اولين شخصي كه پي به وجود اين بيماري برد شخصي به نام استيل است.ابتدا كلمه بيش فعالي يا پرجنبي را استفاده مي كردند اما بعد آنرا اختلال كمبود توجه بيش فعالي ناميدند .
اختلال كمبود توجه بيش فعالي و كم تمركزي يكي از شايعترين اختلالات روانپزشكي در كودكان است.
احتمال تشخيص اين اختلال در پسران سه برابر دختران است
در ادبيات توصيفي كودكان با اختلال نارسايي بيش فعالي به نام برخي از افراد معروف برمي خوريم كه نويسندگان آن منابع ادعا كرده اند كه اين افراد، به اين اختلال مبتلا بودند. اين ادعا براساس شرح حالي كه از زندگي اين افراد در تاريخ آمده انجام گرفته است بدون اينكه اين ادعا را تأييد بكنيم نام برخي از اين افراد را يادآور مي شويم.
سقراط، موزارت، ناپلئون بناپارت، جمال عبدالناصر، نيوتون،الكساندر گراهام بل، چرچيل، هانس كريستين آندرسون، آگاتا كريستي ، بتهوون، لئوناردو داوينچي، گاليله، لئو تولستوي، ارنست همينگوي، شاهزاده چارلز، ونگوگ، اديسون، بيل كلينتون، جرج بوش، جان كندي، جان راكفلر، بيسمارك، داروين، اينشتين، برناد شاو، پيكاسو
تعريف اختلال كمبود توجه بيش فعالي از نظر باركلي
اختلال رشدي فراخناي توجه ، تكانشري و يا بيش فعالي و نيز رفتارهاي قاعده مند است كه در آن اين كمبودها به طور قابل ملاحظه اي نامتناسب با سن عقلي كودك است شروع آن دردوران كودكي است نشانه ها به طور قابل ملاحظه اي نافذ و موقعيتي هستند معمولا در طول زمان مزمن يا پايدارند ونتيجه مستقيم تاخيرشديد زبان، ناشنوايي ،نابينايي، اوتيسم يا روان پريشي دوران كودكي نيستند.
ملاك تشخيصي اختلال كمبود توجه بيش فعالي
كودك در صورت دارا بودن 8 مورد از اين ويژگيها كه بايد در سنين قبل از 7 سالگي بروز كرده و حداقل تا 6 ماه دوام يافته باشند، ميتواند داراي ADHD تشخيص داده شود
: - اين رفتارها در مقايسه با كودكان همسن و سال آنان شديدتر باشد
1. هنگام نشستن معمولا دستها يا پاهايش بي قرارند يا مدام در جاي خود حركت ميكند (اين حالت در نوجوانان ممكن است به احساس بيقراري ذهني محدود شود)
2. هنگامي كه از او خواسته شده بنشيند يا بايد در جايي نشسته بماند، انجام اين كار برايش بسيار مشكل است.
3. به سادگي و با كمترين عامل خارجي دچار حواس پرتي ميشود.
4. در بازيها يا موارد مشابه حضور در گروه، منتظر نوبت شدن برايش مشكل است.
5. معمولا قبل از به پايان رسيدن يك پرسش،فورا و بدون فكر پاسخ را بيان ميكند.
6. بدون اينكه قصد لجاجت يا مخالفت داشته و يا اينكه در درك مساله مشكل داشته باشد، انجام كارهايي كه از روي يك دستور خاص و به ترتيب مشخص شده باشد، برايش مشكل است.
7. توجه ممتد به يك كار يا بازي برايش مشكل است.
8. معمولا از يك كار ناتمام سراغ كار ديگري ميرود.
9. بي سر و صدا بازي كردن برايش مشكل است.
10. معمولا زياد حرف ميزند.
11. معمولا ميان صحبت ديگران پريده يا به طور ناخوانده وارد جمع، بازي و ... ميشود.
12. بيشتر اوقات چنين به نظر ميرسد هنگامي كه با او صحبت ميشود به حرفهاي گوينده توجهي ندارد.
13. معمولا وسايل مهم و ضروري خود (مانند كتاب، اسباب بازي يا نوشت افزار) را در مدرسه يا خانه گم ميكند.
