان‌ مصرفی‌ برحسب‌ سن‌، وزن‌، جنس‌، ظرفیت‌ عملکرد تیرویید، سایر داروهای‌ مصرفی‌ و عملکرد روده‌ تعیین‌ می‌شود.     فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری محدودیتی‌ برای‌ آن‌ وجود ندارد. تا حدی‌ که‌ می‌توانید فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری خود را حفظ‌ کنید.     رژیم‌ غذایی‌ رژیم‌ خاصی‌ برای‌ کم‌کاری‌ تیرویید توصیه‌ نمی‌شود. با خوردن‌ رژیم‌ پرفیبر از بروز یبوست‌ جلوگیری‌ به‌ عمل‌ آورید.     درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟ اگر شما یا یکی‌ از اعضای‌ خانواده‌تان‌ علایم‌ کم‌کاری‌ تیرویید را دارید.
اگر علایم‌ در عرض‌ 3 هفته‌ از شروع‌ درمان‌ رو به‌ بهبود نگذارند.
اگر دچار علایم‌ جدید و غیر قابل‌ توجیه‌ شده‌اید. داروهای‌ مورد استفاده‌ در درمان‌ ممکن‌ است‌ عوارض‌ جانبی‌ به‌ همراه‌ داشته‌ باشند.
اگر اغما یا تشنج‌ رخ‌ دهد، فوراً باید درخواست‌ کمک‌ اورژانس‌ شود

برچسب: ،
ادامه مطلب

خانمی با خوشحالی از سر کار به خانه می‌آید تا به شوهرش خبرهای خوبی بدهد. وقتی به خانه می‌رسد با هیجان به شوهرش اطلاع می‌دهد که در شغلش ترفیع یافته است و می‌خواهد جزئیات را مو به مو با او در میان بگذارد. اما شوهر، طبق معمول، تمایلی به صحبت کردن و یا شنیدن نشان نمی‌دهد. او تنها لبخندی می‌زند و تبریک می‌گوید و سپس به سراغ کارهای خود می‌رود. این خانم برای هزارمین بار از خود می‌پرسد که چرا او و شوهرش خیلی کم با هم حرف می‌زنند و چرا او تمایلی ندارد در مورد ارتقای شغلی من بیشتر بداند. این خانم می‌گوید: «من می‌دانم که او به من اهمیت می‌دهد و از پیشرفت من خوشحال می‌شود. هر وقت از او می‌پرسم آیا مشکلی وجود دارد، می‌گوید نه، همه چیز عالی است، اما به گمان من این‌طور نیست. در حقیقت، سکوت او به شدت بر رابطه ما تأثیر گذاشته. من احساس آزردگی، عصبانیت و گیجی می‌کنم.»

روان‌شناسان می‌گویند که درمان سکوت بر 50 تا 70 درصد از زندگی‌های زناشویی تأثیر می‌گذارد. دبورا تانن، زبان‌شناس، می‌گوید در آغاز رابطه، مرد بیشتر صحبت خواهد کرد تا خواسته‌های خود را اعمال کند. سپس، به تدریج، صحبت‌های او کمتر و کمتر می‌شود. اما زن هنگامی که با مردی احساس راحتی کند، بیشتر صحبت می‌کند. یکی از عمده‌ترین دلایلی که زنان و شوهرانشان در ارتباط برقرار کردن با همدیگر مشکل دارند این است که آنها تصورات متفاوتی ازموضوع صحبت خود دارند. در ادامه سه شکایت رایج‌تری که زنان در این مورد دارند ذکر می‌شود.

برای زن گفت‌وگو نشان‌دهنده دلبستگی، علاقه و محبت است. اما برای مرد گفت‌وگو کار است، زیرا آنها از آن برای تحت تأثیر قرار دادن دیگران و بازگو کردن اطلاعات استفاده می‌کنند.

در مورد احساساتش حرف نمی‌زند

برخی زن‌ها می‌گویند که شوهرانشان هنگامی که ناراحت یا افسرده‌اند صحبت نمی‌کنند. این سکوت برای زنان کشنده است، زیرا به فکر فرو می‌روند که چه مشکلی پیش آمده است.

