بسياري از بيماران براي مدتهاي طولاني قادرند زندگي فعالي بدون نياز به بستري شدن در بيمارستان نداشته باشند. پرستاري از بيماردر خانه هم هزينه كمتري را در بر دارد و هم احساس آرامش، آسايش و استقلال بيشتري براي بيماران به ارمغان خواهند آورد. همچنين مشاهده شده است بيماراني كه در منزل تحت مراقبت همسر، والدين و يا سايربستگان قراردارند خيلي سريعتر از بيماريهاي رايجي كه ديگر افراد آلوده به HIV مبتلا مي شوند بهبود حاصل مي كنند و در كل از سطح سلامت بيشتري برخوردار خواهند بود.بخاطر داشته باشيد هر چند جهت مراقبت بيماران بايد از توصيه ها و داروهاي پزشكي سود جست وليكن همراهي بيماران در انجام كارهاي بسيار جزيي روزمره از جمله خريد رفتن ، تميز كردن منزل و يا ساير كارهاي خانه نقش بسزايي در حفظ سلامت و روحيه بيماران مي تواند داشته باشد.
همچنين به ياد داشته باشيد كه ايدز با فشارهاي روحي فراواني هم براي بيمار و هم براي شما كه مراقبت از بيمار را بر عهده گرفته ايد همراه است. قبول مراقبت از بيمار مبتلا به ايدز مسئوليت سنگيني است كه نيازمند تلاش بسيار است. در ابتدا شما بايد بدانيد كه قادريد چه نوع كمك هايي و تا چه حدي به بيمار ارائه دهيد؟ و همچنين لازم است تا بتوانيد تشخيص بدهيد چه زماني براي كمك از ديگران بايد اقدام كنيد.
اما به تدريج با قدم گذاشتن در اين مسير( مراقبت از عزيزان در منزل) شما مشاهده خواهيد كرد كه نيروهاي معنوي جديدي را كه پيش از اين در خويش سراغ نداشته ايد در خود كشف خواهيد نمود و به نوعي رضايت و اغناء معنوي دست خواهيد يافت.
اما هرگز فراموش نكنيد؛ همانگونه كه از بيمار مراقبت مي كنيد بايد به فكر سلامت و شادابي خود نيز باشيد.
* آنچه كه بايد راجع به HIV و AIDS بدانيم:
در اين قسمت اطلاعات محدودي راجع به اين بيماري در اختيار شما قرار داده مي شود.
بيماري AIDS ( نقص اكتسابي سيستم ايمني) ناشي ازآلودگي با ويروس نقص سيستم ايمني انساني(HIV ) است.
بيماران آلوده به HIV ممكن است به ظاهري كاملاً سالم داشته و حتي سالها از ابتلا خود به بيماري ايدز اطلاعي نداشته باشند و كاملاً احساس سلامتي بكنند. وليكن واقعيت اين است كه اين افراد به ظاهر سالم قادرند كه ويروس را به ديگر انتقال دهند.
ويروس HIV به آرامي سيستم ايمني بدن را مورد هدف و تخريب قرار مي دهد و علايم بيماري تنها هنگامي شروع به تظاهر مي كنند كه ديگر سيستم ايمني بدن فرد قادر به مبارزه با ويروس نباشد در اين هنگام حتي ميكروبهاي بسيار ضعيف نيز مي توانند خطري جدي براي فرد محسوب گردند تا جائيكه باعث مرگ زودرس بيمار شوند.
علايم ابتدايي آلودگي با ويروسHIV مانند ساير بيماريهاي رايج است يعني با علايمي از جمله تورم لوزه ها، احساس خستگي زودرس، كاهش وزن، تب و يا اسهال همراه است. البته تظاهرات بيماري در افراد مختلف مي تواند بسيار متفاوت باشد.
ويروس HIV در خون، مني ، ترشحات جنسي زنانه و شير يافت مي شود.
تنها روشي كه مي توان فهميد يك فرد مبتلا به HIV است از طريق آزمايش خون وي است.
تاكنون هيچ گونه واكسني براي پيشگيري از ابتلا به HIV ساخته نشده است.
تاكنون هيچ گونه دارويي نيز براي درمان قطعي بيماران كشف نشده است.
داروهاي كنوني تنها باعث افزايش طول عمر بيماران مي شود و از ابتلا به برخي از عفونت هاي رايج در آنان جلوگيري مي كند.
اما تحقيقات جهت كشف درمان يا واكسني موثر هنوز ادامه دارد.
اين بيماري بتدريج پيشرفت مي كند؛ اما ابتلا به برخي از ميكروبهاي ديگر( ازجمله ويروس سرماخوردگي و يا ميكروبهاي ذات الريه و اسهال) در طي بيماري گاهي باعث بدتر شدن حال بيمار ميشود كه پس از مصرف دارويي مناسب دوباره حال بيمار بهتر مي شود وليكن متاسفانه پس از مدتي به علت ضعف سيستم ايمني بدن، بيمار مجدداً با عفونت ديگري مواجه مي گردد.
گاهي ويروس HIV با صدمه زدن به مغز موجب ايجاد تغييراتي در احساس و يا خْلق و حتي تفكر بيمار ميگردد. اين بيماران ممكن است در آغاز روز احساس سلامتي كنند ولي بعد از ظهر احساس كسالت به آنان دست دهد، ابتلا به بيماري ايدز گاهي همانند سوار شدن به چرخ فلكي است كه به سختي بالا مي رود (احساس سلامتي) ولي سريع فرود مي آيد (احساس كسالت).
* ويروس HIV چگونه انتشار مي يابد؟
شايعترين راههاي انتقال ويروس عبارتند از :
تماس جنسي حفاظت نشده ( از هر نوع حتي از نوع مقعدي و يا دهاني) با فردي كه آلوده به ويروس HIV است.
استفاده از سرنگ و يا سوزن مشترك با فردي كه آلوده به ويروس HIV است.
از مادر آلوده به كودك هنگام بارداري، حين زايمان و يا در طي دوران شير دادن (البته استفاد ه از داروي AZT در طي بارداري احتمال انتقال ويروس از مادر به جنين را به ۳/۲ كاهش مي دهد وليكن اين امر قطعي نسيت).
توجه: در اوايل پيدايش اپيدمي HIV برخي افراد بدليل انتقال خون و فرآورده هاي خوني آلوده (مثلا ً افراد مبتلا به هموفيلي و يا تالاسمي) و يا براثر پيوند اعضاء به اين بيماري مبتلا شدند؛ ليكن در حال حاضر با پيشرفت تكنولوژي خون و كليه فرآورده هاي آن و همچنين اعضاء اهدايي قبل از استفاده مورد آزمايش قرار مي گيرند.
