اهداف آموزش بهداشت
1 - مردم بخواهند سالم باشند .
2 - بدانند چگونه سالم بمانند .
3 - براي حفظ سلامت فردي و جمعي اقدام نمايند .
4 - در موقع لزوم از ارائه كنندگان خدمات بهداشتي طلب كمك نمايند .
5 - عوامل تاثير گذار بر سلامتي را بشناسند و بر آن كنترل داشته باشند .
بعبارت ديگر هدف كلي آموزش بهداشت عبارت است از :
كمك به تامين ، حفظ و ارتقاي سلامت از طريق تغيير رفتار با اجراي برنامه هاي آموزش بهداشت .
آموزش بهداشت به منظور تحقق اين اهداف نيازمند موارد زير مي باشد :
1 - اجراي برنامه هاي آموزشي و ارتقاي سطح آگاهي جامعه
2 - ترغيب مردم به مشاركت فعالانه و مسئولانه در برنامه هاي بهداشتي
3 - جلب همكاري و هماهنگي هاي درون و بين بخشي
4 - برقراري ارتباط مناسب با جامعه
5 - اتخاذ مناسب ترين تكنولوژي آموزشي
6 - اطلاع رساني مناسب و بموقع
7 - توجه و درك صحيح از فرهنگ جامعه ، شيوه زندگي و مهارتهاي زندگي
8 - نظارت ، پايش و ارزشيابي برنامه هاي آموزشي آموزش بهداشت در برنامه ريزي و مديريت رويكردهاي جديد در برنامه ريزي و مديريت آموزش بهداشت ، در بر گيرنده تغييرات اساسي در نقش آموزش
بهداشت مي باشد . آموزش بهداشت علاوه بر نشر اطلاعات بهداشتي ، بايد قادر به ايجاد استفاده و انطباق
چهار چوب اهداف مراقبتهاي بهداشتي اوليه باشد . رويكردهاي آموزشي در آموزش بهداشت در هر يك از سطوح ملي ، استاني و شهرستاني نقش مهمي در مراحل مختلف برنامه ريزي ومديريت دارد.
برنامه ريزي و مديريت آموزش بهداشت شامل مراحل زير مي باشد :
1 - تنظيم سياستها
2 - تنظيم خط مشي ها
3 - طرح و برنامه ريزي
4 - اجرا
5 - پايش و ارزشيابي پيشرفت
آموزش بهداشت در رفتارهاي بهداشتي :
هر فعاليتي كه بوسيله فرد با هدف حفظ ، حمايت و ارتقاي سلامت مي باشد ، رفتار بهداشتي ناميده مي شود
آموزش بهداشت با اتكا بر تئوريهاي رفتار ، عوامل موثر بر رفتار ، ارتقاي آگاهي ، ارتباطات بهداشتي
و تكنولوژي مناسب در ايجاد انگيزه ، علاقه ، اعتماد به نفس ، نگرش مثبت ، تصميم گيري و اتخاذ رفتار
هاي مثبت بهداشتي نقش مهمي را ايفا مي كند .
آموزش بهداشت بعنوان مداخله گر بر روي اتخاذ رفتارهاي داوطلبانه كه منجر به سلامتي مي شود ، اثر مي گذارد و داراي چهار نقش بشرح زير مي باشد :
1 - كاهش رفتار منفي ( غلط ) بهداشتي
2- جلو گيري از افزايش رفتار منفي ( غلط ) بهداشت
3- افزايش رفتار مثبت (صحيح ) بهداشتي
4- جلو گيري از كاهش رفتار مثبت(صحيح) بهداشتي سبك زندگي در حيطه بهداشت و سلامت اين واژه بطور گسترده اي براي تعريف و تعيين رفتارهاي مرتبط با بيماريهاي مزمن يا توانمنديهاي مربوط به حفظ و ارتقاي سلامت از بعد رفتار اشخاص از يك سو و توجه به وضعيت محيط طبيعي ، اقتصادي - اجتماعي و فرهنگي از سوي ديگر وتاثير اين دو بر يكديگر مي باشد .
سبك زندگي به عنوان يك مفهوم رفتاري :
سبك زندگي ، الگوهاي رفتاري را كه بطور غيرمستقيم از فرهنگ و هنجارهاي زندگي نشات گرفته و همچنان تابعي از كنترل و خواست افراد ، تحت تاثير سابقه خانوادگي و وضعيت اقتصادي ايشان ، را شامل مي شود . براي فهم درست اين رفتارها بايد رفتار مورد نظر در مجموعه شرايط و وضعيتي كه شكل مي گيرد مورد مطالعه قرار گيرد و لازم به تاكيد است كه محيط اطراف اعضاي خانواده ، دوستان ، سازمانهاي موجود ، محيط فرهنگي ، ارزشها و نورم هاي موجود همه در اين موضوع دخيل هستند .
سبك زندگي به عنوان يك مفهوم سياسي و اقتصادي :
سبك زندگي به مجموعه شرايط و عواملي كه گروه اجتماعي را احاطه نموده وبه سابقه تاريخي و اوضاع اجتماعي و سياسي جامعه بر مي گردد . كاربرد بهداشتي اين مفهوم متوجه سياست ها و تنظيم قوانين عمومي و محيطي است كه با سبك زندگي مردم و ايجاد شرايط و محيطي كه تصميم گيري بهداشتي در آن آسان شود ، مي باشد .
سبك هاي زندگي فردي كه بوسيله الگوهاي رفتاري قابل شناخت مشخص مي شوند ، مي توانند تاثيري بسيار عميق و بنيادي روي سلامت و بهداشت فرد و جامعه داشته باشد . اگر توانمند سازي افراد در تغيير سبك زندگي منجر به ارتقاي سلامت شود پس بايد فعاليتها نه تنها بسوي مسائل فردي بلكه به سمت شرايط اجتماعي و شرايط زندگي معطوف شود .
شيوه زندگي ، متاثر از فرهنگ جامعه است و فرهنگ در طول سالها توسط مردمي كه با هم زندگي كرده و در تجربيات هم سهيم شده اند ، توسعه مي يابد . فرهنگ با الگوهاي سازمان يافته و محكمي مانند هنجارها ، ارزش ها ، باور ها ، عادت ها ، آداب و رسوم و سنت ها كه از نسلي به نسل ديگر منتقل مي گردد سازمان يافته و با توجه به منابع آنان ، رفتار مشترك و مورد قبول جامعه را بوجود مي آورد .
در نظر گرفتن اين موضوع از اهميت برخوردار است كه هيچ سبك زندگي مطلمبي وجود ندارد كه بتوان به تمام مردم دنيا تجويز نمود . فرهنگ ، درآمد ، ساختار خانواده ، سن ، قدرت بدني ، محيط خانه و محيط كاري همگي ، برخي از شرايط و سبك هاي زندگي را جذاب تر ، عملي تر و مناسب تر خواهند ساخت .
شرايط زندگي
شرايط زندگي به محيط روزانه اطراف مردم اطلاق مي شود ، محيطي كه مردم درآن زندگي كرده ، تفريح نموده و كار مي كنند . شرايط زندگي ، نتيجه موقعيتهاي اقتصادي و اجتماعي و محيط فيزيكي بوده كه همگي مي توانند بر روي سلامت و بهداشت افراد تاثير گذار باشند .
مهارتهاي زندگي
مهارتهاي زندگي عبارتند از توانايي رفتار سازگار و مثبت كه افراد را توانمند مي سازد تا بطور موثر با نيازها و چالشهاي زندگي روزمره برخورد نمايند
برچسب: ،
ادامه مطلب