روان‌شناسان می‌گویند که این به طور طبیعی اتفاق می‌افتد. زیرا پسران و دختران در طول دوران رشد می‌آموزند که هیجاناتشان را به طور متفاوتی ابراز کنند. طی دوران رشد، دختران برای اینکه احساساتشان را بروز دهند تشویق می‌شوند و پسران می‌آموزند که این کار زنانه، بیهوده و بی‌نتیجه است. بنابراین، مردان با در خود فرو رفتن به این فکر می‌کنند که برای مواجهه با مشکل چه راهکارهایی وجود دارد.

پیگیر حرف نمی‌شود و گفت‌وگو را ادامه نمی‌دهد

نوع گفت‌وگوی زنان که گفت‌وگوی آزاد است اغلب باعث می‌شود که مردان دنبال حرف را نگیرند. زنان به جزئیات شخصی علاقه‌مندتر هستند. آنها از شوهرانشان انتظار دارند در این نوع گفت‌وگو شرکت کنند، اما اغلب مردها نمی‌دانند چگونه می‌توانند این کار را بکنند. برای مرد صحبت صمیمی به معنای حرف زدن از احساسات و جزئیات شخصی نیست. مرد تمایل دارد در مورد مباحث تکلیف محوری مثل فرستادن بچه‌ها به دانشگاه و افزایش مالیات و حقوق بحث کند. او نمی‌تواند به موضوعی بپردازد که نمی‌تواند بر آن تأثیر بگذارد.
با همه صحبت می‌کند، جز من

--------------------------------------------------------------------------------

با همه صحبت می‌کند، جز من

برخی زن‌ها گله می‌کنند هنگامی که شوهرانشان از سر کار به خانه می‌آیند، به آنها می‌گویند حوصله صحبت کردن ندارند، چون خیلی خسته‌اند اما اگر همان موقع یک دوست با آنها تماس بگیرد، زمان زیادی با او صحبت می‌کنند. برای زن گفت‌وگو نشان‌دهنده دلبستگی، علاقه و محبت است. اما برای مرد گفت‌وگو کار است، زیرا آنها از آن برای تحت تأثیر قرار دادن دیگران و بازگو کردن اطلاعات استفاده می‌کنند. در خانه آنها تمایل دارند آرامش داشته باشند و دوست ندارند بحث کنند.

زنان و مردان به رغم دیدگاه‌های متفاوتشان، می‌توانند مشکلات ارتباطی‌شان را حل کنند. پس برای اینکه شوهرتان با شما درد دل کند این راهبردها را به کار گیرید:

زمان مناسبی را برای گفت‌وگو انتخاب کنید: این مسئله بسیار مهم است. شما ممکن است که بسیار علاقه‌مند باشید که بعد از بازگشت از کار، با شوهرتان صحبت کنید، اما او در آن موقع نیاز به آرامش داشته باشد. پس بهترین راه این است که بعداً گفت‌وگو کنید.

در مقابل سکوت شوهرتان سکوت نکنید: گاهی اوقات سکوت مرد باعث ایجاد احساس ناکامی و عصبانیت در زن می‌شود. برای اجتناب از این موقعیت، موقعی که شوهرتان پاسخ نمی‌دهد سکوت نکنید. به او بگویید: «می‌توانی به من بگویی چرا برای تو سخت است بگویی به چه فکر می‌کنی؟» اگر او باز هم پاسخ نداد، راحت از کنار سکوتش رد نشوید. به او بگویید تمایل دارید در مورد آینده صحبت کنید. او را متوجه کنید که شما انتظار شنیدن پاسخ دارید.

جزئیات را بپرسید: سؤالات دقیق بپرسید. این‌گونه سؤال نکنید که «امروز کار چطور بود؟»، زیرا او می‌تواند در یک کلمه جواب بدهد که عالی بود یا افتضاح بود. در مقابل، از جزئیات کارش سؤال کنید. مشخص‌تر شدن سؤال باعث می‌شود که او با احتمال بیشتری به سؤال شما به طور جزئی و با دقت پاسخ بدهد.