پرسنل پزشكي از جمله پرستاران چنانچه سر سوزن آلوده اي به بدنشان وارد بشود و يا خون آلوده به چشم، مخاط بيني، دهان و يا زخم ها و يا بريدگي هاي پوستي بدنشان پاشيده بشود در معرض خطر ابتلا قرار خواهند داشت.
بندرت افرادي كه با بيمار در يك منزل بسر مي برند و يا مراقبت بيماران را بر عهده دارند ممكن است آلوده بشوند كه اين امر معمولاً بدليل استفاده از تيغ مشترك و يا آلودگي زخم هاي باز آنان با خون بيمار است و يا ساير روشهايي كه موجب آلودگي آنان با خون بيمار شده باشد.
در فصل هاي بعدي به تفضيل چگونگي حفاظت از خود جهت افرادي كه مراقبت از بيمار را بر عهده دارند توضيح داده خواهد شد.
* روشهايي كه ويروس HIV منتقل نمي شود:
اين ويروس از راه هوا، غذا، آب، حشرات، حيوانات، ظرف و ظروف، قاشق و چنگال و چاقو؛ توالت و خلاصه هر چيز ديگري كه با خون، مني، ترشحات واژينال و شير آلودگي نداشته باشد منتقل نمي گردد.
ويروس از راه مدفوع، ترشحات بيني، بزاق دهان، عرق بدن، اشك، ادرار و يا استفراغ منتقل نمي شود مگر اينكه با خون بيمار مخلوط شده باشند.
شما مي توانيد به بيماران در غذاخوردن، لباس پوشيدن، حتي حمام رفتن بدون ترس از آلوده شدن كمك كنيد (به شرط آنكه قبلا ً تمام مراحلي را كه در فصل « حفاظت از خود » گفته مي شود را مطالعه و رعايت كنيد).
* مراقبت از بيماران مبتلا به ايدز
مراقبت بيماران حدالامكان به مقداري كه مي توانند و تا زماني كه قادرند بايد به خود بيماران واگذار شود.
به احساس استقلال آنان احترام گذاشته شود؛ بطوري كه بيماران خود برنامه ريزي زندگي شان را بر عهده گرفته و براي زندگي خود تصميم بگيرند.
همچنين بهتر است برنامه هاي ورزشي و يا غذائي خود را مطابق گذشته ادامه بدهند.
علاوه بر مراجعه مرتب به پزشك؛ بسياري از افراد مبتلا به HIV مي توانند با تغذيه مناسب و خواب منظم وانجام ورزش روزانه و اجراي نماز و نيايش و يا تمركز( مديتيشن) به حفظ سلامتي خود كمك كنند.
چنانچه بيمار معتقد است انجام كاريا برنامه خاصي به حفظ سلامت او كمك مي كند جهت ادامه آن؛ وي را تشويق كنيد مثلاً يك برنامه ورزشي مناسب با وضعيت فرد با ثابت نگه داشتن وزن و قوام ماهيچه ها موجب مي شود كه بيمار از احساس سلامت بيشتري برخوردار گردد. همچنين تغذيه مناسب و خوش طعم نه تنها موجب افزايش انرژي و قدرت مقابله بدن در برابر بيماري مي شود بلكه احساس سلامت بيمار را نيز تجديد مي كند.
توصيه مي شود كه بيماران مبتلا به HIV از مصرف سيگار و ساير مواد مخدر و الكل بپرهيزند.
همچنين اطلاع پيدا كردن بيماران از داروهاي جديد ضد ايدز و همچنين عملكرد و انتظاري كه مي توان از كاربرد اين داروها داشت مي تواند جهت حفظ روحيه آنان موثر باشد.
* جهت رفاه بيماران موارد ذيل توصيه مي شود:
به استقلال آنان احترام بگذاريد.
به آنها اجازه بدهيد تا خود كنترل زندگي شان را عهده دار شوند؛ هنگام ورود به اطاق آنان حتماً در بزنيد وبراي نشستن در كنار آنها اجازه بگيريد و حتماً قبل از ارائه هر نوع كمك به آنها از ايشان اجازه بگيريد. مثلا بپرسيد آيا مي توان به شما در انجام … كمك كنم؟
از آنان سوال كنيد: جهت حفظ آرامش و راحتي آنان چه كمكي ازشما ساخته است؟ چراكه بسياري از بيماران جهت كمك گرفتن خصوصاً در انجام كارهايي مانند توالت رفتن، حمام گرفتن، اصلاح كردن، غذا خوردن دچار احساس خجالت و شرمندگي مي شوند.
محيط خانه را پاكيزه و زيبا نگاه داريد.
اتاق نزديك توالت و حمام را به بيمار اختصاص دهيد.
وسايلي از قبيل دستمال كاغذي، حوله و ملحفه اضافي و سطل اشغال را دردسترس و نزديك تخت و يا ميز بيمار قرار دهيد.
چنانچه بيمار ناگزير است بيشتر اوقات خود را درتختخواب بگذراند بايد به وي كمك نمود تا اغلب جابجا بشوند و دائم در يك وضعيت ثابت قرار نگيرند و تا جائي كه امكان دارد او را از تخت خارج كنيد (پرستاران مي توانند به شما بياموزند كه چگونه بيمار مي تواند بدون آنكه به خود و يا شما صدمه بزند از تختخواب به صندلي منتقل شود)؛ تحرك بيمار از بروز سفت و سخت شدن مفاصل و همچنين زخم بستر و برخي از ذات الريه ها جلوگيري مي كند.
حتي گاهي بيماران جهت جابه جا و يا مرتب كردن بالشت و پتو به كمك شما نياز داشته باشند. چنانچه بيمار از قدرت بدني خوبي برخوردار باشد برخي از وسائل كمك پزشكي ( ) كه دركنار بستر بيمار تعبيه شده باشند به بيمار كمك خواهد كرد تا خود و بدون كمك ديگران در بستر جابه جا شود.
چنانچه بيمار از قدرت بدني مناسبي برخوردار نباشد يك پرستار مي تواند به شما بياموزد كه چگونه به كمك ملحفه ميتوانيد بيمار را در بسترش از يك پهلو به پهلوي ديگر بغلتانيد.
توجه داشته باشيد كه يك بيمار معمولا حداقل هر ۴ ساعت يك بار نياز به جابجايي در تختخواب دارد.
زخم بستر
زخم بستر و يا ساير ترك خوردگي ها و زخم هاي پوستي مي تواند خطر مهمي جهت بيماران محسوب گردد. بايد توجه داشت علاوه بر جابجا كردن مرتب بيماران در بستر استفاده از مواد نرم كننده پوست ( ) نيز درحفظ سلامت پوست آنان مي تواند موثر باشد همچنين هميشه بايد ملحفه زير آنان خشك و بدون چروك خوردگي باشد. پشت و ساير اعضاء بدن كه به روي بستر فشرده مي شوند (از جمله باسن و رانها، بازوها و مچ پاها) بايد حتماً روزانه ماساژ داده شوند.