14. غالبا بدون توجه به عواقب آن و بدون اينكه به دنبال هيجان باشد، كارهاي خطرناكي انجام ميدهد. (براي مثال بدون توجه به وسط خيابان مبپرد)
البته، تقريبا تمام اين رفتارها در كودكان تيزهوش، مستعد و خلاق نيز ديده ميشود
علائم نبايد در اثر فشار رواني و استرس ايجاد شده باشد. كودكاني كه طلاق، جدايي، بيماري، تغيير مدرسه يا تغيير ناگهاني در زندگي را تجربه مي كنند ممكن است بي توجه يا فراموشكار شوند. براي تشخيص اختلال بايد اين عوامل در نظر گرفته شود. همچنين زمان شروع علائم درست بعد از اين وقايع در تشخيص درست كمك كننده است.
انواع اختلال كمبود توجه بيش فعالي
اختلال كمبود توجه بيش فعالي بي توجهي
* ناتواني در توجه به جزئيات و بي دقتي در تكاليف مدرسه يا ساير فعاليتها
* مشكل در ادامه دادن توجه و حفظ دقت در طي فعاليتها.
* مشكل آشكار در گوش دادن.
* مشكل در پيروي از دستورات(علايم به دليل رفتار مقابله اي يا عدم درك دستورللمل ها نيست..)
* بي نظمي.
اجتناب از كارهايي كه به تلاش ذهني و تفكر نياز دارد.
* گم كردن اسباب بازيها كتابها و وسايل.
* واكنش بيش از حد به محركها.
* فراموشي در فعاليتهاي روزانه.
اختلال كمبود توجه بيش فعالي تكانش ور
* بي قراري و ناآرامي.
* مشكل در حفظ حالت نشسته.
* دويدن بيش از حد و يا بالا و پايين پريدن.
* ناتواني از بازي كردن در سكوت.
* به نظر مي رسد كه هميشه در حركت و آمادهي رفتن هستند.
* زياد صحبت ميكنند.
* قبل از اينكه سوال تمام شود پاسخ ميدهند.
* منتظر ايستادن و در صف ايستادن برايشان سخت است.
* حرف ديگران را قطع ميكنند و فضولانه وارد بحث ديگران ميشوند
اختلال كمبود توجه بيش فعالي مركب
نوع سوم بيش فعالي كه شايعتر نيز هست شامل تركيبي از علائم بيش فعالي نوع اول و دوم است
اختلال كمبود توجه بيش فعالي اكتسابي ثانويه
كودك نشانه ها را بعداز 6 سالگي در اثر ضربه يا بيماري دستگاه عصبي مركزي نشان ميدهد.
علائم نبايد در اثر فشار رواني و استرس ايجاد شده باشد. كودكاني كه طلاق، جدايي، بيماري، تغيير مدرسه يا تغيير ناگهاني در زندگي را تجربه مي كنند ممكن است بي توجه يا فراموشكار شوند. براي تشخيص اختلال بايد اين عوامل در نظر گرفته شود. همچنين زمان شروع علائم درست بعد از اين وقايع در تشخيص درست كمك كننده است
برخي از بيماريهاي ديگر مانند استرس، افسردگي و اضطراب ميتوانند مانند بيش فعالي تظاهر كنند
معلمان معمولا اولين كساني هستند كه متوجه علائم بيش فعالي مي شوند. ارزيابي سير آموزش كودك نيز بايد انجام شود.
در كودكان داراي اين اختلال مشكل هاي باليني به قرار زيرند:
، خودآزاري (كندن مو و پوست خود)،
، تصادف كردن به ميزاني بيش از ديگران،
داشتن عزت نفس پايين و احساس ناكامي
، نشان دادن بسياري از مشكل هاي خود حتي در خواب(تكان خوردن پياپي و جابجا شدن)
، داشتن مشكل هاي اجتماعي مانند گوشه گيري يا پرخاشگري،
اختلال هاي زبان و گفتار
، اختلال در خواندن و نوشتن
، مشكل سازگاري در موقعيت هاي جديد
، نارسائي هاي شناختي،
اختلال هاي خلقي و افسردگي.