یاد بگیرید که سازنده بحث کنید. از به کار بردن الفاظ منفی، جملاتی که با «تو هرگز...» یا «تو همیشه...» شروع می‌شوند، ایجاد احساس گناه و دوباره مطرح کردن اشتباهات گذشته اجتناب کنید. در مورد اینکه اکنون چه احساسی دارید صحبت کنید و به نقشتان در بروز مشکل اشاره کنید.

مراقب اشاره‌های غیرکلامی‌تان باشید: اگر شما هنگام صحبت کردن کتاب ورق بزنید، کار را برای اینکه شوهرتان ساکت بماند آسان کرده‌اید. برای بهتر شدن گفت‌وگو سعی کنید حالت چهره‌تان خنثی باشد، بدنتان آرام و لحن صدایتان نه بسیار بلند باشد، نه بسیار آرام. در ضمن تماس چشمی برقرار کنید.

علائق مشترکتان را توسعه دهید: زوج‌هایی که همه توجهشان را بر بچه‌ها یا کارشان متمرکز می‌کنند اغلب درمی‌یابند که بسیار کم با همدیگر صحبت می‌کنند. شرکت در فعالیت‌های متفاوت و جدید از جمله پیاده‌روی ومسافرت همراه با همسرتان باعث می‌شود که شما به مقدار بسیار بیشتری با همدیگر صحبت کنید.

با دقت گوش دهید: هنگامی که شوهرتان صحبت می‌کند، به حرف‌های او توجه کنید و اجازه ندهید ذهنتان منحرف شود. مهارت‌های گوش فرادادن فعال را به کار ببرید. چیزی را که شوهرتان می‌گوید به زبان خودتان بازگو کنید. هنگام صحبت او مخالفت نکنید و وسط حرف‌هایش نپرید. گوش فرا دادن فعال می‌تواند به او کمک کند تا راحت باشد.

منصفانه بحث کنید: اکثر زوج‌ها نمی‌دانند که چگونه بحث سالمی داشته باشند. بسیاری از مردان تلاش می‌کنند به طور کلی از بحث کردن اجتناب کنند، زیرا می‌ترسند که این بحث تبدیل به یک مشاجره توان‌فرسا شود. برای مقابله با این مسئله یاد بگیرید که سازنده بحث کنید. از به کار بردن الفاظ منفی، جملاتی که با «تو هرگز...» یا «تو همیشه...» شروع می‌شوند، ایجاد احساس گناه و دوباره مطرح کردن اشتباهات گذشته اجتناب کنید. در مورد اینکه اکنون چه احساسی دارید صحبت کنید و به نقشتان در بروز مشکل اشاره کنید. همه تقصیرها را به گردن شوهرتان نیندازید؛ حتی اگر فکر می‌کنید واقعاً در این مورد خاص او مقصر است.

از مشاوران و روان‌شناسان کمک بگیرید: اگر شما راهبردهای بالا را به کار گرفتید اما هنوز مشکل وجود دارد، سراغ مشاور بروید

برچسب: ،
ادامه مطلب

بهداشت وزیبایی لب ها

مالیدن اندکی وازلین یا پماد آ+ د(d+a ) بر روی لب ها موجب نرمی انها می شود این نکته را به ویژه در زمستان که لب ها دچار خشکی و ترک خوردگی و سرمازدگی می شوند به یاد داشته باشید اندکی وازلین یا پماد ویتامین آ+ د موجب تسکین والتیام ترک خوردگی لب ها می شود

زیبایی و درخشندگی
اگر احساس میکنید لب ها یتان رنگی مات و خشک دارند پس از مالیدن روژ بر انها اندکی وازلین را در خط دور لب بمالید به این ترتیب لبها حالتی براق و زیبا پیدا می کنند