هر نوع سرخ شدگي و يا ترك پوست رابايد فوراً به پزشك اطلاع دهيد.
ورزش:
بيماران حتي در بستر نيز قادرند با انجام ورزشهاي محدود و ساده بازوها، دستها، رانها و ساق پاها از محدوديت حركتي و يا خشك شدگي مفاصل جلوگيري كنند و ورزش موجب گردش خون در اعضاء مي شود و از دردناك شدن ماهيچه ها جلوگيري مي كند.
پزشك، پرستار و يا فيزيوتراپ مي تواند چگونگي ورزش دادن به بيماران را به شما بياموزد.
تنفس كردن
چنانچه بيماري نتواند به راحتي تنفس كند بايد به وي كمك نمود تا در بستر بنشيند (مي توانيد قسمت فوقاني تخت بيمارستان را بالا ببريد و در منزل نيز با گذاشتن بالش و يا متكاي نرم مي توانيد به نشستن بيمار كمك كنيد).
چنانچه تنفس بيمار با مشكل جدي روبرو گردد بايد فوراً به پزشك مراجعه نمود.
استراحت كردن و حفظ آرامش:
مالش (مشت ومال) پشت بيمار نه تنها موجب احساس آرامش وي مي شود بلكه به گردش خون در بدن وي نيز كمك خواهد كرد.
پزشك، پرستار و يا يك كتاب مناسب مي تواند روش صحيح ماساژ را به شما بياموزد.
سعي كنيد روزنامه و يا كتابهاي مورد علاقه بيمار، كنترل از راه دور تلويزيون ، ليوان آب، دستمال و مقداري خوراكي و همين طور يك زنگ يا سوت جهت كمك خواستن هميشه در دسترس وي قرار داشته باشد.
بايد دقت داشت تا چنانچه بيمار قادر به برخاستن از بستر نمي باشد ظرف ادرار و يا ساير وسايل مورد نياز وي دسترس او قرار داشته باشد.
* چگونه از بيماران مبتلا به HIV در منزل مي توان مراقبت نمود؟
البته در موقعيت هاي متفاوت كارهاي متفاوتي را بايد انجام دارد ولي در اينجا خلاصه اي از موارد كلي خاطر نشان مي گردد:
اول: مطالب اين كتاب را مطالعه كنيد.
بيمار بايد حتماً بايد اين كتاب را بخواند چراكه محتويات آن هم براي افراد مبتلا به ايدز و هم براي افراد آلوده به HIV لازم و ضروري است.
تمامي افرادي كه با بيمار در يك خانه زندگي مي كنند بايد اين راهنما را مطالعه كنند.
دوم: چنانچه در درك مطالب مشكلي داشتديد به راهنماي لغات درانتهاي كتاب مراجعه نمائيد.
سوم: مهارت هاي لازم جهت نگهداري بيمار را كسب كنيد (اين مهارت ها را از پرستاران؛ مراكز بهداشتي درماني نزديك منزل و مراكز مراقبت از بيماران مبتلابه ايدز مي توانيد كسب كنيد).
شماره تلفن و نام مراكز راهنمايي كننده در ذيل آمده است.
چهارم: با بيمار خود صحبت كنيد
از آنها بپرسيد كه چه كمكي از دست شما ساخته است؟ چنانچه جهت مراقبت از آنها دچار اضطراب و نگراني شده ايد با آنها درميان بگذاريد و قبل از آنكه از پزشك، پرستار، مددكاراجتماعي و مراقبين بهداشتي در مورد آنها سئوال كنيد و يا كمك بخواهيد از بيمار كسب اجازه كنيد.
توجه داشته باشيد: شما تنها با همكاري خود بيمار قادر به مراقبت موثر از وي خواهيد بود.
پنجم: از پزشك، پرستار، مددكاراجتماعي و مراقبين بهداشتي در مورد شيوه نگهداري بيماران سئوال كنيد و كمك بخواهيد و با راهنمائي آنان جهت مراقبت موثر بيمار برنامه ريزي كنيد.
راجع به داروهايي كه براي بيمار تجويز مي شود (دوز دارو، زمان مصرف و عوارض جانبي آنها) به دقت سوال كنيد و مطالب را در كاغذ تميزي ياداشت كنيد.
از پزشك و پرستار در مورد مسائلي كه نياز به نظارت دقيق دارد سئوال كنيد به عنوان مثال بروز سرفه ، تب، اسهال و همچنين مشاهده گيجي و منگي در بيمار مي تواند نشانگر مشكل و يا عفونتي باشد كه نياز به داروي جديد و ياحتي بستري نمودن بيمار داشته باشد.
همچنين شما بايد بدانيد كه در صورت بروز چنين شرايطي به چه كسي مراجعه كنيد و يا اطلاع بدهيد لذا حتماً ليست اسامي پزشكان، پرستاران و ساير افرادي را كه ممكن است به كمكشان نياز داشته باشيد را همراه با آدرس و شماره تلفن هر يك در دسترس داشته باشيد ( اين ليست را هميشه نزديك تلفن بگذاريد).
ششم: مراقبت از فردي كه بيمار است نه تنها از لحاظ بدني كاري سخت وطاقت فرسا است بلكه از لحاظ روحي و رواني نيز با سختي هايي همراه است صحبت نمودن با افرادي كه نگراني مشابه ايي دارند مي تواند تا حدودي كمك كننده باشد و اطلاع پيدا كردن از اينكه چگونه ساير افراد با مشكلات خود كنار مي آيند به شما خاطر نشان مي كند كه شما تنها نيستيد.
به خودتان توجه داشته باشيد :
هنگاميكه خود شما بيمار و كسل باشيد قادربه مراقبت از فرد ديگري نخواهيد بود لذا حتما ً بايد به استراحت، ورزش و تغذيه خود توجه داشته باشيد و اموري كه موجب شادي و يا آرامش شما مي شود از جمله ديدار دوستان وبستگان را از ياد نبريد.
* حمايت روحي رواني از بيماران:
حفظ روحيه ونشاط بيماران به همان اندازه مراقبت از جسم آنان حائز اهميت است. از آنجا كه هر فردي در نوع خود منحصر به فرد است لذا نمي توان يك قانون و يا قاعده كلي براي تمامي بيماران بكار برد وليكن نكاتي وجود دارند كه نوجه به آنها مي تواند كمك كننده باشد.
به حفظ استقلال بيماران خصوصاً در راستاي مراقبت از خود احترام بگذاريد و به جاي آنان تصميم نگيريد و نخواهيد كه تمامي كارهاي آنها را شما انجام دهيد. چرا كه احساس ناتواني و عجز براي هيچ فردي خوشايند نيست.