افراد تيز هوش نيز علايم شيه اين اختلال را نشان ميدهد پس بي خودي فرزند باهوش خود را بيش فعال ندانيد
علائم رفتارهاي مربوط به بيش فعالان
1. عدم توجه مداوم در بيشتر / تمام موارد
2. كاهش توجه و علاقه در طي انجام كارهايي كه نتيجه آني ندارند
3. عمل آني بر اساس محركهاي مختلف (انگيزشي بودن) و ناتواني در به تاخير انداختن ابراز خوشي
4. ناتواني در درك و اجراي فرمانهايي براي تصحيح يا ترك رفتارهاي اجتماعي
5. داراي فعاليت و بيقراري بيشتر از كودكان عادي
6. ناتواني در اجراي قوانين و مقررات
رفتارهاي مربوط به تيزهوشان
1. كم توجهي، بي حوصلگي و خيال بافي در موقعيتهاي خاص
2. كم تحمل بودن در تحمل شرايط يا انجام كارهايي كه به نظر غير ضروري يا نامربوط برسد
3. هوش آنها پيشرفته تر از قدرت قضاوتشان است
4. سختگيري در مورد آنها ميتواند به نبرد قدرت ميان آنها و اوليا (مدرسه يا والدين) تبديل شود
5. ميزان فعاليت بالا و نياز اندك به خواب
6. پرسش هاي مكرر درباره قوانين، رسوم و آداب مختلف
اتيولوژي(سبب شناسي)
دانشمندان نمي توانند به طور قطعي مشخص كنند كه علت اصلي اختلال نارسايي بيش فعالي چيست؟ تا كنون هيچ مدركي كه نشان دهد عوامل اجتماعي و روش هاي تربيتي عامل بوجود آمدن بيماري هستند ارائه نشده است و اكثر محققين علت بيماري را عوامل بيولوژيك دانسته اند. بنابراين مي توان با اطمينان به والدين اين كودكان گفت كه بي جهت خود را مقصر ندانند و خود را سرزنش نكنند. با اين وجود ممكن است عوامل زير در ايجاد يا تشديد بيماري دخالت داشته باشند:
عوامل عصبي
صدمات مغزي ميتواند باعث اختلال كمبود توجه بيش فعالي اكتسابي ثانويه گردد.
كاهش فعاليت يا تحريك قسمت پيشاني ماده سفيد و قسمت پيشاني مجاري مغز مياني(. قسمت جلويي مغز مسئول كنترل تفكر، رفتار و احساسات است و در استدلال كردن و حل مسئله نقش مؤثري دارد. )
اختلال در انتقال دهنده هاي عصبي
سلول هاي عصبي از خود موادي ترشح مي كنند كه در انديشيدن، ذخيره و پردازي اطلاعات نقش مؤثري دارند يكي از اين مواد ماده اي به نام دوپامين است. دوپامين در كودكان بيش فعال كم توجه به طور غيرطبيعي پايين است. محققين فكر مي كنند كه كم توجهي و مشكلات حافظه اين بيماران به علت كم بودن مقدار اين ماده در مغز است در ۶۰درصد اين بيماران ژن هاي كنترل كننده دوپامين غيرطبيعي هستند. ماده ديگري كه از سلول هاي عصبي ترشح مي شود و در اين بيماري اهميت دارد استيل كولين نام دارد كه در حافظه، توجه، هشياري، ادراك، استدلال و قضاوت نقش دارد در اين بيماران مقدار اين ماده نيز غيرطبيعي است
تغذيه
شكر و چاشني هاي غذا علائم بيماري را تشديد مي كنند. برخي محققين معتقدند كه حساسيت هاي غذايي، مسموميت با فلزات سنگين، رژيم غذايي كم پروتئين، كمبود مواد معدني، اسيدهاي چرب ضروري، اختلالات تيروئيدي و كمبود ويتامين ها خصوصاً ويتامين هاي گروه B از عوامل خطر ايجاد اختلال بيش فعالي هستند. كمبود منيزيوم هم مي تواند علائم رواني زيادي از قبيل افسردگي، اضطراب، بي قراري و تحريك پذيري ايجاد نمايد به نظر مي رسد كه كودكان مبتلا به اين بيماري دچار كمبود مواد معدني مثل منيزيوم، روي و آهن باشند
تغذيه باعث ايجاد نمي گردد بلكه جزئ عوامل تشديد كننده و يا كاهش دهنده مي باشد.
بيماران بيش فعال، متابوليسم (سوخت و ساز) اسيدهاي چرب به خوبي صورت نمي گيرد و از آنجا كه اسيدهاي چرب يكي از اركان مهم غشاي سلول عصبي هستند مي توان نتيجه گرفت كه در اكثر بيماران يادشده، سلولهاي عصبي ساختار و عملكرد مناسبي ندارند.