شقاق گوشه لبها
اگر دچار زخم گوشه ی لب شده اید مقداری "الکل کامفر " از دارو خانه خریداری کنید و روزی سه بار با پنبه روی ضا یعه بمالید البته اگر عفونی باشد باید به پزشک مراجعه نموده و آنتی بیوتیک مناسب دریافت کرد

پاک کردن روژ
ابتدا با یک دستمال کاغذی روژ را پاک کنید روژ را پاک کنید سپس مقداری ادکلون روی یک دستمال کاغذی دیگر بریزید لبها را با آن کاملا پاک کنید این کار باعث می شود تمام روژ از سطع لب پاک شود

چهره ی خندان
اگر هنگام مالیدن روژ بر لبها از وسط لب ها به طرف گوشه ها بروند و گوشه ی لبها را به طرف بالا روژ بزنید (البته نه روی پوست گونه) موجب میشود چهره بشاش به نظر برسد و نیز از احساس کشیدگی پوست اطراف لب جلو گیری میکند

روژ پایدار
پس از مالیدن روژ لب لبها را با تماس دان یک دستمال کاغذی به آستگی خشک کنید سپس دو باره یک لایه روژ بزنید و مجددا با دستمال کاغذی سظع آن را خشک کنید انگاه سطع روژ را با یک لایه نازک وازلین بپوشاند به این ترتیب یک رنگ مقاوم و براق و درخشنده که به سهولت پاک نمیشود خواهید داشت

اگر میخواهید لبهایتان کوچکتر به نظر برسند
بسیاری از خانمها تمایل دارند لبهایشان کوچکتر از انچه هست به نظر برسد برای این منظور ابتدا یک کرم پایه کرم زیر ارایش ) بر روی لبها بمالید سپس دور لبها را با یک مداد ابرو قهوه ای نرم خط بکشید آنگاه یک روژ روشن روی لبها بزنید و لبها را با دقت و به نرمی به هم تماس دهید توجه داشته باشید که هنگام خط کشیدن نباید از حدود طبیعی دور لب ها زیاد دور شوید

بیرون اوردن بقایای روژ
اگر روژ لب شما در لوله ی خود رسوب کرده و بالا نمیاید یا به اخر رسیده برای استفاده از بقایای آن کافی است یک برس مخصوص لب از فروشگاه لوازم ارایشی – بهداشتی تهیه نمایید وبا آن روژ را خارج کرده و به روی لبها بمالید معمولا یک سوم روژ در انتهای لوله باقی می ماند که حجم قابل ملاحظه یی است و به این ترتیب می توان آن را مورد استفاده قرار داد

تهیه ی روژ از بقایای آن
اگر روژ ها ی مصرف شده را جمع اوری کنید میتوان ته مانده های انها را از لوله در اورده و در یک ظرف چینی مقاوم به حرارت بریزید سپس چند قطره روغن مایع به آن اضافه کنید و کاملا مخلوط نمایید تا یکنواخت شود سپس این ترکیب را روی حرارت بسیار ملایمی قرار دهید تا نرم شود و رنگ مورد علاقه ی شما را پیدا کند آنگاه آن را از روی حرارت بردارید و بگذارید سرد شود اکنون میتوانید این روژ را با استفاده از برس های کوچک مخلوط لب مورد استفاده قرار دهید اگر می خواهید به صورت لوله یی پیش از سرد شدن مخلوط آن را لوله کنید و در کاغذ آلو مینیومی بپیچید و در یخچال بگذارید و سپس از سرد شدن در لوله ی روژ قرار دهید و مصرف کنید نکته ی مهم در این روش پهریز از حرارت زیاد است افزودن روغن باعث درخشندگی روژ میشود

برچسب: ،
ادامه مطلب

سشوار کشیدن علاوه بر اینکه از هنرهای آرایشی و آرایشگری است،برای سلامت مو هم ممکن است مضر یا مفید باشد،همه چیز به این بستگی دارد که چگونه از این وسیله استفاده کنیم.

 

 

قبل از اینکه دکمه سشوار خودتان را روشن کنید،
باید موهایتان را با آب خیس کنید.
برای این کار می‌توانید موهایتان را بشویید و یا با یک آب‌پاش
مقداری آب روی موهایتان اسپری کنید.
سپس موهایتان را به اندازه پنج دقیقه درون حوله بپیچید تا آب اضافی آن به طور کامل گرفته شود.