چنانچه بيمار تمايل داشته باشد وي را درانجام كارهاي خانه مشاركت بدهيد. تمام افراد نياز دارند كه احساس كنند مفيد و موثر بودن بكنند و هر كسي دوست دارد بعنوان جزئي از گروه كوچك خانواده خود محسوب گردد.
آنها را در گفتگو هاي روزمره خانوادگي شركت دهيد و با آنها در مورد برنامه هاي تلويزيون، كتاب، موسيقي و اخبار جهان صحبت كنيد چرا كه بيشتر افراد دوست دارند به نحوي در اتفاقاتي كه در اطرافشان به وقوع مي پيوندد مشاركت داشته باشند.
البته شما جهت ايجاد رابطه با بيمار هميشه مجبور به صحبت كردن با او نيستيد بلكه گاهي تنها نشستن در كنار وي و پرداختن به تماشاي تلويزيون، مطالعه كتاب و يا روزنامه در اتاق بيمار براي او آرامش بخش خواهد بود.
گاهي بيماران تمايل دارند تا راجع به بيماري خود و احساسات خود نسبت به بيماريشان با كسي صحبت كنند. ابتلا به ايدز مانند ابتلا به بسياري از بيماريهاي صعب العلاج ديگر با خشم، اضطراب، افسردگي، ترس، احساس تنهايي و يا تردشدگي همراه است كه دراين هنگام نشستن در كنار بيمار و گوش كردن به حرفهاي او و سعي در درك وي و نشان دادن توجه و علاقه مان به كمك كردن به او مي تواند بسيار مفيد باشد ( البته صحبت كردن بيمار با ساير افرادي كه به همين بيماري مبتلا هستند نيز مي تواند بسيار كمك كننده باشد، خصوصاً هنگاميكه اين امر بصورت هدايت شده و زير نظر انجمن هاي حمايت از بيماران مبتلا به ايدز باشد).
اگر بيمار نيازمند مشاوره تخصصي روانپزشكي باشد حتما ً جهت انجام آن بايد تلاش كرد.
دعوت دوستان بيمار به خانه گاهي مي تواند در حفظ روحيه بيماران بسيار موثر باشد.
با در آغوش گرفتن بيماران، نوازش كردن و بوسيدن آنان و در دست گرفتن دستهايشان مهر و محبت خود را به آنان نشان دهيد (البته برخي از بيماران تماس بدني را دوست ندارند ولي چنانچه اجازه دهد اين روش شيوه قدرتمندي براي نشان دادن و ابراز علاقه شما نسبت به آنان خواهد بود).
اگر بيمار قادر به خروج از منزل باشد شركت نمودن در فعاليتهاي اجتماعي مثلاً رفتن به سينما، تئاتر و همچنين خريد كردن، قدم زدن در پارك و يا در محله و حتي نشستن زير نور خورشيد در حياط منزل و تماشاي باغچه و مناظر اطراف و تنفس هواي تازه ميتواند موجب نشاط بيمار شود.
* اقداماتي جهت مراقبت در برابر عفونت:
بيماران مبتلا به ايدز حتي نسبت به ميكروبهاي بسيار معمولي و ضعيف نيز بسيار آسيب پذير مي باشند.
ماساژ دادن، دردست گرفتن دستان بيمار، در آغوش گرفتن وي براي شما خطري در بر ندارد بعلاوه بيمار نيز به آن نيازمند است وليكن بايد توجه داشت كه انجام اين امور موجب انتقال ميكروب از شما به فرد مبتلا به ايدز نگردد.
دستهايتان را بشوئيد:
شستشوي دستها ساده ترين و بهترين روش جهت از بين بردن ميكروبها است. هميشه پس از توالت و قبل از درست كردن غذا دستهايتان را بشوئيد. انجام اين كار را هرگز فراموش نكنيد.
همينطور قبل و پس از غذا دادن، توالت بردن و يا حمام كردن بيمار؛ دستهايتان را بشوئيد.
در صورت سرفه و عطسه كردن يا تماس دستها با مقعد و يا اندام تناسلي، ظروف زباله، نظافت منزل و همينطور كود و خاك حتماً دستهايتان را بشوئيد.
در صورت تماس دست با خون، مني، ترشحات جنسي، ادرار و مدفوع سريعاً آنها را بشوئيد.
در صورتيكه مراقبت بيش از يك بيمار را بر عهده داريد حتماً پس از انجام كارهاي يكي و قبل از شروع كارهاي نفر بعدي دستهايتان را بشوئيد.
دستها حداقل بايد به مدت ۱۵ ثانيه با آب گرم و صابون شسته شوند؛ در صورتيكه پوست دستهايتان دچار خشكي و ترك خوردگي شود مي توانيد از كرم ها و يا لوسيون هاي مرطوب كننده استفاده كنيد (اما هرگز شستشوي مرتب دستها را فراموش نكنيد).
زخم هايتان را بپوشانيد:
چنانچه زخم و يا بريدگي خصوصاً در دستهايتان وجود داشته باشد بايد جهت جلوگيري از انتقال عفونت به بيمار و همچنين خودتان بسيار مراقبت باشيد. در صورت ابتلا به تاول و يا هر نوع عفونت پوستي ديگر به بيمار و وسائل او هرگز دست نزنيد چرا كه ممكن است موجب انتقال عفونت خود به آنان بشويد ولي اگر ناگزير به كمك به بيمار بوديد حتماً زخم را به كمك بانداژ بپوشانيد و قبل از تماس با بيمار دستهايتان را بشوئيد.
اگر زخم و يا تاول در دستهاي شما وجود دارد بايد حتماً از دستكش استفاده كنيد و پس از مصرف، آن را دور بريزيد و هرگز بيش از يك بار از آن استفاده نكنيد (هر بار از يك جفت دستكش تازه استفاده كنيد).
چنانچه جوش؛ زرد زخم و يا تب خال مبتلا هستيد تا زمان بهبودي از بيمار فاصله بگيريد.
از تماس افراد بيمار با فرد مبتلا به ايدز جلوگيري كنيد:
چنانچه شما و يا هر فرد ديگري مبتلا به بيماري هستيد بايد از اطراف بيمار دور شويد. چراكه بيماران مبتلا به ايدز توان مقابله با عفونتهايي همچون سرماخوردگي؛ آنفلوآنزا و يا ساير بيماريهاي شايع ديگر را ندارد.
چنانچه با وجود ابتلا به بيماري شما تنها فردي هستيد كه قادر به مراقبت بيمار است بايد حتما ً قبل از نزديك شدن به بيمار بايد از ماسك جراحي مناسبي بنحوي كه دهان و بيني شما را بپوشاند استفاده كنيد و قبل از تماس با وي حتماً دستهايتان را بشوئيد.
سرخجه:
ابتلا به سرخجه براي بيمار مبتلا به ايدز مي تواند كشنده باشد. البته اگر بيمار قبلاً به سرخجه مبتلا شده باشد احتمال ابتلا مجدد وي وجود ندارد ولي با اين حال باز هم بايد رعايت جوانب احتياط را نمود.