تشنگي زياد و آلرژي به مواد غذايي از جمله اصلي ترين علائم كمبود اسيدهاي چرب مي باشد و علايم يادشده در بچه هاي بيش فعال، خصوصا پسران شيوع زيادي دارد و علت آن نيز نوع رشد و تكامل سيستم عصبي است
گنجاندن مواد غذايي حاوي اسيد چرب ضروري اُمگا-3 مانند ماهي، كپسول روغن ماهي، تخم مرغ و آجيل خام دربرنامه غذايي كودكان بيش فعال در كنترل علايم بيماري آنها موثر است
در عين حال عناصر حياتي روي و منيزيم نيز در كاهش بيش فعالي موثرند، زيرا كنترل سيستم اعصاب مركزي ومحيطي زير نظر اين دو ماده است و علائمي مانند واكنش بيش از حد به محرك هاي بيروني، خستگي ، اختلال خواب و اختلال تمركز نيز ناشي از كمبود آنها در خون استمصرف موادي مانند طعم دهنده ها و رنگ هاي مصنوعي، قهوه، كاكائو، پنير، سركه و آسپرين براي اين گروه از بيماران مضر مي باشد و تجربه نشان مي دهد متعاقب مصرف مواد يادشده فعاليت مغز بيماران بيش فعال به طورناگهاني افزايش يافته و آنها در معرض حمله عصبي قرار مي گيرند.
ژنتيك
مهم ترين عامل در ايجاد اين اختلال است.
- مصرف سيگار و الكل در دوران بارداري ممكن است رابطه اي با ايجاد بيماري داشته باشد. مسموميت با سرب نيز مي تواند از علل اين بيماري باشد. به نظر مي رسد تماشاي زياد تلويزيون و بازي هاي كامپيوتري نيز در پيدايش آن دخيل باشند.
- به گفتهي پزشكان كودكان زير دو سال نبايد تلويزيون نگاه كنند و يا به بازيهاي ويدئويي و كامپيوتري بپردازند.
- در كودكان دو ساله و بالاتر نيز بايد زمان اين فعاليتها به 2-1 ساعت و به برنامههاي مناسب سن آنان محدود باشد
● روش هاي درمان
بيش فعالي درمان قطعي ندارد ولي ميتوان آن را به خوبي اداره كرد اين نكته بسيار مهم است كه والدين فعالانه در درمان كودك مشاركت نمايند. آموزش والدين بخش مهمي از درمان بيش فعالي است .وادين و كودكان هر دو بايد براي درمان صبر داشته باشند.
▪درمان دارويي:
داروهاي محرك:
بهترين داروهايي كه به كار ميروند داروهاي محرك هستند..ريتالين ، دكزدرين ، دي-آمفتامين ، فمولين از جمله اين داروها هستند. اين داروها روزانه و بر اساس وزن كودك به وي داده مي شود. نبايد انتظار داشت كه با مصرف طولاني مدت اين داروها اختلال رفتاري تعديل يابد يعد از مصرف 2-10 سال ديگر بهبود اضافي ديده نمي گردد.
. آمفتامين را براي كودكان بالاي سه سال و ريتالين را براي كودكان بالاي شش سال تجويز مي كنند
. عوارض جانبي احتمالي شامل كاهش اشتها، شكم درد، سردرد، تحريك پذيري ، افزايش ضربان قلب يا فشار خون و بيخوابي هستند. با كاهش دوز دارو اين عوارض كاهش مي يابند. است اكثر اين عوارض ممكن است پس از چند هفته از شروع درمان از بين روند
در تجويز اين داروها براي بيماران داراي سابقه خانوادگي فردي تيكهاي صوتي يا حركتي بايد احتياط كرد.
* ضد افسردگيها:
در برخي موارد از ضد افسردگيها استفاده ميشود. در سال 2004 سازمان غذا و داروي آمريكا در مورد مصرف اين داروها هشدار داد كه ممكن است در مواردي موجب افزايش خطر خودكشي در كودكان و نوجوانان شود. اگر چنين دارويي براي كودك شما تجويز شود بايد خطرات آن نيز سنجيده شود
داروها مي توانند اثرات متفاوتي بر روي كودكان داشته باشند. ممكن است كودكي به يك نوع درمان پاسخ دهد اما در مورد كودكي ديگر اثر بخش نباشد
روان درماني
رفتار درماني
تلاش براي تغيير الگوي رفتاري كودك است و هدف اين است كه:
- محيط خانه و مدرسهي كودك سازماندهي و منظم شود.