موهایتان را خشک کنید

برای خشک کردن موهایتان با سشوار از یک برس کمک بگیرید.
استفاده از برس برای خشک کردن و حالت دادن به موها وقت کمتری از شما خواهد گرفت
و در نهایت موهایتان بهتر مرتب شده و فرم می‌گیرند.
اگر نخواستید از برس برای خشک کردن موهایتان استفاده کنید،
انتخاب دیگر این است که فقط با استفاده از دست‌تان موهایتان را بالا و پایین ببرید و جلوی سشوار آنها را خشک کنید.


حتما دیده‌اید سشوارهایی که در آرایشگاه‌ها استفاده می‌شوند،
سشوارهایی قوی‌تر هستند ولی برای استفاده‌های خانگی می‌توان
سشوارهای کم قدرت‌تری را نیز انتخاب کرد.
دقت کنید سشواری که می‌خرید حتما دارای درجه‌های سرعت پایین و بالا باشد
و شما بتوانید به آسانی آن را برای سرعت پایین و بالا تنظیم کنید.
یک سشوار خوب باید بتواند باد سرد نیز تولید کند. برای اینکه موهایتان را براق کنید،
سشوار را برای باد داغ تنظیم کنید. اگر سشوار را طوری تنظیم کنید که باد سرد تولید کند،
روغن‌ها و ژل و سایر فرآورده‌هایی که برای فرم دادن موهایتان استفاده کرده‌اید روی موهایتان ثابت خواهند شد
و همچنین از ایجاد الکتریسیته ساکن موهایتان پیشگیری خواهد کرد.
هنگام استفاده از سشوار آن را همیشه روی موهایتان حرکت دهید و متمرکز نگه ندارید.

حرارت متمرکز سشوار روی موهایتان به آن آسیب خواهد زد.
حتما سرهای مخصوص پخش کننده حرارت و باد را بر سر دهانه سشوارتان وصل کنید
تا حرارت بر سطح موهایتان پخش شود و به ویژه اگر موهایتان مجعد است،
استفاده از این سرها سبب می‌شود موهایتان شکل و فرم دلخواه را به دست آورند.
گرچه استفاده از سرهای ویژه زمان سشوار کشیدن را طولانی‌تر خواهد کرد.

————————— ————————–

وقتی به سالن‌های آرایش می‌روید، پس از سشوار کشیدن موها برق خاصی پیدا می‌کنند.
رمز آن استفاده مکرر از سشوار روی موها است.
اگر می‌خواهید پس از سشوار کشیدن موهایتان برق بیفتد،
باید از باد گرم سشوار استفاده کنید.
هر چه شما بیشتر از باد سشوار و برس روی یک بخش از موهایتان بیشتر استفاده کنید،
موهایتان بیشتر برق می‌افتند ولی در این صورت امکان صدمه به موهایتان در اثر باد داغ سشوار نیز افزایش می‌یابد.
موهایتان را به دور برس سشوار بپچید و سپس در حالی که سشوار را روی آن گرفته‌اید،
به آرامی موها را از برس باز کنید برای اینکه موهایتان کمتر آسیب ببینند،
بهتر است سر مخصوص پخش حرارت و باد سشوار را بر سر لوله آن نصب کنید.
برای اینکه ساقه موهایتان در اثر باد سرد سشوار نسوزد،
پس از سشوار کشیدن هر بخش از موهایتان چند ثانیه صبر کنید
تا آن بخش از موهایتان خنک شود سپس دوباره کار خود را تکرار کنید.

—————————————–

اگر دوست دارید موهایتان حجم پیدا کنند،
باید با سشوار کشیدن ریشه موهایتان را جا به جا کنید.
برای این کار یک بخش کوچک از موهایتان را انتخاب کنید،
آن بخش را دور برس سشوار بپیچید
و برخلاف جهت ریشه موهایتان بکشید و هم‌زمان سشوار را هم روی آن بگیرید.