هرگز بيمار مبتلا به سرخجه با بيمار مبتلا به ايدز نبايد در يك اتاق قرار نداشته باشند( حداقل تا زماني كه زخم ها كاملاً بهبود نيافته اند).
هرگز به فردي كه با يك بيمار مبتلا به سرخجه در تماس بوده است اجازه ملاقات با بيمار مبتلا به ايدز را ندهيد و فقط پس از ۳ هفته چنانچه علايم بيماري در وي ظاهر نگردد مي تواند به ملاقات بيمار بيايد.
در صورتيكه شما با فرد مبتلا به سرخجه در تماس بوده ايد و حال نيز تنها كسي هستيد كه مراقبت از بيمار مبتلا به ايدز را بر عهده دارد حتماً قبل از نزديك شدن به بيمار از ماسك استفاده كنيد و دستهايتان را حتماً بشوئيد و تاجائيكه امكان دارد از ماندن در اتاق بيمار پرهيزكنيد( البته حتماً قبل از آن علت اجتناب خود را از ماندن در اتاق بيمار به وي توضيح دهيد).
تب خال
از تماس فرد مبتلا به تب خال تا زماني كليه ضايعات كاملاً بهبود پيدا نكرده است با بيمار مبتلا به ايدز بايد بشدت اجتناب كرد چراكه ويروس آن مي تواند منجر به بروز سرخجه نيز بشود و چنانچه شما خود مبتلا به تب خال شده باشد ضمن پوشاندن كامل ضايعه هر بار قبل از تماس با بيمار بايد دستهايتان را كاملاً بشوئيد.
در صورت تماس بيمار مبتلا به ايدز با فرد مبتلا به سرخجه و يا تب خال مراتب را سريعاً به پزشك خود اطلاع دهيد چراكه داروهايي وجود دارند كه اگر خيلي سريع و به موقع مصرف بشوند مي توانند از وخامت بيماري نزد بيماران مبتلا به ايدز تا حدودي جلوگيري كنند.
واكسيناسيون
هر فردي كه با بيمار مبتلا به ايدز زندگي مي كند و يا از وي مراقبت مي كند بايد حتماً مطمئن بشود كه تمامي واكسن هاي خود را تلقيح نموده است چراكه اين امر نه تنها مانع از ابتلا شما به بيماري مي شود بلكه مانع از انتقال آن به فرد مبتلا به ايدز نيز مي گردد. از آنجا كه تلقيح واكسن سرخك، اوريون و سرخجه جزء برنامه واكسيناسيون روتين كشوري نمي باشد بايد حتماً جهت تلقيح آن از پزشك خود سئوال نمائيد.
چنانچه بيمار مبتلا به ايدز با فرد سرخكي در تماس بود همان روز بايد به پزشك اطلاع داده شود چراكه براي اين بيماري نيز داروهايي وجود دارند كه اگرخيلي سريع و به موقع مصرف بشوند مي توانند از وخامت بيماري نزد بيماران مبتلا به ايدز تا حدودي جلوگيري كنند.
چنانچه اطرافيان و يا كودكان در تماس با بيمار مبتلا به ايدز نيازمند تلقيح واكسن فلج اطفال باشندحتما بايد از واكسن تزريقي كه با ويروس كشته شده درست شده است استفاده نمود چراكه واكسن هاي روتين خوراكي از ويروس زنده ضعيف شده ساخته شده اندكه اين ويروس ها مي توانند از فرد واكسينه شده به بيمار مبتلا به ايدز منتقل گردد و باعث بروز بيمار در وي گردد.
هر فردي كه با بيمار مبتلا به ايدز زندگي مي كند جهت جلوگيري از انتقال ميكروب به بيمار بايد هر سال واكسن آنفلوآنزا تلقيح نمايد و از نظر ابتلا به سل نيز سالانه مورد بررسي قرار داده شود.
در مورد حيوانات ( خصوصاً حيوانات خانگي )، پرندگان و همچنين خاك باغچه نيز بايد مراقب بود. بيماران مبتلا به ايدز از تماس با حيوانات و خصوصاً مدفوع آنان و حتي آب تنگ ماهي بايد بشدت بپرهيزند چراكه بسياري از حيوانات ناقل ميكروبهايي هستند كه براي افراد عادي بيماري زا نيست درحاليكه براي بيماران مبتلابه ايدز بشدت خطرناك محسوب مي شوند.
در صورتيكه شما با اين گونه حيوانات در تماس هستيد بايد حتماً پس از تماس دستهايتان را با آب گرم و صابون بخوبي بشوئيد.
خاك وكود باغچه نيز مي تواند براي بيماران خطرناك باشد لذا بيمار مبتلا به ايدز تنها به شرط آنكه دستكش باغباني در دست داشته باشد و پس از آن نيز حتماً دستهايش را بشويدمي تواند باغباني كند( شما نيز باي همين مسائئل را رعايت كنيد).
وسائل شخصي :
استفاه مشترك از تيغ، مسواك، ناخنگير(يا قيچي در صورت استفاده براي كوتاه كردن ناخن ها)، ….گوشواره و يا هر وسيله ديگري كه ممكن است با خون آلوده شود مي تواند باعث انتقال بيماري ايدز بشود.
شستشوي البسه:
لباس و ملحفه بيماران مبتلا به ايدز را همراه با البسه ساير افراد خانواده و با شوينده هاي معمولي مي توان شست وليكن چنانچه با خون، مني و ساير ترشحات جنسي، ادرار، استفراغ و مدفوع بيماران آغشته شده باشند بايد قبل از دست زدن به آنها حتماً دستكش پوشيد و چنانچه فوراً جهت شستشوي آنها نمي توانيد اقدام كنيد آنها را در يك كيسه پلاستيكي غير قابل نفوذ گذاشته و سپس آنها را ابتدا جهت لك گيري مدتي در آب سرد قرارداده و يا از مواد سفيد كننده استفاده نمايد و آنگاه آنها را بشوئيد.
توجه داشته باشيد تنها شستشوي جداگانه اين وسايل جهت از بين بردن ويروس كفايت مي كند و نياز به استفاده از مواد ضد عفوني كننده قوي نيست ولي در صورتيكه با دست شسته مي شوند حتماً از دستكش استفاده نمائيد.
نظافت خانه
با نظافت خانه بسياري از ميكروبهايي را كه ممكن براي بيمار مبتلا به ايدز زيان آور باشد از اطراف وي دور خواهيد كرد. شما بصورت هفتگي و حتي روزانه مي توانيد به شستشوي دوش، وان حمام، سينك ظرفشوئي با مواد شوينده و يا سفيد كنده خانگي اقدام نمائيد. همچنين توصيه مي شود هفته اي يك بار كف زمين ( در صورتيكه ازموزائيك و يا سراميك باشد) شسته شود.