- دستورات و فرامين واضح به كودك داده شود.
- سيستم مناسبي براي تعيين جايزه در مقابل رفتار خوب و پيامد منفي در مقابل رفتار نامناسب طراحي شود.
- براي كارهاي روزمره يك روال مشخص در نظر بگيريد. سعي كنيد كه هر روز يك برنامهي مشخص، از ساعت بيدار شدن از خواب تا ساعت به خواب رفتن كودك داشته باشيد. برنامهدر يك جاي ثابت روي ديوار نصب كنيد تا كودك سر تا سر روز بتواند آن را ببيند و بر اساس آن بازي كند، تكاليف مدرسه و كارهاي روزمره را انجام دهد.
- به منظم شدن كودك خود كمك كنيد. كيف مدرسه، لباسها و اسباب بازيها را هر روز در جاي مشخص و ثابتي قرار دهيد. در اين صورت احتمال اين كه كودك وسايل مورد نياز خود را گم كند بسيار كم مي شود.
- از حواس پرتي كودك جلوگيري كنيد. تلويزيون، راديو و كامپيوتر را خاموش كنيد. مخصوصاً هنگامي كه كودك در حال انجام تكاليف مدرسه است عواملي كه موجب حواس پرتي كودك مي شوند را دور كنيد.
- انتخابهاي كودك را محدود كنيد. تنها امكان انتخاب بين دو چيز را به او بدهيد. مثلا بين اين خوراكي، اين تفريح، اين غذا يا آن. در اين صورت كودك هيجان زده و سردرگم نخواهد شد.
- روابط خود با كودك را تغيير دهيد. به جاي بحث، توضيح طولاني، متقاعد كردن يا گول زدن كودك دستورات واضح، روشن و مختصر به او بدهيد كه مسئوليتهايش را به او يادآوري كند.
- از تعيين هدف و جايزه استفاده كنيد. يك ليست از اهداف و رفتارهاي مورد نظر تهيه كنيد و رفتارهاي مثبت را در آن علامت بزنيد سپس براي تلاش كودك خود جايزه تعيين كنيد. در تعيين اهداف واقع گرا باشيد و به جاي فكر كردن به موفقيت يك شبه به قدمهاي كوچك كودك خود بيانديشيد.
- از انضباط به صورت موثري بهره بگيريد. در برابر يك رفتار نامناسب به جاي فرياد زدن يا تنبيه بدني، يكي از امتيازات او را لغو كنيد. در مورد كودكان كوچكتر مي توان به سادگي آنان را تا موقعي كه رفتار بهتري نشان دهند ناديده گرفت.
- كمك كنيد تا ذوق و استعداد كودك شكوفا شود. تمام كودكان نياز دارند كه موفقيت را تجربه كنند و احساس خوبي نسبت به خود پيدا كنند. توجه كنيد كه كودك شما چه كاري را خوب انجام مي دهد. ممكن است اين كار در زمينهي ورزش، هنر يا موسيقي باشد كه ميتواند مهارتهاي اجتماعي و نيز اعتماد به نفس كودك را افزايش دهد.
- با فرزند خود كاملا واضح و روشن صحبت كنيد. براي اين كار با پشتكار ، مصر و مثبت باشيد و خواستههاي خود را كاملا براي فرزند خود روشن سازيد. به فرزند خود بگوييد چه كارهايي را بايد انجام دهد نه اين كه فقط ، آنچه را نبايد انجام دهد به او گوشزد كنيد.