هر روز سشوار نکشید

شاید عادت دارید هر روز موهایتان را سشوار بکشید
ولی این کار حسابی برای سلامت موهایتان خطرناک است.
بنابراین تلاش کنید هر روز موهایتان را سشوار نکشید.
وقتی موهایتان را از حرارت مستقیم برای چند روز دور نگه می‌دارید،
احتمال سوختن و آسیب دیدن موهایتان را کاهش می‌دهید.
خشک شدن بیش از حد موهایتان و شکستن ساقه موها نشانه آسیب دیدن موهای شماست.
 

برچسب: ،
ادامه مطلب

تغذیه در بیمارستان چرا تغذیه بیماران در بیمارستان مهم است

در طول بیماری:

· جذب مواد مغذی مختل می شود،

· نیاز به مواد مغذی افزایش می یابد،

· بی اشتهایی سبب کاهش دریافت بیمار علیرغم افزایش نیازمی شود

30-50 درصد بیماران در زمان پذیرش در بیمارستان مبتلا به سوء تغذیه پروتئین - انرژی هستند و در 25- 30 درصد آنها طی اقامت در بیمارستان این مشکل گسترش خواهد یافت.

69 درصد بیماران طی اقامت در بیمارستان با کمبود برخی از مواد غذایی مواجه خواهند شد، بویژه کودکان بستری در بیمارستان پس از ترخیص به درجاتی از سوء تغذیه و کاهش وزن دچار می شوند.

مراقبتهای تغذیه ای که در بیمارستان ارائه می شود:

· آموزش تغذیه صحیح: حضور در بیمارستان فرصت مناسبی به وجود می آورد که می توان از آن برای آموزش تغذیه صحیح استفاده کرد.

· تنظیم رژیم غذایی

· انتقال برنامه غذایی بیمار از N.P.O به تغذیه طبیعی

· تنظیم تغذیه روده ای (از طریق N.G.T)

· تنظیم تغذیه وریدی (T.P.N

بکارگیری مشاوره تغذیه در بیمارستان چه نتایج مفیدی دارد:

· تسریع در درمان بیماران

· مستند شدن وضعیت تغذیه ای بیماران جهت پیگیری های آتی

· پیشگیری از بروز، پیشرفت و عود بسیاری از بیماریها

· افزایش آمادگی بیمار برای انجام عمل جراحی و افزایش قدرت بدنی برای بهبودی بعد از عمل

· کاهش مرگ و میر و ناخوشی و کاهش مدت درمان بعد از عمل جراحی

· کاهش هزینه های درمان

· بهبود فرآیند تهیه، طبخ و توزیع غذا در بیمارستان

· آشنایی جامعه با دانش تغذیه و استفاده مطلوب از آن

· ارتقاء سطح سلامت جامعه

عدم توجه به تغذیه بیماران بستری چه پیامد هایی دارد؟

· بروز سوء تغذیه

· افزایش طول دوره درمان

· طولانی شدن دوران نقاهت

· کاهش التیام زخمها

· افزایش میزان عفونت و عوارض متعاقب آن

· افزایش هزینه های درمان

شرح وظایف کارشناس تغذیه و رژیم درمانی در بیمارستان

· حضور منظم در راند های روزانه تیم پزشکی

· تشکیل برگه اطلاعات تغذیه ای هر یک از بیماران

· ثبت و ارزیابی وضعیت تغذیه بیمار و خدمات ارائه شده

· تنظیم رژیم غذایی بیمار بر اساس نوع بیماری و ...