اما دستشوئي و كاسه توالت را به دفعات بيشتري با استفاده از مخلوط مواد سفيد كننده و آب شستشوئي دهيد.
ظرف ادرار يا كيسه ادرار را با همين مواد پس ار هر بار مصرف حتماً بشوئيد و حتي الامكان ماهانه آنها را تعويض نمائيد.
استفاده ازمخلوط ۴/۱ فنجان مواد سفيد كننده ( مانند وايتكس و يا آب ژاول) با يك گالن آب ماده ضد عفوني كننده موثري جهت شستشوي توالت و حمام و دستشوئي و كف زمين محسوب مي شود.
در صورتيكه به مقدار كمتري از مواد شوينده نيازمند باشيد مي توانيد از مخلوط يك يك قاشق غذا خوري از ماده سفيد كننده را با ۲۵۰ سي سي (يك ليوان آب ) استفاده نمائيد.
توجه داشته باشيد : جهت هر بار استفاده از مواد ضد عفوني كننده بايد آنها را بصورت تازه مصرف نمود و چرا كه پس از ۲۴ ساعت اين مواد قدرت شويندگي خود را از دست خواهند داد.
توجه : مواد سفيد كننده و يا مخلوط هاي تهيه شده جهت ضد عفوني را بايد از دسترس كودكان دور نگه داشت.
تغذيه:
اكثر بيماران مبتلا به ايدز قادرند هر غذايي را كه ميل داشته باشند بخورند در واقع هر چه بيشتر بخورند بهتر است. يك غذاي مناسب كه سرشار از مواد خوراكي مغذي بوده به همراه ميوه ها و سبزيجات تازه بسيار لازم است. اين بيماران بايد به اندازه كافي نيز از آب و مايعات مصرف نمايند.تهيه غذا جهت بيماران مبتلا به ايدز نيازمند دقت و رعايت اصول خاص است از جمله:
هميشه از شير و لبنيات پاستوريزه استفاده بشود.
از تخم مرغ خام به هيچ وجه استفاده نشود ( توجه داشته باشيد كه اين مطلب شامل تخم مرغهايي كه جهت درست كردن سس مايونز خانگي و يا دسر و بستني و ساير غذاهايي كه با تخم مرغ خام تهيه مي شوند نيز مي گردد).
كليه گوشتهاي مصرفي( گاو، گوساله، ماكيان، ماهي ) بايد به خوبي مغز پخت شده باشند.
هرگز از گوشت ماهي و يا صدف خام استفاده كنيد.
قبل ازتهيه كردن غذا و همينطور در حين تهيه ان دستهايتان را بشوئيد.
تمامي ظرف و ظروف (قاشق، چنگال، بشقاب،ليوان،چاقو و حتي مخلوط كن ها) را قبل از استفاده مجدد آنها جهت ساير ماد غذايي به خوبي بشوئيد.
چنانچه در حين تهيه غذا عادت به چشيدن آن داريد حتماض هر بار از يك قاشق جديد استفاده كنيد و هرگز با قاشقي كه براي چشيدن استفاده شده است غذا را هم نزنيد.
مراقب باشيد كه خون گوشت هاي خام و يا آبي كه با گوشت ماهي، ميگو و صدف آغشته شده است با ساير غذاها مخلوط نشود.
قبل و پس از استفاده از مواد برنده ( چاقو) حتماً بايد آن را با آب گرم و صابون كاملاً شست.
ميوه و سبزيجات تازه را بايد قبل از استفاده كاملاً شست و يا پوست كند و توصيه مي شود از كاهو، كلم و غيره كه قابل پوست كردن نيست و بصورت خام نيز خورده مي شود اصلاً استفاده نشود.
توجه : بيمار مبتلا به ايدز نياز به جدا كردن بشقاب، قاشق، چنگال،ليوان ندارد و كافي است كه پس از هر بار استفاده )همراه با ظروف ساير افراد خانواده( بدون نياز به استفاده از هر گونه وسيله ضدعفوني كننده تنها با آب گرم و مواد شوينده معمولي اين امر امكان پذير است.
بيمار مبتلا به ايدز مي تواند براي ديگران غذا تهيه كند اما مثل ساير افراد بايد قبلاً دستها ي خود را كاملاً با آب و صابون بشويند و هرگز انگشتان، قاشق و يا ساير وسايلي را كه براي پخت و پز استفاده مي كنند بليسند.
و بطور مطلق هيچ فرد مبتلا به اسهال نبايد غذا درست كند.
جهت جلوگيري از فساد مواد غذايي باقيمانده غذاها را بلافاصله پس از مصرف بايد درون ظروف در پ.ش دار نهاده و در يخچال نگهداري نمود.
* چگونه از خود محفاظت كنيم؟
بيماري كه به ايدز مبتلا است ممكن است به عفونتهايي مبتلا گرد )بغير از خود ويروس HIV)كه شما را نيز بيماركند.
وليكن شما قادريد از خود محافظت كنيد و براي اين كار لازم است از پزشك و يا پرستار خود سئوال كنيد كه چه ميكروبهايي براي شما و ساير افراد خانواه ممكن است آلوده كننده باشد ؛ اين مساله هنگاميكه شما خود نيزآلوده به HIV باشيد اهميت بيشتري پيدا مي كنيد.
بعنوان مثال؛ ميكروبهاي گوناگوني مي توانند موجب ابتلا به اسهال شوند؛ لذا چنانچه به بيمار مبتلا به اسهال كمك مي كنيد و يا به وسايل او دست مي زنيد بايد قبلاً حتما از دستكش پلاستيكي استفاده كنيد و پس از خاتمه يافتن كارها دستهايتان را با آب گرم و صابون بشوئيد و از آن دستكش بيش از يك بار استفاده نكنيد.
يكي از ميكروبهاي مولد اسهال كريپتوسپوريديوم است كه از طريق مدفوع انسان و يا حيوان بيمار به انسان و يا حيوان ديگر انتقال پيدا ميكند كه اغلب بدليل آلودگي آب، غذاهايي كه بصورت خام مصرف مي شوند و يا غذاهايي كه بخوبي پخته نشده باشند است لذا هميشه پس از شستشوي توالت و قبل تهيه غذا دستهايتان را بشوئيد و اگر از پاكيزگي آب لوله كشي مصرفي خود اطمينان نداريد مي توانيد آبي را كه جهت شرب و يا پخت و پز مصرف مي كنيد را قبل از مصرف به مدت يك دقيقه بجوشانيد و پس از خنك شدن آن را مصرف كنيد و چنانچه اين امر مقدور نباشد از آب معدني كه در بطري فروخته مي شود مي توان استفاده نمود.