-
اين درمان توسط يك تيم روان پزشك و روان شناس انجام مي گيرد و در آن دو مسئله مورد توجه قرار مي گيرد، يكي واكنش ها و رفتارهاي فرد و ديگري تفكرات و نگرش هايي كه علائم را تشديد مي كند به بيمار ياد داده مي شود كه چگونه در شرايط مشكل زا واكنش ها رو رفتارهاي خود را كنترل نمايد
ميدانيد با اين بچه ها قبل از تشخيص چه رفتاري مي شود؟
معمولا اين كودكان را بازيگوش ناميده و معتقدند كه نظم كلاس را به هم مي زنند
زياد از كلاس اخراج مي شوند و نمره انضباط خوبي ندارند و اغلب اوقات توسط اولياي مدارس سرزنش مي شوند در خانه نيز وضع آن ها بهتر نيست
والدين با اين كودكان بدرفتاري مي نمايند گاه آن ها را كتك زده و يا به شدت تحقير و سرزنش مي كنند .معمولا چون كارها و فعاليت ها را نيمه تمام مي كنند بيشتر در معرض مقايسه با خواهران و برادران خود , از طرف والدين قرار مي گيرند.
تجربيات مربوط به شكست هاي پياپي در فعاليت ها تنبيهات بدني , سرزنش و تحقير همگي موجب كاهش حس اعتماد به نقس و احترام به خود در اين كودكان مي گردد كه همه زمينه ساز بروز افسردگي در تعدادي از اين كودكان و نوجوانان مي گردد .
آموزش والدين :
بزرگ كردن هر كودكي به آموزش والدين نياز دارد. اما كودك بيش فعال نيروي ويژه اي را مي طلبد. چون در اغلب موارد سابقه ي بيش فعالي در خانواده ها وجود دارد، سازماندهي رفتار والدين و سازگار شدن آنان با اين شرايط نياز به آموزش برخي مهارتها دارد.
برنامه آموزش والدين
اين برنامه داراي 9 جلسه است. كه چند جلسه تكميلي نيز براي برخورد با مشكلات ويژه اي كه والدين با آن مواجه هستند اضافه ميگردد.درمان به صورت گروهي يا انفرادي داده مي شود كه هر يك فوايد خاص خود را دارد.مدت هر جلسه بين 2-5/1 ساعت براي آموزش گروهي و 5/1-1 ساعت براي آموزش هر خانواده به طور انفرادي است. در موارد انفرادي كودكان از جلسه سوم به بعد در جلسات حضور مي يابند و در مراحل تمرين هر جلسه شركت مي نمايند.
بزرگترين حامي كودك خود باشيد : نتيجه ي اين حمايتها و آموزشها اين است كه مي توانيد به كودك بيش فعال خود كمك كنيد تا به سوي موفقيت گام بردارد.
به عنوان مهمترين حامي كودك خود بايد با حقوق كودكتان، چه در زمينه ي درماني، قانوني و يا آموزشي آشنا باشيد. كودكان بيش فعال بايد در مدرسه تحت توجه خاص قرار بكيرند و همچنين بين آنها و ساير كودكان تفاوتي گذاشته نشود.
با معلم كودك در تماس باشيد و مسئولين مدرسه بايد بر سير پيشرفت كودك شما نظارت داشته باشند. آنان را در مورد نيازهاي كودك بيش فعال مطلع سازيد. علاوه بر سيستم جايزه براي رفتار خوب براي اداره ي كودك بيش فعال در كلاس درس اين موارد را توصيه مي كنيم:
- در اطراف نيمكتي كه كودك مي نشيند عواملي كه موجب حواس پرتي او مي شوند را كاهش دهيد. مثلا به جاي اينكه نزديك پنجره بنشيند، جاي او نزديك به معلم باشد.
- براي مرتبط شدن والدين با معلم از اين روش استفاده كنيد كه معلم در دفتر تكاليف كودك سير پيشرفت او را بنويسد و والدين نيز انجام شدن تكاليف در موعد مقرر را بررسي و ثبت كنند.
- تكاليف را تقسيم كنيد. دستورات و تكاليف بايد مختصر و واضح باشند. تكاليف زياد را به بخشهاي كوچكتر تقسيم كنيد تا بهتر بتوان آنها را كنترل كرد.
- به كودك دلگرمي و انگيزه بدهيد و او را براي كارهاي درست تشويق كنيد. از معلم بخواهيد به جاي اينكه كودك را براي رفتارهاي بدش مورد نكوهش قرار دهد و سرزنش كند، اگر كودك حالت نشسته را حفظ كرد، داد نكشيد و يا توانست براي نوبتش منتظر بماند او را تشويق كند.
- تكنيكها و مهارتهاي مطالعه را به كودك بياموزيد. خط كشيدن زير مطالب، توجه كردن و خواندن با صداي بلند به حفظ تمركز و نگهداري بهتر اطلاعات در ذهن كودك كمك مي كند.