· نظارت بر نحوه توزیع و ارائه غذاهای رژیمی

· پیگیری برنامه مراقبت تغذیه ای بر اساس روند درمان

· جمع آوری آمار واطلاعات لازم در زمینه رژیم درمانی جهت برنامه ریزی های آتی

· تنظیم و اجرای برنامه های آموزشی جهت پرسنل ،بیماران و خانواده های آنها

· به روز کردن اطلاعات علمی با شرکت مرتب در سمینارها و باز آموزیها

· همکاری با سایر بخشهای خدماتی و اجرایی بیمارستان

· تنظیم گزارش کارکرد کمی و کیفی خدمات تغذیه ای ارائه شده به سرپرست بخش تغذیه

· انجام سایر امور مربوطه طبق دستور مسئول بخش تغذیه

شرح وظایف بخش خدمات غذایی

· تهیه و تنظیم برنامه غذایی بیماران مطابق با رژیم تنظیم شده توسط کارشناس تغذیه

· سرپرستی ونظارت بر تهیه ،طبخ و توزیع غذا

· تهیه وتنظیم برنامه غذایی پرسنل مطابق با توصیه های تغذیه ای

· تقسیم وظایف پرسنل تحت سرپرستی و ارزشیابی کار آنها

· برآورد نیازهای تدارکاتی و تنظیم آمار

· نظارت و سرپرستی مستقیم برانبارهای مواد غذایی

نویسنده:  دکتر پریسا ترابی


برچسب: ،
ادامه مطلب

افراد دیابتی در زمان ابتلا به آنفولانزا ممکن است بدلایلی دچار افزایش قند خون شوند، از جمله تغییرات هورمونی و استرس و اینکه فرد تحت تاثیر بیماری قادر به رعایت برنامه غذایی و همیشگی خود نباشد و نتواند از برنامه صحیح غذایی پیروی کند.

سیستم ایمنی بدن افراد دیابتی، تحت تاثیر این بیماری ضعیف­تر می­گردد، بنابراین ممکن است آنفولانزا در این افراد با شدت بیشتری نمایان شود. به همین دلیل مهمترین کار، پیشگیری و عدم ابتلا به بیماری­ها است. بر همین اساس بیماران دیابتی و هم چنین زنان باردار، باید سالانه واکسن انفلولانزای فصلی را تزریق نمایند. بهترین زمان برای تزریق بین مهر ماه و آبان ماه می باشد یعنی قبل از اینکه فصل آنفولانزاها فرا برسد.

حال سئوال این است که اگر یک فرد دیابتی به آنفولانزا مبتلا شد باید چه اقداماتی انجام دهد:

فرد مبتلا باید در منزل بماند و در محل کار حضور نیابد، تا علاوه بر اینکه استراحت کافی داشته باشد از ابتلا دیگران نیز جلوگیری شود. همچنین توصیه می­شود که به پزشک خود مراجعه کند.

• مطمئن باشد که قرص­ها و انسولین خود را به موقع و مانند گذشته مصرف نماید، حتی وقتی که بیمارنمی­تواند چیزی بخورد. بیمار باید تحت نظر پزشک خود داروها را کنترل کند، و در صورت نیاز به افزایش میزان داروها، این کار باید زیر نظر پزشک صورت گیرد. عدم دریافت کافی انسولین می­تواند منجر به کتواسیدوز دیابتی شود.
• قند خون خود را هر 4 ساعت یکبار اندازه گیری نماید و نتایج را پیگیری کند.
• مایعات فراوان (بدون کالری) که بهترین آن آب است، بنوشد و سعی کند مانند زمان قبل از بیماری غذا بخورد.
•  اگر بیمار قادر به خوردن غذاهای جامد نیست، از غذاهای نرم و مایع با میزان کربوهیدرات مساوی با غذاهایی که قبلا مصرف می­کرده است، مصرف نماید.
• خود را روزانه وزن نماید. از دست دادن وزن بدون برنامه و تلاش برای کاهش وزن، می­تواند نشانه­ی بالا بودن قندخون باشد.
• دمای بدن خود را هر روز صبح و عصر اندازه گیری کند. تب می­تواند علامت عفونت باشد و نیاز به توجه و پیگیری به مراتب بیشتری دارد.
• داورهای لازم میباست حتماً توسط پزشک تجویز شود و از داروهای مشابه سایر افراد خانواده و یا دوستان استفاده نکنند، زیرا که بعضی از داروها ممکن است حاوی مواد قندی باشند، یا سبب افزایش قندخون شوند و یا تداخلی با داروهای دیگر فرد دیابتی داشته باشند

هشدار: در صورت مشاهده علائم زیر حتما با پزشک خود تماس بگیرند و یا به مراکز درمانی مراجعه نمایند:

• احساس ضعف و بیماری شدید بطوریکه فرد نتواند به طور معمول غذا بخورد، به خصوص اگر این حالت 6 ساعت طول بکشد
• داشتن اسهال شدید و یا اسهال و استفراغی که بیشتر از 6 ساعت به طول انجامد
• احساس خواب آلودگی، عدم داشتن حضور ذهن و هوشیاری کامل، دهان خشک، تنفس اسیدی از علائم کتواسیدوز دیابتی هستند. اگر در این مرحله اقدام اساسی صورت نگیرد، سطح اسیدهای خون بطور غیر طبیعی افزایش خواهد یافت و مغز تحت تاثیر قرار گرفته، فرد وارد حالت کما می­شود
• درد­های شکمی و سینه­ای شدید
• از دست دادن وزن حدود 2-5/2 کیلو گرم یا بیشتر
• حرارت بدن بیشتر از 2/38 درجه سانتیگراد
• قند خون کمتر از 60 mg/dl، یا ثابت ماندن قند خون در 250mg/dl یا بیشتر
• داشتن مشکل در تنفس
• عدم بهبودی بعد از 1-2 روز

دستگاه­های اندازه­گیری قندخون (گلوکومتر)، تب­سنج و کیت­های سنجش کتون در ادرار باید تهیه شود، و اگر کتون در ادرار دیده شود، باید با مشورت زود هنگام با پزشک میزان انسولین را افزایش داد.

توجه به این نکته ضروری است که بیماران دیابتی با کنترل قند خون، رعایت کلیه نکات صحیح بهداشتی وتغذیه­ای و داشتن فعالیت فیزیکی مناسب و مصرف به موقع و کافی داروها می­توانند به تقویت سیستم ایمنی خود کمک به سزایی نموده و در شرایط کاملا طبیعی زندگی نمایند.

آنفولانزای نوع A وتشخیص آن

هر یک یا بیشتر از علائم زیر می توانند نشانه ای ازانواع آنفولانزا باشند:

تب، سرفه، درد گلو، آبریزش بینی،گرفتگی بینی، درد بدن، سر درد، لرز، خستگی، وگاهی اسهال واستفراغ

بیشتر افرادی که در سال 2009 به آنفولانزای نوع A مبتلا شده ‌‌­­­­اند ،علائم خفیف و ملایمی داشته اند ونیازی به درمان های خاص و داروهای ضد ویروس پیدا نکرده اند( همانند سایر آنفولانزاها)، اما در افرادی که ضعف سیستم ایمنی دارند ومادران باردار وافراد دیابتی، علائم می تواند با شدت بیشتری نمایان شود.

یکی از سئوالات مطرح شده این است که آیا لازم است تست تشخیص نوع آنفولانزا انجام شود؟ درپاسخ باید گفت در بیشتر افراد با علائم آنفولانزا نیازی به تست تشخیصی نیست زیرا نتایج تست در اکثر موارد تغییری در اقدامات درمانی ایجاد نمی کند، به این معنی که در صورت مثبت یا منفی بودن آنفولانزای نوع A ،روند درمان مشابه است. مگر اینکه پزشک معالج در مواردی تشخیص دهد که نتایج این آزمون در کنترل و درمان بیماری مؤثر است به عنوان مثال در افرادی که بیماری در آن ها شدید شده است و در بیمارستان بستری شده اند و بیماری آن ها مشکوک است و همینطور در افراد با نقص سیستم ایمنی و مادران باردار و افراد دیابتی ممکن است نیاز به بررسی باشد.

ناگفته نماند که تست های تشخیصی سریع دقت بالایی ندارند وبا وجود بیماری نتایج ممکن است منفی باشد.

 منبع:cdc.gov

نویسنده:  فخری موبد

برچسب: ،
ادامه مطلب