چنانچه فرد آلوده به HIV بيش از يك هفته سرفه كند بايد حتماً پزشك را مطلع نمود تا از لحاظ بيماري سل مورد بررسي قرار گيرد و چنانچه وي به بيماري سل مبتلا باشد بايد شما و ساير افراد خانواده از لحاظ بيماري سل مورد بررسي قرار داده شويد (حتي در صورتيكه سرفه هم نداشته باشيد).
و چنانچه شما ناقل ميكروب سل باشيد جهت حفاظت جان بيمار مبتلا به ايدز بايد داروهايي جهت از بين بردن ميكروب در بدن خود بنمائيد.
چنانچه فرد آلوده به HIV دچار زردي( يكي از نشانه هاي هپاتيت حاد) بشود بايد و يا به هپاتيت B مزمن مبتلا باشد؛ شما و ساير افرادي كه با بيمار زير يك سقف زندگي مي كنند و همينطور تمامي افرادي كه با بيمار تماس جنسي داشته اند جهت بررسي از نظر ابتلا به هپاتيت و همين طور جهت انجام اقدامات ديگر بمنظور جلوگيري از بيماري ( نظير تلقيح واكسن ) بايد به پزشك مراجعه نمايند.
چنانچه بيمار تب خال داشته باشد از دست زدن بر روي ضايعات بپرهيزيد در صورتيكه ناگزير به تماس با ضايعات بوديد حتماً از دستكش استفاه كنيد و به محض در آوردن دستكش دستهايتان را بشوئيد؛ اين امر چنانچه شما به اگزما ( يك نوع حساسيت پوستي) مبتلا باشيد از اهميت بسيار بيشتري برخوردار مي گردد چراگه ويروس تب خال مي تواند در مبتلايان به اگزما ضايعات بسيار شديدتر ي را ايجاد نمايد.
در صروت مصرف دستكش ، پس از مصرف ان را دور ريخته و از يك دستكش بيش از يك بار استفاده ننمائيد.
بسياري از افراد سالم و يا مبتلا به HIV ممكن است با ويروسي بنام ويروس سيتومگال CMV آلودگي داشته باشند كه توسط بزاق و ادرار آنان به ديگران منتقل مي گردد لذا پس از تماس با بزاق يا ادرار فرد مبتلا به HIV حتماض دستهايتان را بشوئيد. اين امر خصوصاً در زنان باردار از اهميت بيشتري برخوردار است چراكه در صورت آلودگي مي توانند ويروس ار از راه جفت به جنين منتقل كنند كه در اين صورت ممكن است موجب عوارضي از جمله ناشنوايي ( كري) نوزاد گردد.
پس جهت جلوگيري از ابتلا به اين الودگي ها در خود و بيمارمبتلا به HIV حنما قبل از كمك كردن و پس از كمك كردن به وي ( خصوصاً در توالت و حمام )دستهايتان را با اب و صابون بشوئيد. همينطور قبل از غذا دادن و پس ا ز درآوردن دستكش.
دستكش:
از آنجا كه ويروس HIV از خون و هر نوع مايعات بدن كه به خون آغشته باشد( حتي مدفوع خوني ) مي تواند از فرد بيمار به شما انتقال يابد لذا تنها با رعايت نكات ساده زير مي توانيد از ابتلا خود در امان بمانيد.
در صورتيكه ناگزير از تماس با خون، مني، ترشحات جنسي، شير، زخم و يا بريدگيهاي پوستي بدن بيمار و يا هر گونه ماده آغشته به خون هستيد حتماً از دستكش استفاده كنيد.
در صورتيكه ناگزير از تماس با دهان، مقعد و يا اندام تناسلي بيمار هستيد حتماً از دستكش استفاده كنيد.
هنگام دست زدن و يا تعويض پوشك، لباس زير، نوار بهداشتي و يا ظروف مربوط به ادرار و مدفوع بيمار از دستكش استفاده كنيد و در صورتيكه پوست شما دچار زخم، بريدگي، اگزما و سرخي است حتماض موضع را با بانداژ بپوشانيد و سپس دستكش بپوشيد.
همچنين جهت شستشوي ادرار، استفراغ و مدفوع بيمار به منظور محافظت از ابتلا و انتقال ويروس HIV و ساير ميكروبها از دستكش استفاده كنيد.
جهت پاك كردن يك از اين مواد از روي سطوح حتماً دستكش پوشيده و از آب گرم و صابون و مواد سفيد كنده خانگي همانطور كه قبلاً نيز شرح داده شده بود استفاده نمائيد.
هرگز از دستكش ها بيشتراز يك بار استفاده نكنيد و قبل از مصرف مطمئن شويد كه دستكش كاملاً سالم بوده و داراي هيچ گونه بريدگي و يا سوراخ شدگي نمي باشد.
جهت كمك به بيمار هرگز از دستكش ظرفشوئي استفاده نكنيد بلكه از دستكش هاي لاتكس كه جهت جراحي و كارهاي پشكي مي باشد و در داروخانه ها به فروش مي رسد استفاده نمائيد.
دستكش را بايد طوري در آوريد كه كه سطح خارجي آن در داخل قرار گيرد ( پشت و رو بشود) چراكه اين امر موجب مي شود آلودگي دستكش از سطح خارجي آن به دستهاي شما و يا ديگران اصابت نكند.
پس از در آوردن دستكش بلافاصله دستهايتان را بشوئيد.
چنانچه بيمار خونريزي شديد دارد از پيش بند پلاستيكي براي محافظت از لباس خود استفاده نمائيد (و پزشك را نيز حتماً مطلع نمائيد) و هرچه سريعتر محل آغشته شده به خون را پاك كنيد و براي اين منظور ابتدا خون را از روي سطح با روزنامه و يا يك پارچه غير قابل نفوذ پاك نمود و سپس به ترتيبي كه در بالا شرح داده شد محل را با آب و مواد ضد عفوني كننده پاك نمائيد.
چنانچه خون، شير، ترشحات جنسي و يا ساير مايعات بدن بيمار به چشم و يا مخاط دهان و بيني شما پاشيده شد بلافاصله با مقدار زادي آب بايد محل را شستشو داده و سپس به پزشك اطلاع داده تا در صورتيكه نياز به انجام اقدامات بيشتري باشد فوراً انجام گردد.
سرنگ و سوزن
بيماران آلوده به HIV ممكن استجهت مداواي بيماري و يا ساير مشكلاتشان از قبيل ابتلا به ديابت ، هموفيلي ناگزير از استفاده سرنگ باشند و ممكن است در اين موارد به شما هم نياز داشته باشند در اين وصرت حتماً بايد مراقب باشيد تا سوزن به بدن يا پوست شما اصابت نكند و يا فرو نرود؛ چراكه اين راه يكي از مهمترين راههاي انتقال بيماري است.
از هر سرنگ و سرسوزن فقط براي يك بار بايد استفاده شود هرگز پس از مصرف سرنگ سعي در گذاشتن سرپوش بر روي سوزن ننمائيد.
هرگز سعي در جدا كردن سوزن را از سرنگ ننمائيد.
هرگز سعي در خم كردن و يا شكاندن سوزن ننمائيد.
چنانچه سوزن روي زمين بيافتد جهت برداشتن آن از قيچي و يا موچين استفاده كنيد و هرگز آن را با انگشتان خود برنداريد.
هميشه هنگاميكه سوزن داخل سرپوش قرار گرفته به ان دست بزنيد و هنگام تزريق نيز قسمت تيز سوزن را از بدن خود دور نگه داريد.
پس از مصرف سرنگ و يا سر سوزن را در ظرفي كه غير قابل سوراخ شدن است مثل قوطي شير خشك و يا بطري آب بياندازيد و پس از پر شدن جهت انهدام آن با بيمارستان و يا درمانگاه نزديك محل زندگي خود تماس بگيريد.اين ظرف را در همان اتاقي كه تزريق صورت مي گيرد و دور از دسترس كودكان ولي در محلي كه خود شما پس از تزريق سريعاً و به آساني بتوانيد آن را پيداكنيد قرار دهيد.
چنانچه سرنگي كه بيمار آلوده به HIV استفاده كرده است به پوست و يا بدن شما فرو برود نبايد زياد بهراسيد چراكه ۹۹% احتمالاً ويروس به شما منتقل نمي گردد وليكن بايد سريعاً به پزشك اطلاع دهيد ولي قبل از آن حتماً سوزن را در قوطي مخصوص سرنگ هاي مصرف شده قرار داده و سپس موضع را با آب فراوان و صابون كاملاً بشوئيد و پس از شستشو بلافاصله به پزشك يا بخش اورژانس مراجعه كنيد تا در صورت لزوم اقدامات بيشتري براي شما انجام شود. ممكن است پزشك براي شما داروهاي ضد ويروس HIV تجويز نمايد كه در اين صورت بايد بلافاصله در ساعات اوليه پس از فرورفتن سر سوزن اين داروها استفاده گردد.
زباله
تمامي زباله هاي مايع از قبيل ادرارو استفراغ و همچنين دستمال توالت كه با خون مخلوط شده باشند بايد در چاه توالت ريخته شوند.
به هنگام ريختن آنها در چاه توالت بايد مراقب باشيد تا اين مايعات به چشم ويا دهان و بيني شما نپاشد.
ساير اشياء آلوده به خون و يا ترشحات جنسي و يا شير بيمار كه قابل انهدام در چاه توالت نميباشد از جمله پوشك، نوار بهداشتي، بانداژ زخم و حوله و … بايد در يك كيسه پلاستيكي ريخته شود و سر كيسه به خوبي بسته و گره زده شود و چنانچه كيس پلاستيك در دسترس نباشد مي توان از روزنامه استفاده كرد .
جهت دفع چنين زباله هايي حتماً با نزديك ترين مركز درماني به محل زندگي خود تماس بگيريد.
تماس جنسي:
چنانچه با بيمار آلوده به HIV تماس جنسي بدون استفاده از كاندوم داشته ايد و يا داريد حتماً بايد به پزشك اطلاع بدهيد چراكه ممكن است شما نيز آلوده به ويروس HIV شده باشيد.
همچنين مراكزي كه بصورت محرمانه خدماتي از قبيل مشاوره و ارزيابي خطر و در صورت لزوم آزمايش خون از نظر HIV انجام مي دهند مراجعه يا تماس حاصل نمائيد.
احتمال اينكه شما نيز آلوده به ويروس HIV شده باشيد ممكن است به نظر غير قابل باور و يا حتي آزار دهنده باشد و بطوريكه بصورت ناخوداگاه از انجام آزمايش امتناع نمائيد وليكن بخاطر داشته باشيد؛ هر چه زودتر آلودگي شما تشخيص داده شود و درمانهاي لازم شروع گردد پي آمدهاي بهتري را به همراه خواهد داشت.
همچنين لازم است به همسر و يا شريك جنسي خود نيز اطلاع دهيد چراكه مراقبت از ابتلا خود و همسرتان به ايدز و يا ساير بيماريهاي آميزشي ديگر يكي از وظايف مهم شما است؛ حتماً راجع به نحوه و چگونگي تماس جنسي خود با پزشك صحبت كنيد و براي مشخص شدن آلودگي با ويروس HIV حتماً به خود جرات بدهيد.
از پزشك در مورد راههاي كه احتمال انتقال ويروس در تماس جنسي را كاهش مي دهد سئوال كنيد.
چنانچه تصميم داريد به تماس جنسي ( از هر نوع حتي مقعدي و يا دهاني) با بيمار ادامه دهيد حتماً از كاندوم استفاده كنيد. استفاده از كاندوم مي تواند تا حدودي از ابتلا شما به بيماري ايدز جلوگيري نمايد.
ساير خدماتي كه مي توانيد انجام دهيد:
بيماران مبتلا به ايدز ممكن است جهت رفتن نزد پزشك، درمانگاه يا داروخانه نياز به كمك و يا همراهي شما داشته باشند بنابراين قبل از آنكه آنها زا شما طلب كمك بنمايند خدوتان داوطلب همراهي با آنان بشويد.
ثبت وقايع و ساير اطلاعات و پرونده پزشكي مربوط به بيمار ميتواند به بيمار و يا ساير افرادي كه به غير از شما ممكن است عهده دارد نگه داري از وي گردند ممكن است بسيار كمك كننده باشد وليكن دليل ثبت اين وقايع را قبلاً به بيمار شرح دهيد.
كليه داروها، زمان و ميزان مصرف و عوارض جانبي هر يك را بطور دقيق از پزشك سئوال نموده و در جايي ياد داشت نمائيد. گاهي بيماران زمان و يا مقدار مصرف داروايشان را فراموش مي كنند و گاهي داروهاي خود را زيادتر و يا كمتر از ميزان نورد نياز مصرف مي كنند لذا استفاده از جدول زمان بندي شده و يا قوطي هاي زمانبندي شده مخصوص مصرف قرص توصيه ميشود.
اگر لازم شد بيمار شما در بيمارستان بستري گردد باز شما قادريد كه خدماتي را ارائه دهيد مثلاً وسايلي كه او نياز دارد را به بيمارستان ببريد و چنانچه بيمار از عادات خاصي برخوردار است جهت رفاه بيشتر وي مساله را با پزشكان و پرستاران در ميان بگذاريد.
از همه اينها مهم تر؛ هر بيشتر مي توانيد به ملاقات بيمار برويد
برچسب:
،
ادامه مطلب
بازدید:
دوستم داره.. !!
دوستم نداره .. !!
دوستم داره .. !!
دوستم نداره .. !!