- بر رفتن تا خود مدرسه و بازگشت از آن به خانه با كتابها و وسايل درست و مورد نياز نظارت داشته باشيد. مي توانيد كودك خود را با يك دوست مناسب كه بتواند او را در اين امر كمك كند همراه سازيد.
- نسبت به اعتماد به نفس كودك حساس باشيد. از معلم بخواهيد كه برخورد با كارهاي نادرست كودك را به دور از حضور ديگران انجام دهد و انجام كارهاي دشوار را در حضور ديگران از او نخواهد.
- مشاور يا روانشناس مدرسه را در جريان قرار دهيد. اين كار موجب شود كه اگر مشكلي در كلاس پيش بيايد با رفتار مناسب و خاص كودك شما آن را حل كنند.
- * دانش آموزان با اختلال نارسايي بيش فعالي با روش هاي عملي بهتر ياد مي گيرند تا با روش سخنراني معلم.
* به آنها اين روش را ياد بدهيد كه به خود بگويند «صبركن! كمي بيشتر دقت كن! حالا انجام بده» اين روش رفتاري تكانشي او را كاهش مي دهد.
- او را در يك گروه كلاسي عضوكنيد تا كارهايش را به صورت گروهي انجام دهد.
* او را زود به زود تشويق كنيد او به پاداش هاي پياپي در زمان كوتاه نياز دارد.
* تماس چشمي خود را با او بطور مستمر حفظ كنيد و او را زود به زود نگاه كنيد.
* سعي كنيد از رنگ ها به خصوص مواد ديداري (مثل نقاشي، مجسمه، عكس و فيلم) و مواد لمسي (مثل گچ، كاغذ، خمير و مانند اينها) بيشتر استفاده كنيد نتيجه بررسي ها نشان داده است كه اين دانش آموزان، در يادگيري از راه ديدن و لمس كردن وضعيت بهتري دارند.
از حركات دست و چهره و وسائل كمك آموزشي براي تدريس استفاده كنيد.
- والدين:
هر چقدر مي توانيد در مورد اين بيماري بياموزيد هر چقدر بيشتر بدانيد مي توانيد به كودكتان كمك كنيد
- * به محض شك به اين اختلال، سريعاً كودك را به روان پزشك ارجاع دهيد. هوشياري شما در اين زمينه مي تواند آينده كودك را دگرگون سازد.
بيش فعالي چگونه بالغين را تحت تاثير قرار مي دهد؟
بسياري از بالغين تا وقتي كه بيش فعالي كودكشان تشخيص داده نشده است، از ابتلاي خود بي اطلاع هستند. با تشخيص مشكل در كودك به علائمي كه خود دارند توجه مي كنند. اين افراد ممكن است براي تمركز كردن، سر و صورت دادن به كارها و اتمام كار با مشكل مواجه باشند. بيشتر آنها فراموشكارند ولي اغلب اين افراد بسيار خلاق و كنجكاو هستند.
سوال كردن را دوست دارند و دوست دارند كه همچنان بياموزند. برخي از اين افراد آموخته اند كه چگونه زندگي خود را اداره كنند و شغلي دارند كه به آنان اجازه مي دهد از توانائيهايي كه دارند به خوبي استفاده كنند.
اما بسياري از اين افراد نيز در خانه و محل كار با مشكل مواجه هستند. آمار طلاق در اين افراد بالاست و احتمال مصرف سيگار و سوء مصرف مواد مخدر نيز در آنها بيشتر است. تعداد كمي از اين افراد وارد دانشگاه مي شوند و تعداد كمتري نيز فارغ التحصيل مي شوند.
با وجودي كه 3 تا 5 درصد كودكان داراي اختلال نقص توجه/ بيش فعالي هستند امّا تخمين اين كه چند درصد از آنها اين اختلال را تا بزرگسالي نيز به همراه خواهند داشت، بسيار دشوار است. طبق برآورد مطالعات اخير، بين 30 تا 70 درصد كودكاني كه دچار اختلال ADHD باشند، عوارض آن را در بزرگسالي نيز تجربه خواهند كرد.
درمان دارويي، مشاوره و رفتار درماني به بالغين نيز مي تواند كمك كند.
برچسب:
،
ادامه مطلب
بازدید: